DM ANALYSE Eén nota. Meer was er niet nodig voor Bart De Wever om exact daar te landen waar hij dat altijd al wilde: bij een rechtse coalitie tussen N-VA, CD&V en Open Vld.

Een einde maken aan negentig jaar socialisme op het Schoon Verdiep. Tijdens de campagne maakte Bart De Wever er nooit een geheim van wat zijn doel was. Bijna dag op dag een maand na de verkiezingen is hij daar ook in geslaagd. Helemaal rond is zijn plaatje nog niet, CD&V zit nog niet aan tafel en de weg naar een akkoord moet ook nog bewandeld worden, maar de moeilijkste klip is alvast genomen. De Stadslijst is uit elkaar gespeeld.

Vanaf dag één stond dit scenario in de sterren geschreven, maar De Wever heeft er veel minder moeite voor moeten doen dan verwacht. Na een rondje beleefdheidsgesprekken mochten Vlaams Belang en PVDA+ onmiddellijk beschikken. Na een tweede rimpelloos rondje, over de stadsfinanciën, volgde een nota. Een welgemikte, rechtse nota, die net het effect had dat De Wever beoogde. Of toch bijna. Groen verwierp de nota furieus, de Stadslijst volgde. Maar niemand gooide zelf de handdoek in de ring. Dus moest De Wever nog even ingrijpen: hij zette eigenhandig Groen buiten. Samen met het schrijven van de nota zijn enige echte actie de afgelopen maand.

Een verstandige actie, want de formateur wist donders goed dat hij sp.a daarmee in de problemen bracht. Groen mee in het bad nemen was voor de socialisten een conditio sine qua non, luidde immers een van de axioma's die de Stadslijst al enkele dagen na de gemeenteraadsverkiezingen verkondigde. Een enorm cadeau voor De Wever, die voorwaarden, want al snel distantieerde CD&V zich al van dat punt.

Vanaf dan kon de formateur gewoon afwachten. Afwachten tot het vuur binnen de Stadslijst ver genoeg was opgelaaid, de druk van de nationale partijtop op de lokale (CD&V-)afdeling hoog genoeg was en het moment daar was om olie op het vuur te gieten. Gisteren was dat moment.

Patrick Janssens was al van de baan, die zette een stap terug nadat N-VA gericht lekte in de pers dat zijn persoon de onderhandelingen blokkeerde. Anonieme verklaringen van sp.a'ers afgelopen week dat ze CD&V uiteindelijk wel zouden laten gaan, als het moest, in combinatie met een stellige Marc Van Peel (CD&V) die voluit voor de meerderheid koos, bereidden verder de weg.

Restte De Wever enkel nog sereen de genadeslag toe te dienen. "In het belang van een snelle en stabiele coalitievorming in Antwerpen, stel ik de vraag aan de Stadslijst of het mogelijk is om met één van de componenten van dit kartel afzonderlijk verder te onderhandelen." Om half drie was dat. Om klokslag zes uur was het pleit beslecht.

Als het de bedoeling was van sp.a om eraf gereden te worden, zonder daar al te expliciet voor te moeten kiezen, dan hebben ze het spel goed gespeeld. Hadden ze een ander doel, dan nemen ze best nog wat lessen stratego bij de meester.

Eigen mening:
Uiteindelijk is het meneer De Wever dan toch gelukt. CD&V wil niet in de oppositie voor de komende 6 jaar en SP.A wou niet zonder groen, mij leek het een groot struikelblok te worden. Maar de voorzitter van de NV-A heeft nog maar eens een tactische meesterzet gedaan door de nota te schrijven waar de CD&V mee kan leven. Eerlijk gezegd had ik ook niet verwacht dat de SP.A zo makkelijk over zich heen zou laten lopen. De Stadslijst heeft dus de rechtse coalitie mogelijk gemaakt waar Antwerpen voor heeft gestemd. De coalitie is natuurlijk nog niet rond, en de onderhandelingen moeten inderdaad nog starten, maar de eerste moeilijke stap richting bestuur is gezet voor de NV-A. Als dit het snode plannetje was van Bart De Wever kunnen we enkel zeggen dat hij een meester tacticus is.

Bron: De Morgen
http://www.demorgen.be/dm/nl/3625/V...-al-wilde.dhtml

Het ergert mij hoe partijdig er in artikels wordt geschreven.
Bij het lezen van dit artikel druipt het ongenoegen voor N-VA er gewoon vanaf, zoiets hoeft niet vind ik.
Veel mensen zien N-VA maar al te graag mislukken volgens mij. Het is echter wel de partij waar het meeste van de Belgen voor gestemd heeft, geef ze dan ook een kans.
Nu, nu dat het hem blijkbaar toch lukt, zelfs nu kunnen sommige mensen en journalisten er nog geen goed woord over kwijt. Ik vind dit jammer. Als in de berichtgeving rond de politiek, de spot het haalt boven de objectieve feiten, dan vraag ik mij af waar de grens tussen kwaliteitskrant en roddelpers ligt.
Ik weet dat dit iets is van alle tijden, maar dat praat het niet goed.