Steeds meer kinderen krijgen een etiket opgeplakt: ADHD, autisme … “Uit onzekerheid focussen leraren zich vaak op dat label”, zegt kinderrechtencommissaris Bruno Venobbergen. “Daardoor verliezen ze het kind achter het etiket uit het oog.” Het educatief pakket ‘(in)(proef)druk’ voor studenten in de lerarenopleiding moet daar komaf mee maken.

Met het pakket wil het Kinderrechtencommissariaat het gesprek tussen de docent en leraren in spe over ‘stoornissen’ bij kinderen stimuleren. Concrete tips om beter om te gaan met ‘gelabelde’ kinderen bevat het pakket niet. “Bewust”, licht Venobbergen toe. “Wij willen leraren net duidelijk maken dat ze geen expert hoeven te zijn om met kinderen met een stoornis te kunnen omgaan. Kijk niet naar de diagnose, maar naar het kind zelf. Vraag je niet af welk label de kinderen in je klas hebben, maar vraag je af wat die kinderen nodig hebben.”

Bron: http://www.klasse.be/leraren/29305/...-naar-het-kind/ 24-10-2012

Mening: Ik ben het ook volledig eens met wat kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen zegt. Kinderen worden ook steeds meer gelabeld naar hun beperkingen en stoornissen. Hierdoor gedragen zij zich daar ook vaan naar. Hierdoor creëren wij een negatieve spiraal.

Daarom is het beter kinderen te behandelen naar hun sterktes en het kind te bekijken als het kind zelf. Als je op deze manier naar het kind kijkt en met het kind omgaat, houd je meer rekening met de eigenheid van het kind.

Het zal zeker niet gemakkelijk zijn om deze gedachtegang aan te passen. Want de maatschappij van tegenwoordig vraagt om op deze manier naar kinderen te kijken. Het lijkt wel of de kinderen van vroeger niet met deze stoornissen te maken hadden. Toch wel alleen benoemde men het niet zo. Men zij eerder, het is een druk kind, hij is verstrooid, hij praat niet veel, ...

Als je als leerkracht de dag van vandaag onvoldoende rekening houd met het label van een kind krijg je meteen de ouders op je dak. De dag van vandaag gebruikt men de stoornis ook als excuus van een falen of 'niet kunnen'. Dit zou niet mogen. Het is dus aan ons als leerkrachten en wie weet binnen enkele jaren als ouders deze fout niet te maken en door de labels heen te kijken.