Hoe pijnlijk ook, de grenzen van de collectief betaalde zorg komen in zicht


Het zijn prikkelende plannen die hoogleraar Lans Bovenberg zaterdag in deze krant ontvouwde om de explosief groeiende zorgkosten te kunnen financieren. Bovenberg stelt voor dat ouderen hun eigen huis verkopen en terughuren van een corporatie. Op die manier kunnen ze hun eigen zorg betalen.


Er valt veel te mitsen en maren over zo'n zorgpensioen. Zo zit het erin dat woningbezitters calculerend gedrag gaan vertonen. Ze verkopen hun huis bijvoorbeeld al eerder en doen iets leuks met de opbrengst. Nog zo'n bezwaar: er komt vast een enorme kloof tussen rijk en arm als rijk een monumentale villa kan opsouperen voor topzorg, en bewoners van een huurflatje het moeten doen met een minimaal vangnet. En kunnen corporaties niet beter sociale huurhuizen bouwen dan investeren in koophuizen met een zeer ongewisse waardeontwikkeling?

Het is dan ook de vraag of het voorstel van Bovenberg in deze vorm haalbaar en wenselijk is. Maar dat doet niets af aan de waarde ervan. Bovenbergs uitgangspunt is dat op het punt van de stijgende zorgkosten de grenzen van de collectieve financiering in zicht, zo al niet bereikt zijn. Daarin heeft hij gelijk. Laten we vooral blij zijn dat mensen steeds langer leven, en steeds langer in goede gezondheid bovendien. Maar de optelsom van technologische vooruitgang en vergrijzing leidt tot zulke hoge zorgkosten dat ze op termijn alle economische groei opslorpen en alle andere overheidsuitgaven wegdrukken. Dat valt niet meer op te lossen met de zoveelste efficiencyslag of door de rollator uit het pakket te halen.

Dat roept emoties op, omdat het aan de basis van onze zorgfinanciering komt: iedereen betaalt mee aan zorg die voor het overgrote deel pas in de laatste levensjaren nodig is. Die sterke solidariteit tussen de generaties beschouwen we als vanzelfsprekend. We moeten die solidariteit koesteren: met zijn allen voor elkaar zorgen.

Intussen moeten we wel met lede ogen aanzien hoe het elk jaar een beetje minder wordt in de zorg. Is het dan zo gek om ook eens naar het vermogen van ouderen te kijken, zeker als dat ligt te slapen in de 'stenen'? Of moet dat echt allemaal naar de erfgenamen?

Bovenberg, en hij niet alleen, wijst er op dat in de toekomst mensen voor hun zorgkosten niet vanzelfsprekend meer terecht kunnen bij de solidaire gemeenschap. Linksom of rechtsom moeten ze zelf gaan meebetalen. Dat is een pijnlijke boodschap, maar wel een realistische.


Blog Trouw, 31-07-2012

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB