Bron: De Standaard

Een kwart van de pesters op school doet op het internet meestal gewoon verder, zo blijkt uit onderzoek van de Universiteit Antwerpen.

In mei peilde de Universiteit Antwerpen gedurende zes maanden naar het pestgedrag in de eerste graad van een secundaire school. Aan 175 twaalf- tot dertienjarigen werd gevraagd de pestkoppen zowel in de klas als op het internet bij naam te noemen. De resultaten van de studie zijn ontluisterend. Eén op de vier jongeren bleek meer dan eens het slachtoffer te zijn geweest van pesterijen in de klas. Tel je eenmalige incidenten mee, dan gaat het om bijna de helft. Maar ook op het internet wordt gepest. Bijna één op de vijf geeft aan ooit gepest te zijn op het net, via e-mail of via sociaalnetwerksites als Facebook.

Opmerkelijk: de pestkoppen in de klas zijn dezelfde als de virtuele pesters. 'Ze overlappen elkaar', weet Heidi Vandebosch, professor Communicatiewetenschappen aan de Universiteit Antwerpen. 'Bovendien zijn slachtoffers in de klas ook vaak slachtoffers op het net.'

Computerspel

Vandebosch pleit voor een applicatie waarmee scholen het pestgedrag de kop in kunnen drukken. 'Er bestaat al heel veel, maar het aanbod is té vernipperd', stelt ze. Samen met de Gentse universiteit (UGent), de Vrije Universiteit Brussel (VUB) en de Hogeschool West-Vlaanderen (Howest) werkt ze aan een computerspel, waarin pestkoppen, slachtoffers en getuigen aan bod komen. 'Vooral die laatste groep reageert nog veel te weinig uit angst zelf gepest te worden', besluit Vandebosch. 'Maar het zijn net zij die het verschil kunnen maken.'

Mijn mening:
Pestgedrag vormt uiteraard een groot probleem in de meeste scholen. Het verbaast me ook niet echt dat dit probleem zich ook verder buiten de schoolmuren voorzet. We leven in een multimediacultuur waarin de jongeren volledig opgaan. Zo schiet de populariteit van sociale netwerksites als Facebook enorm de hoogte in. Deze vorm van communicatie heeft niet alleen voordelen. Het biedt pesters ook de gelegenheid om hun slachtoffers na de schooluren lastig te vallen. We moeten ons daar als leerkrachten ook bewust van zijn. Het probleem stopt niet op het moment dat de bel gaat en alle leerlingen naar huis mogen vertrekken.
Over de bestrijding tegen pestgedrag zijn veel meningsverschillen. Het blijft een gevoelig en delicaat onderwerp om in de klas aan te pakken, maar iedereen is het er zeker over eens dat het absoluut niet getolereerd kan worden. Daarom moeten we openstaan voor elk initiatief dat kan helpen, ook het nieuwe computerspel in ontwikkeling. Ik ben alvast nieuwsgierig naar het resultaat.

Pesten! Het blijft een groot probleem in vele scholen, dat is duidelijk. Maar dit alles speelt zich niet alleen af bij leerlingen en scholen, ook vele volwassen worden gepest en pesten elkaar. Ik vind het zeer goed dat dit artikel werd gepost. Het is namelijk heel relevant doordat we later zelf oog in oog komen te staan met pestgedrag en pesten in het algemeen. Echte effectieve oplossingen vinden is zeer moeilijk. Gelukkig word er de dag van vandaag al veel tegen pesten gedaan, maar jammer genoeg blijft pesten toch stagneren of zelfs stijgen. Enerzijds bevestigt dit artikel het vorige nogmaals, anderzijds zie je dus hier een groot nadeel aan facebook, msn en nog veel van die andere soort zaken.

Vaak denk ik bij mezelf: Waarom kan iedereen gewoon niet normaal doen en genieten van het leven zonder dat van de anderen te vernielen op de een of andere manier? (niet enkel pesten hoort hier thuis) De mentaliteit van tegenwoordig is niet meer wat ze geweest is zegt mijn vader altijd en ik kan hem daar best in volgen. Pesten moet volgens mij bij de bron aangepakt worden en dit ligt dan vooral bij de ouders van pestende jongeren. Opvoeden van kinderen moet dringend aangepakt worden de dag van vandaag. Pestgedrag moet zwaar bestraft worden zodat het 'iemand gaan pesten' angst oplevert en het verdwijnt door de zware straffen die er aan verbonden zijn. Wat betreft het opvoeden kunnen wij als leerkracht al een kleine bijdrage leveren aan de juiste vorming en opvoeding van jongeren. Wij kunnen met andere woorden er al een beetje voor zorgen dat pesten vermindert. Werk hier aan jongens!

Als ik de reactie van Charissa lees, trek ik toch wel grote ogen. Zij zegt: 'Het verbaast me ook niet echt dat dit probleem zich ook verder buiten de schoolmuren voorzet.' Als het pesten ons al niet meer verwonderd, waar gaat de wereld dan heen?
Zelf begrijp ik niet wat een pester aan pesten heeft. Heeft hij aandacht nodig? Wil hij opvallen? Wil hij misschien zo de populaire jongen spelen? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat het pesten moet aangepakt worden. Steeds meer en meer horen we gevallen van jongeren die uit het leven stappen omdat ze het niet meer aankunnen. Ergens is dit wel begrijpelijk. Als je vroeger gepest werd, was dat (natuurlijk) erg, maar als je thuis kwam had je toch ergens nog een gevoel van veiligheid. Het gevoel van 'mijn veilig kamertje'. Maar nu komen de pesters zelfs je kamer binnen. Ik kan mij zeer goed voorstellen hoe beangstigend dit moet zijn. Je voelt je nergens meer veilig en ziet nog maar één uitweg: DE DOOD!
Ik vraag mij af waarom er eerst doden moeten vallen, alvorens de omgeving het probleem inziet, alvorens ze het probleem aanpakken.
Bart vindt dat het probleem bij de opvoeding ligt, bij de ouders. Maar dit vind ik juist helemaal niet! Je kan als ouder nog zo je best doen en denken dat je een brave jongen hebt. Toch kan hun brave jongen zomaar omslagen door groepsdruk, door foute vrienden en dergelijke.
Om het probleem uit de school en de wereld te helpen moet je diegene aanpakken die schuldig is. Hem laten inzien dat hij fout was en waarom hij fout was, pas dan kan je resultaten boeken.

Omdat Linde niet echt begrijpt waarom ik het niet raar vind dat pestgedrag zich ook buiten de schoolmuren vertoont, vind ik dat mijn opmerking nog wat verantwoording nodig heeft. Pesten is natuurlijk een negatieve zaak, maar het is niet onvermijdelijk. De jeugd is hard voor elkaar, overal waar kinderen of jongeren samenkomen om te communiceren, is er een aanleiding tot pestgedrag. Het internet biedt de jeugd nog meer de gelegenheid om te pesten. Het is een gemakkelijke bron om, al dan niet anoniem, andere kinderen te kwetsen en dit gebeurt ook steeds vaker.
De oorzaken van dat pestgedrag kunnen erg uiteenlopend zijn. Net zoals de gevolgen. Iedereen reageert anders en spijtig genoeg kan de uitwerking soms fataal zijn.
Maar ook Jorien heeft gelijk. De school kan het probleem natuurlijk niet helemaal oplossen, dus de schuld mag niet afgeschoven worden op de leerkrachten en de directie. Toch kan een school enkele initiatieven nemen om pestgedrag tegen te gaan. Wat er buiten school gebeurt, kunnen we niet controleren. Maar als we de leerlingen al kunnen bijbrengen dat pesten absoluut niet kan en hen doen inzien hoe kwetsend het kan zijn, staan we toch al een hele stap verder.

Ik volg de mening van Charissa. Pesten was en is nog steeds een ernstige problematiek. Het start in school (of zelfs op het werk) maar het blijft niet binnen die schoolpoort. In de huidige wereld zit de ontwikkeling van de technologie in een stijgende lijn: op jonge leeftijd al een laptop, gsm, iPod e.a. DIt is zeer goed, maar het nadeel hieraan is dat dit niet enkel gebruikt wordt om te surfen of te sms'en. Het zorgt ervoor dat het pesten ook buiten de schoolmuren kan verdergaan: via sms, chat of zelfs door middel van het oprichten van een Facebook-groep tegen een bepaald persoon.
We zeggen vaak: "Lang leve de technologie!", maar dit zou ik toch niet te hard roepen.

Natuurlijk reageert iedereen anders op het pestgedrag:sommigen negeren het gewoon (maar daar moet je al zeer sterk voor zijn), sommigen verzwijgen het, anderen zoeken toevlucht bij mensen die ze vertrouwen om hun verhaal te kunnen doen, maar er zijn er ook die er niet mee kunnen leven en voor de meest radicale oplossing kiezen. Dit kan je op voorhand niet weten.
Toch kan je als school een anti-pestplan opstarten of initiatieven nemen tegen pestgedrag. Op school zal dit zeker en vast helpen, maar wat er zich buiten de schoolmuren afspeelt, zal je als leerkracht nooit kunnen controleren. En als ouder soms ook niet!

Als 1ste wil ik zeggen dat ik het helemaal eens ben met Charissa haar mening. Verder stel ik mij vragen bij wat Bart hierboven zegt.
De bron van het pestprobleem zijn de ouders? Dat mag je mij toch wel eens uitleggen? Ieder heeft zijn karaktereigenschappen en als ouders proberen we onze kinderen te sturen en hen op te voeden tot fatsoenlijke volwassenen met de juiste normen en waarde. Sommige kinderen hebben venijn in zich als karaktereigenschap. Krijg dat er maar eens uit. Daarnaast kan het ook zijn dat kinderen zo onzeker zijn en dit willen verbergen door pestgedrag te vertonen. Pesters hebben allemaal een achterliggend reden maar deze kunnen zo variëren. Om de vinger direct naar de ouders te wijzen vind ik de grootste fout die je maar kunt maken.
Het probleem ligt bij de jongeren in kwestie.
Een motivatie om te pesten kan zijn dat de ouders het kind niet juist sturen en dat het kind op een negatieve manier aandacht vraagt. Dit wil niet zeggen dat dit altijd de motivatie hoeft te zijn.
Een rechthoek is een vierkant maar niet alle vierkanten zijn rechthoeken.
Ik zou hier echt nog eens 2 keer over nadenken voor je zo'n uitspraak doet.
Zelf ken ik persoonlijk een ouder die ontzettende problemen heeft maar haar jongste zoon. Ze heeft 3 kinderen en is gescheiden van haar man. De 2 oudste kinderen zijn plaatjes! Ze halen uitstekende punten, luisteren goed. Als je naar die kinderen kijkt en redeneert zoals jij zou je zeggen dat ze thuis de perfecte opvoeding krijgen. Kinderen zijn beleefd, hebben respect voor andere mensen.. ga zo maar door. Daarnaast heeft de vrouw problemen met haar jongste (7j) zoon. Hij pest kinderen op school. Beveelt andere kinderen om met hem te spelen en wanneer ze dit niet doen slaagt hij deze kinderen.
De moeder zelf is ten einde raad. Ze straft haar zoon. Pakt hem ontzettend hard aan en niets heeft grip op dit kind.
Ikzelf bekijk dit als buitenstaander en naar mijn gevoel heeft het kind schrik om in de steek gelaten te worden. Hierdoor dwingt hij andere kinderen om hem graag te hebben. Dit is een psychologisch probleem van dat kind. Daar kan je in u opvoeding niets maar dan ook niets aan doen.
Dit voorbeeld maar om te illustreren dat je de zaak langs meerdere kanten moet bekijken voor je de schuld in de schoenen van de ouders stopt.

__________________
What we do does not define who we are. What defines us is how well we rise after falling..