"Als ze een hond was geweest, hadden we haar al lang laten afmaken"

Een kerngezond Nederlands meisje was bijna uit het leven gestapt. Nina Blom dacht ruim 20 jaar geleden dat ze doodziek was. Het was haar moeder die haar deed geloven dat ze een gruwelijke spierziekte had. Gelukkig kon een attente kinderarts nog net ingrijpen. De vrouw onthulde haar verhaal in een boek en in het Nederlandse AD.
Maandenlang lag de toen 14-jarige Nina met strakke zwachtels rond haar benen en armen roerloos in bed. Nochtans was ze even gezond als de meeste andere tienermeisjes. Haar moeder diende haar via een maagsonde echter levensgevaarlijke medicijnen toe. Ze wist niet beter dan dat ze binnen enkele weken zou sterven. Daarom had Nina met haar ouders en haar huisarts al over euthanasie gesproken. "Ik kon niet verder", zegt ze aan het AD.

Syndroom van Münchhausen by proxy
Een kinderarts in het laatste van in totaal 16 ziekenhuizen rook onraad en hij lichtte de kinderbescherming in. Nina werd meteen uit het ouderlijk huis gehaald. Hij was pas de eerste van de dokters die begreep dat de moeder van Nina het syndroom van Münchhausen by proxy had. Mensen die hieraan lijden, kennen aan iemand anders ziektes toe om zelf aandacht te krijgen. "Je ziet je kind als object, maakt het bewust ernstig ziek en sleept het van dokter naar dokter", zegt Nina. Een gruwelijke vaststelling: in Nederland zouden hierdoor jaarlijks vijf kinderen sterven.

Wurgen
Nina verloor door de verzonnen ziekte steeds meer van haar vrijheid. Eerst mocht ze niet meer buitenspelen, nadien mocht ze zelfs niet meer lopen. Haar artsen konden niets vinden, waardoor haar ouders steeds kwader werden. Haar moeder probeerde haar zelfs meermaals te wurgen. De buitenwereld en de dokters hadden niets in de gaten omdat Nina's moeder zich tegenover hen voorbeeldig gedroeg. Haar vader deed niet mee aan het 'ziek maken', maar hij gedroeg zich erg agressief en is volgens Nina even schuldig.

Uiteindelijk was het zelfs de vader die opperde dat euthanasie de enige optie was. "Als ze een hond was geweest, hadden we haar al lang laten afmaken", zei hij volgens Nina letterlijk. Nina, die om privacyredenen haar naam liet veranderen, heeft sindsdien nooit meer contact gehad met haar ouders. Daar heeft ze ook geen behoefte toe. Haar zus wil ze eventueel wel ooit nog terugzien. (AD/gb)

HLN.be 23/11/2011

--------------------------------------------------------------------------------------

Wie wil er nu een kerngezond kind dood. En dan nog wel haar eigen kind. Ook al lijd de moeder van het kind een bepaalde ziekte waardoor ze andere mensen een ziekte toekent dan nog laat je ze geen euthanasie plegen. Ik betwijfel het ook dat de ziekte van de moeder eigenlijk wel een echte ziekte is. Als het is voor aandacht te trekken van andere mensen, is dit geen ziekte voor mij. Al een geluk dat de arts hier bij uitkwam. Als het gaat over euthanasie plegen, moeten ze beter controlleren.

Het is schandalig dat je nog eens niet zorg kan dragen voor je eigen kind. Laat staan dat je het bijna naar de andere wereld helpt. Het is gewoonweg ziekelijk. Ook begrijp ik niet waarom de man van de vrouw niets heeft gezegd. Als hij eens op zijn streep had gestaan was dit allemaal mss niet gebeurd.

Ik snap niet dat iemand tot zoiets in staat kan zijn. De moeder heeft inderdaad zelf een syndroom waardoor zij haar dochter een zware ziekte toekende. Ondanks dit syndroom vind ik dit toch onwaarschijnlijk.
Ik vind het ook verschrikkelijk dat pas een dokter, na 16 ziekenhuizen te bezoeken, heeft ontdekt dat Nina niet echt ziek was. Het meisje had uiteindelijk al dood kunnen zijn omdat de vader euthanasie had voorgesteld.
Ondanks dat de vader dit voorstelde heeft hij zich nooit afgevraagd of dat zijn dochter wel werkelijk ziek was. Hij moet toch aan sommige dingen getwijfeld hebben waardoor hij dit wel kon ontdekken??

Uiteindelijk is het meisje wel gered en kan ze gezond verder leven. Toch denk ik dat Nina een trauma voor haar leven heeft opgelopen. Er zullen altijd van die momenten blijven die ze moeilijk zal kunnen aanvaarden bv. als ze toch een ernstige ziekte zou krijgen, gaat ze dit dan geloven of niet.