Het Iraanse hooggerechtshof heeft een 'oog om oog, tand om tand'-straf bevestigd voor een man die iemand tijdens een familieruzie met een bijtend product van het zicht beroofd had. Hij moet nu een oog verliezen.

De aanvaller, de 26-jarige Mohammad, werd vijf jaar geleden door de schoonbroer van het slachtoffer voor de rechtbank gedaagd. Het slachtoffer, Vali, raakte bij de aanval verminkt en verloor het zicht in één oog.

Een rechtbank in Teheran beval dat de agressor ook een oog moest verliezen volgens de wet 'oog om oog, tand om tand', die in de islamitische sharia vervat zit en voor bepaalde misdaden in Iran van kracht is. Hij werd ook veroordeeld tot twee jaar cel en moet schadevergoedingen aan zijn slachtoffer betalen.

De aanvaller, een drugsverslaafde in geldnood, moet ook een miljoen rial (100 dollar of 74 euro) voor de misdaad betalen. De opdrachtgever werd ook veroordeeld.

De afgelopen jaren werden in Iran meerdere aanvallen met bijtende producten jegens vrouwen opgetekend. In december vorig jaar nog werd een man die zijn vrouw verblind had tot de vergeldingsmaatregel veroordeeld. Er bestaat echter geen enkel verslag dat de straf ooit werd uitgevoerd.

Amnesty International en talrijke andere mensenrechtenorganisaties veroordeelden de lijfstraf als 'wreed' en gelijkend op 'marteling'.

maandag 26 september 2011, De Standaard

Commentaar:

Als westerlingen kijken wij over het algemeen vol afschuw naar zulke rechtsspaak. Nu is de vraag natuurlijk, wat is erger en daarbij ook doeltreffender; een gevangenisstraf van 30 jaar, of een oog minder? Als argument zou je kunnen stellen dat een gevangenisstraf mensen van hun ganse lichaam berooft, in de zin dat de algemene vrijheid wordt weggenomen. Het laten wegnemen van een oog daarentegen berooft enkel datgene wat door de persoon in kwestie zelf is aangedaan, én geeft daarbij een duidelijke boodschap mee. Nochtans kunnen wij absoluut niet voorstellen dat dit bij ons zou gebeuren.

Ik kan het 'oog om oog, tand om tand' principe wel begrijpen.
Oké wat Jan zegt is ook wel waar, als je een gevangenisstraf krijgt dan ben je technisch gezien je hele lichaam kwijt maar na het zitten van hun jaren zijn de veroordeelde weer op vrije voeten en misschien instaat om weer zo’n actie uit te halen.
Als we zoals bv in het artikel de personen aandoen wat zij zelf iemand anders hebben aangedaan gaan ze volgens mij dieper nadenken over hun daden want uiteindelijk hebben ze het nu zelf aan de hand ( of het oog ).
Ik ben ook nog altijd in zeker zin voorstander van de doodstraf maar en ik zeg wel degelijk maar moet men er zeker van zijn dat de beschuldigde het wel degelijk gedaan heeft.

In theorie kan ik best begrijpen dat dit principe wordt ingevoerd, maar in praktijk vind ik het absoluut niet kunnen. Veel mensen denken er natuurlijk aan om wraak te nemen op de dader van hun leed, maar tussen denken en doen zitten nog grote stappen die onze gedachtegang moet nemen. Het is niet meer dan logisch dat iemand die iets begaat tegen de wet, de mensheid of eender welk misdrijf wordt gestraft. Ik zou zelf ook zo reageren. In sommige gevallen zou je inderdaad denken en hopen dat de zwaarste straf nog niet zwaar genoeg is, maar om daarom zelf het heft in handen te nemen gaat mij iets te ver. Daarom is er een systeem ingevoerd wat in ons land totaal verschillend is dan in Iran. Daar ben ik wel blij om. Want als dit principe ook in ons land zou worden ingevoerd, zou onze samenleving er helemaal anders uitzien. Mensen gaan, volgens mijn mening, veel sneller misdaden begaan en proberen niet gesnapt te worden, want als ze niet weten wie het heeft gedaan dan kan er ook niets met hen (de daders) gebeuren! Natuurlijk gaan zwaardere misdaden wel meer doordacht worden, maar ook daar zijn uiteraard omwegen rond te vinden! Maar natuurlijk zijn ze in die landen, onder andere Iran, niets anders gewoon ... Iets waar wij, het westen, nog zwaar en vol afschuw tegenaan kijken ... Al denkt niet iedereen in onze omgeving daar volledig zo over!