De Standaard
18 mei 2011,

Formateur Elio Di Rupo (PS) begeeft zich in een mijnenveld. 'De verschillen zijn interplanetair', zei Bart De Wever vorige week nog. Zelf schat Di Rupo zijn slaagkans ook klein in. Welke tien inhoudelijke hordes moet hij nemen?

1. BHV

'De nota Beke over BHV is geen serieuze basis voor onderhandelingen' Een citaat van Olivier Maingain (FDF), 16 mei.

Maingain (FDF) zal wel altijd tegensputteren. Relevanter is dat de Franstalige liberalen zich sterk maken dat ook Elio Di Rupo tijdens een overleg tussen de Franstaligen duidelijk heeft gemaakt dat de voorstellen van Beke 'imbuvable' zijn en 'oppervlakkig'. Terug naar af dus. Ook al hield Wouter Beke nog zo sterk vol dat hij ver was opgeschoten richting compromis.

De splitsing van BHV ligt het gevoeligst bij MR en CDH. Langs Vlaamse kant zijn alle partijen vragende partij voor een 'onderhandelde' oplossing, al mogen daar voor de N-VA weinig compensaties tegenover staan.

2. Brussel

'Het is nogal evident dat Brussel een région à part entière moet worden, en dat Brussel en Wallonië verenigd moeten zijn in Wallobrux' Joëlle Milquet, 12 mei.

De oprichting van de Fédération WalloBrux zat er dan wel al aan te komen, de Vlamingen vonden het begin april, te midden van de onderhandelingen, toch een provocatie. Eén federatie van Wallonië en Brussel versus Vlaanderen (versta: zonder Brussel) is het scenario dat de Franstaligen voor ogen hebben, mocht België ooit splitsen. De Vlamingen beschouwen Brussel als een plek die vooral vanuit beide taalgemeenschappen moet worden bestuurd.

3.Diepe staatshervorming

'We hebben een nieuw evenwicht nodig tussen onze instellingen, met een grotere autonomie voor de gewesten en gemeenschappen en een federale staat die in staat is haar essentiële opdrachten te vervullen' Elio Di Rupo, 17 mei.

Di Rupo mag dan bereid zijn een aantal hefbomen te regionaliseren, de mate waarin de gewesten en gemeenschappen echt geresponsabiliseerd worden, blijft een pijnpunt.

Dit is een stokpaardje van CD&V. Liever een kleinere staatshervorming in omvang, maar de bevoegdheden die worden overgedragen, daar moet je wél iets mee kunnen aanvangen.

4.Financieringswet

'Twintig jaar lang garanderen we geen verarming. Dat moet toch voldoende zijn?' Koen Van den Heuvel CD&V, 16 mei.

De financieringswet, de wet die de geldstromen tussen de federale staat en de gewesten en gemeenschappen regelt, moet worden hervormd. Een eis van de Vlamingen waar de Franstaligen zeer schoorvoetend over onderhandelen.

Na de afwijzing van het voorstel-Beke in een brief van Di Rupo is de patstelling zeer groot. Fiscale autonomie is een breekpunt voor de N-VA. 'Geen verarming' is een absoluut breekpunt voor de PS.

5.Grote staatshervorming

'Inzake staatshervorming is het voor de N-VA essentieel dat alle overheden van dit land financiële verantwoordelijkheid opnemen voor het eigen beleid en dat er voldoende sociaal-economische hefbomen naar de deelstaten worden overgedragen' N-VA-persmededeling, 17 mei.

Voldoende hefbomen voor de deelstaten, zodat die hun eigen beleid kunnen uitstippelen. Het is de centrale vraag in de Octopusnota van de Vlaamse regering.

De ondergrens van wat aanvaardbaar is voor de N-VA, ligt onder de bovengrens van de Franstaligen.

6.Asiel en migratie

'De collectieve regularisatie was een ramp en creëerde een aanzuigeffect' N-VA

Voor of tegen een ruime politiek van asiel, immigratie en gezinshereniging.

De linkse Franstalige partijen en vooral hun Brusselse secties, zijn voor een ruime politiek; de anderen voor diverse graden van terughoudendheid.

7.Saneren

'Terwijl heel Europa sociale achteruitgang kent, zorgden wij voor 650 miljoen euro extra voor gepensioneerden en invaliden' Laurette Onkelinx (PS)

'Niet meer doen dan nodig' of 'systemische veranderingen doorvoeren', dat is de tegenstelling. Dat leidt tot de vraag: vooral besparen of vooral nieuwe inkomsten zoeken?

Algemeen staan Franstalige partijen huiveriger tegenover ingrepen dan Vlaamse partijen, en loopt voor de rest de lijn van rechts naar links.

8.Index

'Wij zijn niet zinnens de automatische indexering en ons sociaal model te laten ondergraven' Rudy De Leeuw, ABVV-voorzitter

De automatische indexering staat symbool voor de onenigheid over het loon- en concurrentiekrachtbeleid. Het Duitse model is het tweede symbool. De een roemt de sterke economische groeikracht ervan, de ander focust op de lage lonen en de druk op werklozen.

N-VA staat het meest 'rechts'; PS, SP.A en CDH 'links'; Open VLD en MR staan rechts van het midden, CD&V links ervan.

9.Kerncentrales dicht

'Wij stappen niet in een regering zonder sluiting van kerncentrales' Groen!-Ecolo

Tegenstelling: Van 'de sluiting van alle kerncentrales', over 'de sluiting van de oudste centrales', tot 'extra kerncentrales'.

Ecolo en Groen! zijn tegen. Open VLD is voor kerncentrales van 'de vierde generatie'. SP.A en PS neigen meer naar het groene standpunt. MR, CD&V en N-VA zeggen dat we niet zonder kernenergie kunnen.

10.Werken tot 70

'Als we een beetje langer werken, een jaar of twee, is alles opgelost.' Michel Daerden (PS)

Kleine responsabiliserende en middelgrote aanpassingen doorvoeren, of een radicale systeemhervorming en de pensioenleeftijd verhogen.

De PS is voor de kleinste maatregelen. De anderen partijen vragen in mindere of meerdere mate meer ingrijpende maatregelen, maar niemand heeft een hard pensioenplan

Eigen mening:

In plaats van te praten over wat er allemaal gaat mislukken kan men beter een beetje positiever ingesteld zijn! Men gaat er al de hele tijd van uit dat het zal mislukken, ja dan zal het ook mislukken!
Over de 10 mijnen valt ook niet zo veel te zeggen, die zijn er nu eenmaal en men zal er een oplossing voor moeten vinden. Alle partijen zijn ivertuigd van hun standpunt en als er niemand water bij de wijn doet, zal men nooit tot een oplossing komen.
Di Rupo moet gewoon kijken met wie hij een regereing wil/moet vormen en dan met die regeringen onderhandelen over de mijnen. De anderen worden dan de oppostie en dan kan er verder gepraat worden. Op die manier hebben we een regering en een bestuur voor het land!

Een positieve ingesteldheid van onze politieke leiders zou inderdaad al veel helpen maar ik kan me voorstellen dat elke partij en elk individu zich na zo'n lange politieke inactiviteit wil bewijzen en hierdoor gaan er velen over lijken. Ik heb persoonlijk ook mijn twijfels over een eventuele 'positieve' uitdraai. Hiermee bedoel ik dat er wat er ook zal gebeuren nooit alle partijen volledig akkoord zullen gaan met alle agenda punten of de staatshervorming.

Wanneer we de 10 mijnen eens aandachtig bekijken is de naamgeving nog niet zo slecht. Men kan zeggen wat men wil maar het zal moeilijk worden zeker door de afwachtende houdingen en interne strubbelingen van verschillende belanghebbende partijen.

Nu zou het de bedoeling moeten zijn dat alle gezichten in 1 lijn gericht worden. Gaat Di Rupo hier voor zorgen? Ik geef hem een klein voordeel van de twijfel. Dit zou dan ook weer als voordeel gezien kunnen worden.