Magnette: 'Ik heb een ambigue relatie met N-VA'
Paul Magnette, PS-minister van Energie, publiceerde deze week een boek over het nationalisme. En dit terwijl hij Electrabel bevecht en nadenkt over de nucleaire rente. Een interview.

In uw boek stelt u dat het socialisme niet moet proberen het nationalistische gedachtegoed te vernietigen, maar wel een einde moet maken aan het monopolie erop.
'Je kan het nationalisme ook niet vernietigen. Ik heb veel gehad aan Die Sozialdemokratie und die Nationalitätenrage. Een boek uit 1905 van de Oostenrijkse socialist, bijna-Marxist, Otto Bauer. Hij zei dat nationalistische gedachtegoed altijd bestaan heeft, dat het fragmenten van de geschiedenis zijn die tot stilstand zijn gekomen. Het is een normale, haast primaire, menselijke behoefte dat daar op een bepaald moment een samenhorigheid uit groeit met eigen tradities, waarden en symbolen.'

'Links moet er daarom voor zorgen dat het nationalisme niet gedomineerd wordt door enkelen. We moeten een antwoord bieden en een nationaliteitsgevoel creëren dat gebaseerd is op solidariteit en openheid. Iedereen, alle lagen van de bevolking, hebben recht op hun nationale identiteit.'

Heeft Bart De Wever met zijn N-VA dat nationalisme niet net weggehaald uit het donkere hoekje waar het in gevangen zat?
'Ik heb een heel ambigue (= dubbelzinnige) relatie met de N-VA. In mijn boek stel ik duidelijk dat die partij totaal niet te vergelijken is met het Vlaams Belang. Ik citeer vooraanstaande en onverdachte academici als Bruno De Wever, net om voorbij de karikatuur van die partij te gaan. Maar tegelijk moet je erkennen dat bij N-VA de neiging bestaat om zich af te zetten tegen alles en iedereen. Kijk naar de kritiek van Bart De Wever op de KVS en de zogenaamde linkse intellectuelen. Of hun aanwinst Vic Van Aelst die de lessen Frans in vraag stelt.'

'Begrijp me niet verkeerd, de N-VA is een zeer interessant en uniek fenomeen. Zij hebben niets te maken met groepen als de Ware Finnen, rechts in Nederland of xenofobie. Alles is heel netjes. Maar dat neemt niet weg dat die neiging er is om nog verder op te schuiven naar rechts en te verglijden naar een gedachte van “wij tegen de anderen,.'

De timing van de publicatie van uw boek viel niet bij iedereen in goede aarde. U valt er de N-VA een paar keer stevig in aan, terwijl uw partij wel nog met hen aan de tafel zit.
'Het was alleszins niet de bedoeling om te provoceren. Maar als ik had moeten wachten tot het eens géén cruciale week was, dan had ik nog lang kunnen wachten, denk ik.'

U heeft helse jaren achter de rug als minister van Energie. Zou u het opnieuw doen?
'Toch wel. Net omdat we in zo'n belangrijk en moeilijk overgangsgewricht zitten in de energiepolitiek. Er is enorm veel werk en er moeten pijnlijke beslissingen genomen worden over de grootte van bedrijven, het aandeelhouderschap, de relatie tussen energiebedrijven onderling, energietransport en de nieuwe technologieën.Ik werk dus met plezier verder als men mij dat vraagt.'

U heeft toch een paar keer stevig het deksel op de neus gekregen, onder meer in de onderhandelingen met Electrabel. In de media werd u neergesabeld en uw collega's in de federale regering deden er vaak nog een schep bovenop.
''Ik ben een paar keer zeer zwaar in de clinch gegaan met Electrabel, veel erger dan mijn voorgangers, maar ik ben niet iemand die zich laat doen. Ook in de regering hebben we hier vaak conflicten over gehad. Ik hou wel van een beetje bagarre . Het stoort me in ieder geval niet dat ik strijd moet leveren met Electrabel, binnen de regering of met mijn collega's op het regionale niveau. Dat hoort er bij als je aan politiek wil doen."

(...)

Maar alle berekeningen ten spijt is er nog altijd geen beslissing over de nucleaire rente?
'Soms word ik er wanhopig van. Iedereen gooit in deze discussie alles op een hoop. Een rationeel debat over energie is onmogelijk geworden. Ik heb hier de laatste jaren veel slaap over gelaten. Het lijkt wel een Belgische ziekte dat we nooit eens iets helemaal kunnen objectiveren en afsluiten. Je mag beroep doen eender welke onafhankelijke instelling, toch zal er altijd wel iemand zijn die zegt dat de berekeningen niet kloppen. Neem nu Eric De Keuleneer, die deze week de cijfers bekritiseerde (DS 28 april), dat is een ecologische militant en een bankier. Dat is geen onafhankelijke universitair onderzoeker.'

Ivan Van De Cloot en Geert Noels hadden ook kritiek, zijn dat ook ecologische militanten?
'Hen ken ik minder goed, maar je hoort de gekste kritiek tegenwoordig. Ecolo wil 1,5 miljard van Electrabel, maar een dag later zegt hun voorzitter Jean-Michel Javaux dat 500 miljoen ook goed is. En nog een dag later wordt hij weer tegengesproken door zijn partijgenoot Olivier Deleuze die toch 1,5 miljard wil. Waar zijn we dan mee bezig?'

'Ze hebben het rapport volgens mij zelfs niet gelezen. Zij volgen de Creg (Energieregulator), die de 'retail prices' gebruikt voor zijn berekening van de verkoopprijs van de nucleaire energie. Maar daarbij brengen zij ook heel wat andere dingen in rekening zoals zoals de gasprijzen, kosten voor commercialisering, distributietarieven en transportkosten.Dat er tussen de prijzen voor de leverancier en de uiteindelijke verbruiker nog een grote kloof gaapt, dat is een probleem, maar dat heeft niks met de nucleaire rente te maken. Daarvoor heb je een prijzencontrole nodig. Daar zijn we ook mee bezig. De prijzen moeten een afspiegeling zijn van de reële kosten.'

'Ik wil trouwens meer doen dan gewoon rente terugpakken voor de schatkist. Ik wil dat de prijzen zakken. Wat heeft de consument eraan als er een rente is van 2 miljard en de staat pakt daar 1,5 miljard van terug voor in de schatkist? Niks, die wil gewoon dat zijn factuur daalt.'

Bron: De Standaard
Datum: 1 mei 2011

Eigen mening:
Zij volgen de Creg (Energieregulator), die de 'retail prices'
Inderdaad volgens Europa MOET Magnette de Creg volgen.
Maar daar was Magnette het helemaal niet mee eens. Hij wilde een comité opstellen waarin ook vakbonden en werkgevers zaten om de energieprijscontrole uit te voeren. Magnette ligt daarom mede zwaar onder vuur bij de Creg. (DS 7/02).

'Het was alleszins niet de bedoeling om te provoceren. Maar als ik had moeten wachten tot het eens géén cruciale week was, dan had ik nog lang kunnen wachten, denk ik.'
Als je in je boek praat over bepaalde personen en/of partijen zal je altijd provoceren. Niet iedereen is het eens met wat je zegt. Maar zoals hij in het intervieuw al heeft vermeldt heeft hij zijn woorden gewikt en gewogen en zijn mening op een bijna-voor-iedereen aanvaardbare (deftige!) manier proberen te omschrijven.

'Ik wil trouwens meer doen dan gewoon rente terugpakken voor de schatkist. Ik wil dat de prijzen zakken. Wat heeft de consument eraan als er een rente is van 2 miljard en de staat pakt daar 1,5 miljard van terug voor in de schatkist? Niks, die wil gewoon dat zijn factuur daalt.'
Dit kunnen we als conusument natuurlijk alleen maar toejuichen. Vandaar al de comotie rond de prijscontrole (Magnette - Creg).