De N-VA wil dat de kennis van de taal van het taalgebied waar men werkt, wordt ingevoerd als voorwaarde voor de uitoefening van een medisch beroep.
Dat stellen Kamerlid Ben Weyts en senator Louis Ide naar aanleiding van het incident in het Koningin Fabiola-ziekenhuis waar een baby met hoge koorts naar huis werd gestuurd. De behandelende arts sprak geen Nederlands en nauwelijks Frans.

N-VA vreest dat de vestiging van buitenlandse zorgverstrekkers in Vlaanderen en Wallonië voor steeds grotere taalproblemen zal zorgen. Ide stelde vast dat minister van Volksgezondheid Laurette Onkelinx niet warm loopt voor taaltests. Ze verschuilt zich achter een Europese richtlijn, leerde hij uit de antwoorden die zij hem verstrekte.

Wetsvoorstel

In de Kamer heeft Ben Weyts intussen een wetsvoorstel ingediend dat voor een structurele oplossing zorgt, stelt hij in een mededeling. Het voorstel voorziet in een invoering van de kennis van de taal van het taalgebied waar men werkt als beroepsuitoefeningvoorwaarde. Zonder aantoonbare kennis van het Nederlands kan men dan niet als arts werken in Vlaanderen. In Wallonië moet de arts Frans kennen en in Brussel beide landstalen.

'Het is al ver gekomen dat wij moeten oproepen om dit nu eens niet door een communautaire bril te zien', stellen Weyts en Ide. Ze verwijzen naar Frankrijk waar voor sportmonitoren sinds november 2009 de kennis van het Frans als een beroepsuitoefeningvoorwaarde geldt.

Bron: www.destandaard.be

Mijn mening: Ik vind het logisch dat je de taal moet spreken van het gebied waar je werkt. Toch zeker voor artsen. Als je zelf de taal niet kan, van de mensen die in de buurt wonen, is het heel erg voor de mensen die juist problemen hebben. Stel je maar eens voor dat je ziek bent, en dat je niet kan uitleggen aan je dokter wat je nu juist hebt, dat moet zeer frustrerend zijn volgens mij. Daarom vind ik het een goed initiatief van de nva dat ze de kennis van de taal van het taalgebied waar men werkt, laten invoeren als voorwaarde voor de uitoefening van een medisch beroep.

Mijn verstand is hier echt te klein voor. Als dokter is het toch de bedoeling dat een patiënt te onderzoeken op basis van zijn klacht. Een dokter moet kunnen reageren en zeggen wat er mis is, anders moet hij een ander beroep zoeken. Als hij de taal, gesproken in het taalgebied, niet spreekt of verstaat dan begrijp ik niet dat hij als arts in België kan werken of eender welk beroep met zulk belang kan uitvoeren. Het kan toch niet dat dit het eerste incident is met deze dokter? Iemand die nauwelijks Frans spreekt en geen Nederlands kan toch onmogelijk patiënten helpen?

N-VA mag dan wel belangen hebben die niet altijd in de smaak van vallen bij onze Waalse landgenoten, toch moet er ingezien worden dat dit een goed initiatief is.

‘Een leerkracht die geen Frans spreekt kan toch ook geen les geven in Wallonië?!’

Het zijn niks dan voordelen de taal te spreken van het taalgebied waar je werkt? Een arbeider moet toch weten wat in zijn contract staat, wat zijn werkgevers verwachten, etc. Er kruipt wel tijd en misschien geld in om een taal te leren. Maar uiteindelijk kan dit alleen positief zijn en misschien zelfs zorgen voor een verbeterde (ver)houding tussen Vlamingen en Walen tegenover elkaar aangezien we de juiste taal kunnen spreken in het passende gebied.

Ik ben het volledig eens met Stef. Zoals we vandaag vernomen hebben bij PA is taal een barrière en zorgt het vaak voor veel problemen. Het niet goed verstaan of spreken van een taal zorgt logischerwijs voor onduidelijkheden. En als er nu een vakgebied is waar alles duidelijk moet zijn, is het toch de wetenschap wel, in dit geval de medische wereld. Een arts moet de taal spreken van zijn patiënten om hen zo een optimale dienstverlening te geven. Niet alleen een uitstekende vakkennis is verreist, maar ook een goed kennis van de taal van het land/gebied waarin hij werkt!

Ik ga ook helemaal akkoord met de mening van Stef en van Jorina en dus al zeker met wat de plannen van N-VA zijn.

Wel vind ik niet dat dit enkel voor behandelende artsen in een ziekenhuis moet ingevoerd worden, maar ook voor andere beroepen waar er veel gecommuniceerd moet worden. Het is niet meer dan normaal dat je in Vlaanderen iets moet kunnen uitleggen of vragen in het Vlaams en in Frankrijk in het Frans bijvoorbeeld. Wij leven nu eenmaal in een land met een groot deel allochtonen die niet altijd de Vlaamse taal beheersen en enkel Frans kunnen, dus een kennis van meerdere talen, in beroepen die belangrijk zijn in het leven van de mensen, is niet overdreven.

Ik hoop dat dit doorgevoerd wordt, want een voorval zoals er met die kleine baby gebeurd is mag zeker niet nog eens voorkomen. In een belgisch ziekenhuis moet er zeker Frans en Nederlands gesproken worden door al het personeel dat in contact komt met patiënten.

Het is niet meer dan logisch dat, in een sector waar communicatie zo belangrijk is, je de taal van het taalgebied waar je tewerkgesteld bent beheerst. Ik vrees echter dat, indien dit wetsvoorstel goedgekeurd wordt en de wet te eng wordt toegepast, er een groot deel kennis verloren zal gaan. Want wat doen we dan met al die Erasmusstudenten, buitenlandse topchirurgen en noem maar op? In een tijdperk waar de grenzen tussen Europese landen wijd openstaan en de multiculturele samenleving een feit is lijkt dit wetsvoorstel mij onrealistisch. Jammer genoeg is de steeds toenemende juridisering en processengekte ook een pertinent kenmerk van diezelfde samenleving. Het evenwicht tussen rede en reglementering blijkt steeds moeilijker te vinden.

Het incident in het Koningin Fabiola-ziekenhuis had niet mogen gebeuren, maar vergissen is menselijk, en een arts is dat ook. De taalproblematiek is geen nieuw gegeven, ze is er altijd geweest en de incidenten die hieraan te wijten zijn blijven beperkt tot een minimum. En als we niet willen blijven evolueren in de richting van de VSA, niet bepaald het schoolvoorbeeld van een standvastige rechtsstaat, moeten we er geen gewoonte van maken om na een eenmalig incident een nieuwe wet in het leven te roepen. Anders moeten we consequent zijn en ook meteen de terreinwagens uit het straatbeeld bannen na het fatale ongeval van zaterdagavond. Of een wet opstellen die eist dat ziekenhuizen, scholen, kindercrèches en naschoolse opvang bunkers worden omdat er eens in de zoveel jaar een gek weet binnen te dringen.

We weten waar deze processengekte en de neiging om stilaan elk aspect van de samenleving te reglementeren begint, maar niet waar het zal eindigen. Big Brother is watching you?