BRUSSEL - Steeds meer studenten kloppen bij het OCMW aan om hun studies te financieren.

In Vlaanderen klopten vorig jaar maandelijks gemiddeld 2.234 studenten aan bij het OCMW om hun studies te financieren. Dat is meer dan een verdubbeling tegenover 2003, toen er nog maar 992 leefloonstudenten per maand waren. In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest steeg het aantal van 734 in 2003 naar gemiddeld 2.342 vorig jaar.

Dat blijkt uit cijfers van de overheidsdienst Maatschappelijke Integratie. Met studenten worden jongeren onder 25 jaar bedoeld die een volledig leerplan volgen.

In principe valt het betalen van levensonderhoud en studies onder de onderhoudsplicht van de ouders. Als zij die verplichting niet nakomen, kan het OCMW een leefloon uitkeren. Het OCMW voert dan een onderzoek om te bepalen of je bestaansmiddelen ontoereikend zijn. Als hij aanvaard wordt, moet de leefloonstudent zich houden aan een ‘geïndividualiseerd project voor maatschappelijke integratie', een soort contract waarin afspraken staan.

Vooral in grote steden is het aantal leefloonstudenten groot. Het Gentse OCMW steunde in 2009 gemiddeld 503 leefloonstudenten. Dat is een stijging met bijna 80 procent in zes jaar. De helft volgt secundair onderwijs en de andere helft hoger of universitair onderwijs. De dienst studiefinanciering van de universiteit Gent bevestigt de stijgende trend. ‘Wij krijgen meer vragen over studiefinanciering,'zegt Tamara Strobbe, maatschappelijke assistente bij de dienst studiefinanciering. ‘Behalve leeflonen zitten ook studietoelagen van de Vlaamse overheid en financiële tussenkomsten van de universiteit in de lift.'

Aan de Antwerpse Karel de Grote-Hogeschool is het aantal studietoelagen ten opzichte van 2006 met 116 procent gestegen en het aantal studieleningen met 95 procent. ‘Ons studentenaantal is gestegen met twintig procent, maar hoe ook is de stijgende trend duidelijk', zegt Ilse Piedfort, directeur van de dienst studentenvoorziening. Volgens Piedfort is de economische crisis er de belangrijkste oorzaak van dat studenten een beroep doen op studiebeurzen of een leefloon.

Julien Van Geertsom, de voorzitter van de overheidsdienst Maatschappelijke Integratie, noemt de stijging van het aantal leefloonstudenten onrustwekkend. ‘Het is een signaal dat er iets mis is met de maatschappij. Er zijn meer gebroken gezinnen of gezinnen waar de relatie tussen ouders en jongeren zo verstoord is dat een breuk onoverkomelijk is en ze een beroep gaan doen op een leefloon, zegt hij. ‘Het is een goede zaak dat jongeren uit precaire gezinnen toch kansen krijgen om een opleiding te volgen, maar anderzijds moet een leefloon een laatste vangnet zijn.'

Bron: www.standaard.be

Mijn mening:
Ik vind deze cijfers toch wel zeer opmerkelijk omdat ik niet verwacht had dat zoveel studenten een leefloon aanvroegen om hun studies te kunnen betalen. De kosten van de studies zijn wel vrij duur en vooral dat je naar het hoger of universitair onderwijs gaat kijken. Zoals in dit artikel gezegd wordt is de thuissituatie ook een belangrijke factor in het meer aanvragen van leeflonen. Als jongeren een slechte band met hun ouders hebben of het budget bij de ouders niet hoog genoeg ligt om de studiekosten te kunnen betalen, kunnen ze gelukkig nog beroep doen op een leefloon via het OCMW! Door het leefloon van het OCMW kunnen veel jongeren hun droom waarmaken.

Ik vind deze cijfers ook zeer opmerkelijk!
Maar anderzijds verbaast het me niet.
In deze tijd zijn jongeren veel meer vrijgevochten dan vroeger.
Als de thuissituatie vroeger niet goed was, beten de jongeren gewoon harder op de tanden dan nu en bleven ze bij hun ouders.
De jongeren van nu hebben minder bang om op hun eigen benen te staan denk ik. En dan mag je als student nog gaan bijwerken, de kosten zijn te hoog. Dus veel meer jongeren gaan sneller naar een OCMW toestappen.
Zo kunnen de jongeren die deze moedige stap zetten om op hun eigen benen te staan toch verder blijven studeren!