Genderkloof wordt niet meer kleiner

De ongelijkheid tussen mannen en vrouwen wordt in België niet meer kleiner, blijkt uit de Gender Gap Index van het World Economic Forum. In de landen als Lesotho en Mongolië is de koof tussen de seksen kleiner dan bij ons.

BRUSSEL
De ranglijst van het World Economic forum (WEF) die de gelijkheid tussen mannen en vrouwen in kaart brengt, wordt traditiegetrouw aangevoerd door de Scandinavische landen. Die spelen onderling wel haasje-over. Dit jaar is de gelijkheid het groots in IJsland, dat vorig jaar slechts op de vierde plaats stond. Noorwegen zakt van de eerste naar de derde plek, Finland handhaaft zich op tweede plaats en Zweden daalt van drie naar vier.
Voor het tweede jaar op rij zakt België in de rangschikking. In 2007 stond ons land nog op de negentiende plaats, maar vorig jaar vielen we terug naar de 28ste stek. Nu belanden we op plaats 33. De indexscore van België – die ruwweg geïnterpreteerd kan worden als het percentage van de seksekloof dat gedicht is – ging van 0,720 in 2007 naar 0,717 in 2009.
Dat betekend dus dat de ongelijkheid tussen de seksen in ons land niet meer verkleint en zelf lichtjes groter wordt. Maar dat we wegzakken in de ranglijst van het World Economic Forum heeft vooral te maken met de forse stijging van enkele andere landen, waar de ongelijkheid snel kleiner wordt. Voorbeelden zijn Zuid-Afrika (van 22 in 2008 naar 6 in 2009), Lesotho (van 16 naar 10) en Mongolië (van 40 naar 22).
Het World Economic Forum meet de gelijkheid tussen mannen en vrouwen aan de hand van vier deelindexen: economische participatie en kansen, opleiding, gezondheid en overlevingskansen en politieke macht van vrouwen. Alleen op dat laatste punt haalt België met een 29ste plaats een betere score dan zijn algemeen gemiddelde. Het aantal vrouwelijke parlementsleden (35 procent) is goed voor een 13de plaats van 134 landen. M aar als men ook kijkt naar het aantal vrouwelijke ministers en het aantal jaren dat er een vrouwelijke regeringsleider is geweest, zakt België lager in de rangschikking.
Wat betreft de gelijkheid van economische participatie en kansen strandt ons land op een 65ste plaats. Dat is vooral te wijten aan de gepercipieerde loonkloof. Voor het criterium ‘gelijk loon voor gelijk werk’ staat België maar 87ste. Net als voor de absolute hoogte van het loon: het inkomen van Belgische vrouwen bedraagt gemiddeld slechts 52 procent van dat van de mannen. Dat dat ondermeer komt omdat vrouwen vaker deeltijds werken, verandert niets aan de objectieve cijfers.
Met ongeveer een derde vrouwen in hogere ambtenaren- en kaderfuncties doet België het niet zo slecht, maar met iets minder dan de helft vrouwen in vrije en technische beroepen zitten we dan weer aan de lage kant.
Een verbetering is er wel voor de arbeidsparticipatie van vrouwen. Inmiddels werkt 60 procent van de Belgische vrouwen, zegt het WEF, tegenover slecht 57 procent in 2007. Bij de mannen stagneerde de arbeidsparticipatie op 73 procent.

28/10/2009
Bron: De Standaard

Eigen mening:
Eigenlijk verbaast het me niet dat België niet stijgt in zo’n rangschikking en zelfs daalt. We leven nog altijd in een maatschappij waar in bedrijven een machocultuur heerst.
Ook denken we dat er geen verschil meer gemaakt wordt tussen mannen en vrouwen, dat men objectief gaat beoordelen op basis van ervaring, kennis en prestaties. Maar nee, er bestaat nog altijd een glazen plafond (d.i. een fenomeen waarbij vrouwen belemmert worden om op te klimmen naar hogere leidinggevende functies).
Men verdoezelt het zo, zodat het lijkt of we niet meer gaan discrimineren op babis van geslacht. Zo beschouwd 51% van de werkgevers een zwangerschap als een serieuze rem op de carrière. (Manpower, 2009). Ik begrijp dat bedrijven mannen vaker verkiezen boven vrouwen, omdat ze denken dat een vrouw toch ooit aan kinderen wil beginnen, en daardoor minder zal gaan presteren. Maar ik vind niet dat we alle vrouwen over dezelfde kam mogen scheren! Wake up! Niet alle vrouwen zijn huisvrouwen! Er zijn ook nog carrièrevrouwen!