Shock

Peter Vandenbempt


Als straks de kruitdampen in de affaire-Witsel zijn opgetrokken, blijven wij met deze vraag: wat heeft ons behalve de verschrikkelijke daad zelf nu het meest gechoqueerd? Het is moeilijk kiezen. Het was verbijsterend hoe er na het incident, op het veld waarop het bloed van Wasilewski het gras nog rood kleurde, lustig voort geschoffeld werd. Alsof er niets gebeurd was, als chauffeurs die nadat ze voorbij een vreselijk ongeluk geschoven zijn, volgas weer voortrazen. Casualty of War, blijkbaar.


Of de houding van Laszlo Bölöni, in de clinch met iedereen, provoceren langs het veld en voor de televisiecamera (wellicht waren de vragen te dom) en nadien nog subtiel op zoek naar gedeelde verantwoordelijkheid (bij Nzolo). Bizar voor iemand die vorig jaar Wesley Sonck kielhaalde voor zijn zware fout op Marcos. 'Minabel' en 'inqualifiable' (beneden alles), noemde hij die actie. En nog: 'Ik vind het een geweldige onrechtvaardigheid dat de dader kan blijven voetballen, terwijl het slachtoffer aan de kant moet blijven.' Marcos voetbalde een dikke maand later weer, Wasilewski zien we niet meer terug. Dat wordt bochtenwerk voor de Roemeen, of gewoon de journalist die de vraag stelt kleineren, dat is makkelijker. Zijn woorden van medeleven klonken ondraaglijk obligaat.

Overigens is de (imago)schade voor de club Standard niet te overzien. Directeur Pierre François bestond het om na afloop ostentatief zijn spelers te feliciteren in de spelerstunnel. Het getuigt van een stuitend gebrek aan empathie en is symptomatisch voor het gevoel van onaantastbaarheid dat Standard tegenwoordig cultiveert.

Hoofdsponsor Base had het wel begrepen en zijn harde, afkeurende houding is een klap in het gezicht van de Rouches. Bovendien torpedeerde de persoonlijke schoensponsor Joma het beeld van Axel Witsel als evenwichtige jongen die ongelukkig een uitschuiver maakte. Al kijken wij hier wel uit, want naar verluidt is Joma boos omdat Witsel met concurrent Puma praatte.

Maar toch, een redelijke puinhoop. En de afstandelijke officiële mededeling van de club op maandag hielp ook al niet. Dat Standard zijn speler niet publiek kapittelt, valt te begrijpen met het oog op zijn verdediging voor het Sportcomité. En Luik heeft ook geen zin om het nu al flink gedevalueerde kapitaal-Witsel helemaal te vernietigen. Maar een eloquente spreker als François had vast de juiste woorden kunnen vinden om gepast te reageren, zonder de speler af te vallen. Helaas.

Het kan ook anders. Sparta Rotterdam zette ooit Rachid Bouaouzan voor gelijkaardige feiten tot het einde van het seizoen op non-actief. En uitgerekend Johan Vermeersch hield Sidney Kargbo drie maanden aan de kant voor een wilde tackle die Jimmy Hempte zelfs nog kon ontwijken. Zou dat in Luik een overweging geweest zijn?

Overigens moet ook Anderlecht uitkijken dat het zich in zijn woede en verdriet niet vergaloppeert en zich niet te zeer op de borst klopt als de club van ethiek en fatsoen. De overtreding van Bolat op Boussoufa op dezelfde hoop gooien als die van Witsel, is demagogie. En het gedrag van enkele paars-witten in de tweede testmatch had met fatsoen weinig van doen: als Wasilewski met zijn gruwelijke klap even veel pech heeft als Gilles De Bilde destijds, was De Camargo misschien wel een nieuwe Krist Porte geweest. En dan stond het land drie maanden eerder al in rep en roer.

Want dat is ook ergerlijk: de collectieve verontwaardiging. Er was dus een dubbel gebroken been nodig om iedereen bewust te maken van de verloedering van ethiek en zeden op onze velden. Wielrenners klagen er overigens ook over. Reageren in plaats van ageren dus. Plots kan het zo niet verder. Maar huiveringwekkende tackles zijn wekelijkse kost, al jaren en niemand heeft er tot dusver iets ernstigs aan gedaan. Schuldig verzuim. En wij hebben weinig vertrouwen. Eerst gaat het een paar weken rode kaarten regenen en dan, als de herinnering vervaagt, blijft alles bij het oude.

En de beangstigende haat in allerlei reacties hangt intussen een deprimerend beeld op van (een deel) van onze voetballiefhebbers. Doodsbedreigingen en politiebescherming. Onwillekeurig denken wij aan de vriendin van een bekende vrouw die zelfmoord pleegde. Ons volk zit vol agressie, het krijgt het voetbal dat het verdient (en wil?). Volgens (ex-Rode Duivel!) Philippe Leonard kreeg Wasilewski zijn verdiende loon. Daar kan je toch enkel om huilen.


DS, 02-09-2009 (Peter Vandenbempt)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB