Vlaktaks: rechtvaardig en doeltreffend


In een interview met De Standaard (DS 22 augustus) noemt Frans Vanistendael, de huidige directeur van het International Bureau for Fiscal Documentation (IBFD), ons voorstel voor een vlaktaks van 15 procent in zowel de personen- als in de vennootschapsbelasting (gekoppeld aan de afschaffing van alle aftrekposten en de invoering van een belastingvrije som van 12.500 euro voor de natuurlijke personen) niet haalbaar zonder een gat in de begroting te slaan.


Zo verwijt professor Vanistendael dat wij de klassieke truc van de Belgische minister van Financiën, Didier Reynders (MR), toepassen door te veel op de terugverdieneffecten van de maatregel te rekenen. Niets is minder waar. Los van de post 'meer ontvangsten door meer economische groei'- goed voor 6 miljard euro - staan geen speculatieve terugverdieneffecten in ons boek Vlaktaks, rechtvaardig en doeltreffend. Een nieuw fiscaal stelsel voor Vlaanderen. De opbrengst van een efficiëntere belastinginning dankzij de invoering staat buiten kijf (minstens 5 miljard euro). Hetzelfde geldt voor een efficiënt werkende overheid (10 miljard euro), lagere interestlasten op de openbare schuld (2,4 miljard euro), afschaffing van de notionele interestaftrek (0,5 miljard euro), afschaffing van subsidies aan bedrijven (5,5 miljard euro). Zelfs de extra opbrengst van 6 miljard euro door de vermindering van de fiscale fraude (naar schatting 40 miljard euro per jaar) kan moeilijk als een overschatting beschouwd worden. In ons voorstel verminderen de aanslagvoeten met meer dan de helft.

Bovendien bestempelt professor Vanistendael ons systeem als sociaal onrechtvaardig. Hierbij verwijst hij naar de studie van professor André Decoster die stelt dat een doorgedreven vlaktaks de inkomenskloof nog vergroot. Deze medewerker van het Centrum voor Economische Studiën (CES) houdt echter geen rekening met de sociale correctie van een aanzienlijke belastingvrije som aan de basis voor elke belastingplichtige en dus ook voor de vervangingsinkomsten. Voorts werkt hij binnen de bestaande budgettaire situatie zonder de hoge verspillingsgraad van de overheid in vraag te stellen. Ten derde baseert Decoster zich op listings van loontrekkenden. Hun aanslagvoeten liggen echter beduidend hoger dan zelfstandigen, die meer kosten kunnen inbrengen en meer mogen aftrekken van hun belastingen. Ook houdt de professor geen rekening met de managementvennootschappen, die van de lagere KMO-tarieven genieten in de vennootschapsbelasting. Zo vallen de meeste grootverdieners uit zijn vergelijking. Nochtans profiteren zij het meeste van de gaten in de huidige fiscale wetgeving. In het systeem van een vlaktaks is iedereen echter gelijk.

Ten derde verzandt Vanistendael te veel in een eenzijdige benadering van de zaak, waarbij hij enkel de fiscale administratie bekijkt. In ons boek tonen wij echter aan dat een vlaktaks hét instrument bij uitstek kan zijn om het volledige overheidsapparaat efficiënter te maken door de noodzakelijke besparingen in te voeren. Uit studie van de Europees Centrale Bank (ECB) blijkt namelijk dat overheidsverspilling in ons land oploopt tot 34 procent. Dat komt neer op een slordige 50 miljard euro per jaar - bijna evenveel als de totale som van de ontvangsten uit de personenbelasting en de vennootschapsbelasting samen. De door ons voorgestelde besparingen in de publieke sector hoeven slechts 10 miljard euro op te leveren om een vlaktaks van 15 procent te kunnen financieren.

Ten vierde bestendigt professor Vanistendael met zijn pleidooi voor een tarief van 50 procent in de personenbelasting de nationale sport van belastingontduiking. Internationale ervaring leert dat hoge aanslagvoeten fiscale fraude aanmoedigen. Volgens een studie van Friedrich Schneider van de universiteit van Linz blijkt 21,5 procent van het bbp in ons land zwart te zijn. Dit komt dus neer op 60 miljard euro ontdoken inkomsten per jaar (of 25 à 30 miljard euro aan belastingen die niet worden doorbetaald aan de schatkist). Hiermee prijkt België op de vijfde plaats in de Oeso-lijst na Griekenland, Italië, Spanje en Portugal. Deze ontwikkeling wordt door het Cel voor Financiële Informatie als gevaarlijk voor onze economie bestempeld. Alleen een gevoelige verlaging van de aanslagvoeten, de afschaffing van de aftrekposten en de verhoging van de pakkans - met andere woorden de invoering van een vlaktaks - kan het tij doen keren.

Ten slotte besteden wij in ons boek veel aandacht aan het fenomeen van de belastingafwenteling. Dankzij de zogenaamd progressieve aanslagvoeten slagen de 'rijken' erin de fiscale druk op hun inkomen af te wentelen op de 'armen', want zij kunnen uitvoerig gebruik maken van allerlei soorten aftrekposten en fiscale achterpoortjes. Als dat geen onrechtvaardig mechanisme is.

Werner Niemegeers en Eric Pompen zijn auteurs van het boek 'Vlaktaks, rechtvaardig en doeltreffend. Een nieuw fiscaal stelsel voor Vlaanderen'


DS, 28-08-2008

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB