WINNAARS


1. Frank Vandenbroucke

Het zal er nog mee eindigen dat het voormalige godenkind Frank Vandenbroucke het in de uitgeverij verder zal schoppen dan in de wielrennerij. De man schrijft een boek met een bekentenis vanjewelste (Ik ben geen god!) en, hopla, dat boek palmt meteen de eerste plaats in van de non-fictietoptien. De uitgeverij heeft onmiskenbaar voordelen: doping helpt de verkoop, anonieme helpers doen haast alle werk, uit de koers stappen komt zelfs niet te sprake en de gekste uitvluchten laten je succes alleen stijgen. Vandenbroucke wordt misschien toch nog god!


2. Muhka

De Museumprijs moet dubbel plezier doen in Antwerpen. Jarenlang was het Antwerpse Museum voor Hedendaagse Kunst het minderbedeelde broertje van de Vlaamse kunstscène. Ze waren wel wat geleerder, maar hun sexappeal was nul. Glamour was voor het Smak. In Gent hoefden ze nog maar een muur wit te verven of het volk organiseerde een dj-fuif, en de kunstcritici vonden dat geweldig. Maar kijk, het Smak ligt uitgeteld, en het Muhka bloeit. Het museum trekt 'een specifiek alternatief publiek dat moeilijk te bereiken valt', oordeelt de jury. Dat blijkt cultuuradministratietaal voor 'hip volk op de vernissages'. De ervaring van Gent mag hun een waarschuwing zijn: hip volk verhuist snel.


3. Humo

Het televisieblad heeft de zeven hoofdzonden in eigendom. Niet slecht geboerd voor een voormalig links blad. Niemand anders mag mensen op een podium uitvragen over hun ontucht, hoogmoed en gulzigheid, maakte de legal advisor van Humo per aangetekende brief bekend aan het Vlaams-Nederlands Huis De Buren, dat een debatreeks over die heikele thema's lopen heeft. Uit deemoed heeft De Buren een hoofdzonde extra uitgevonden, zelfoverschatting. Mochten ze die zonde als merknaam kunnen beschermen, dan behoeven ze nooit meer subsidies.


4. Luik

Woensdagnacht waren ze nog aan het toeteren en brullen in het centrum van Luik. Ontroerend, hoe een stad zoveel ongeloof kan hebben in zichzelf, en op een dag ontdekt dat ze toch geweldig is. Die dag was zondag, toen Standard na 25 jaar de landstitel won. Zelfs de Franstalige kranten stuurden hun reporters naar dit 'Parijs aan de Maas', zoals een van hen het formuleerde. Wat een mens allemaal niet schrijft wanneer hij euforisch is. (kgv)



VERLIEZERS


1. Flor Koninckx

Een aperitief, twee glazen rode wijn en vier pintjes: daarmee blijf je toch moeiteloos onder de 0,5 promillegrens, dacht Flor Koninckx, ex-rijkswachter, ex-presentator van het VRT-programma Kijk uit (waarin mensen verstandig rijgedrag wordt aangeleerd) en weldra misschien ex-verkeersspecialist van SP.A. Dat bleek een misrekening, toen een ex-collega hem aan een alcoholcontrole onderwierp. 'Ik had blijkbaar te veel op, ik trek het boetekleed aan', schreef Flor meteen op zijn weblog. Het staat hem ongetwijfeld beeldig, maar hij kon het niet laten ook even te sneren naar zijn critici: 'Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.' Ene Glenn reageerde meteen gevat op die blogpost: 'Was u niet de eerste die met stenen gooide?'

Misschien houdt Flor toch een kater over aan het voorval, want SP.A-voorzitter Caroline Gennez kan er niet om lachen. Ze overweegt een sanctie. Enkele jaren geleden overwoog de partij ook al een sanctie tegen Flor, toen hij als nieuw parlementslid meteen naar Afrika vertrok voor de opnames van het VT4-programma Stanley's Route. Wat hij toen van het Afrikaanse bananenbier vond, dat kunnen we ons niet meer herinneren.


2. Jeroen Brouwers

In tijden van dalende koopkracht vond hij 16.000 euro te min om zijn levensstijl te kunnen ophouden. En dus weigerde de Nederlandse schrijver Jeroen Brouwers met veel misbaar de prestigieuze Prijs der Nederlandse Letteren. Nu de prijs echter een indexaanpassing kende en verhoogd werd tot 40.000 euro, zou hij toch nog het geld willen innen. Te laat. Eens geweigerd, blijft geweigerd.


3. Tom Boonen

Snel fietsen kan hij, snel rijden blijkbaar ook. Tom Boonen raakte voor veertien dagen zijn rijbewijs kwijt nadat hij geflitst was met 120 km per uur waar je maar 70 mag rijden. Zijn overwinning in Parijs-Roubaix heeft onze wielergod weer vleugels gegeven.


4. Benallal

De Belgische gangster Nordin Benallal heeft kennis gemaakt met het Nederlandse lik-op-stukbeleid. Nauwelijks een half jaar nadat hij in Den Haag een motorzaak had overvallen, stuurt de Nederlandse rechter hem voor vier en een half jaar de cel in. Hij had zijn doel wat beter moeten kiezen. In België worden gevangenisstraffen tot drie jaar niet eens uitgevoerd. Maar voor Benallal is de speeltijd sowieso voorbij. Na zijn celstraf in Nederland mag hij nog 27 resterende gevangenisjaren in België slijten.


5. Paul De Leeuw

Dat heb je natuurlijk met YouTube: mensen die Paul De Leeuw niet kennen - en dat zijn er buiten Nederland en Vlaanderen nogal wat - snappen niet dat hij niet echt de zwaarlijvige, arrogante, vuilbekkende pedofiel is voor wie hij zich in een van zijn hilarische sketches uitgeeft. U en ik weten dat De Leeuw geen pedofiel is, maar honderdduizenden YouTube-bezoekers nemen het geposte filmpje ernstig bij gebrek aan duiding. Zo ernstig zelfs dat ze de zwaarlijvige, arrogante, vuilbekkende presentator met de dood bedreigen. (ls, th)


DS, 26-04-2008

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB