Mildred Jeter Loving 1939-2008


Mildred Loving zorgde ervoor dat in Amerika het verbod op interraciale huwelijken werd ingetrokken. De verlegen zwarte huisvrouw deed dat door een blanke familievriend te trouwen en door heimwee te krijgen.


Mildred was een verlegen, mager meisje. Zo mager dat hij haar Boon noemde. Er was geen moment waarop ze officieel verkering kregen. Richard was een stille, niet iemand voor grote woorden. Hij kwam al jaren bij haar familie over de vloer. Toen zij elf was, werden ze vrienden. Ergens ging dat over in verliefdheid.

Richard was zeven jaar ouder. Daar maakte niemand een punt van in Central Point, een achteraf dorpje in de Amerikaanse staat Virginia. Maar dat Mildred, vanwege haar zwarte en Indiaanse achtergrond kleurling was, zoals dat in de rassentermen van het gesegregeerde Zuiden heette, en Richard blank was, lag anders.

Blank en zwart leefden in Central Point door elkaar heen. Ze werkten alle twee als dagloners. Ze teelden beide tabak, fokten kippen en leefden in dezelfde simpele houten huizen. Ze gingen vriendschappelijk met elkaar om. Maar Mildred ging enkele jaren naar de zwarte high school, Richard had één jaar op de blanke school gezeten. Zij bezochten aparte kerken en moesten op het stadhuis naar aparte loketten.

Het leek een ramp toen Mildred op haar achttiende zwanger bleek. Ongehuwde moeders werden nog met de nek aangekeken. Trouwen konden zij en Richard niet. Virginia was een van de zestien staten die blank en niet-blank verbood met elkaar te huwen. Maar Richard zag een oplossing. Waarom trouwden ze niet in de nationale hoofdstad Washington DV, die op een uur rijden lag? Daar mocht het wel.

Mildreds vader en een broer reisden mee als getuigen. Richard prikte in het telefoonboek de naam van de eerste de beste geestelijke. Die trouwde op 2 juni 1958 Mildred Delores Jeter en Richard Perry Loving. De Lovings reisden meteen daarna terug naar Central Point, in de veronderstelling een maas in de wet gevonden te hebben, en betrokken een eigen huisje.

Vijf weken later brak sheriff Garnett Brooks met twee helpers om twee uur ’s nachts de voordeur open die niet op slot zat en stormde de slaapkamer binnen. Daar richtte hij de zaklamp op Richard Loving en vroeg: „Wie is die vrouw waarmee je in bed ligt?” Mildred antwoordde, wijzend op de trouwakte uit Washington, die ingelijst boven het bed hing: „Ik ben zijn vrouw.” De sheriff blafte terug: „Die telt hier niet.”

Hij arresteerde de Lovings, omdat de wet tegen de interraciale huwelijken ook koppels strafbaar stelde die de staatsgrens overwipten om te huwen. Mildred en Richard werden op het politiebureau in cellen op aparte verdiepingen opgesloten. Hij kwam na een dag vrij. De zwangere Mildred bleef vijf dagen vastzitten, omdat voor haar als ’kleurling’ hogere borgsommen vereist waren.

Om een vijfjarige celstraf te vermijden, pleitten ze schuldig en werden in januari 1959 tot één jaar veroordeeld. De rechter schortte de straf op, na een belofte van de Lovings om Virginia voor zeker 25 jaar te verlaten en alleen nog gescheiden op familiebezoek te komen.

De rechter lichtte zijn vonnis toe met een beroep op de Bijbel: „De Almachtige God schiep de rassen wit, blank, geel en rood en pootte ze neer op gescheiden continenten. En als er niet met Zijn indeling zou zijn geknoeid, dan was er nooit een noodzaak geweest voor dergelijke huwelijken. Het feit dat Hij de rassen van elkaar scheidde, laat zien dat Hij niet wilde dat ze zich vermengden.”

Mildred en Richard trokken naar Washington waar hun drie kinderen geboren werden. Maar na vier jaar hield Mildred het leven daar niet meer vol. Richard had moeite om als metselaar aan de slag te blijven. Ze misten hun families en het plattelandsleven. Arm zijn was in Central Point wat anders dan in de grote stad. In Central Point had iedereen een lapje grond en kippen. Men speelde elkaar werk toe en hielp elkaar.

„Ze was een bescheiden vrouw”, zei Peggy Loving, de jongste van de drie kinderen, toen haar moeder op 2 mei op 68-jarige leeftijd aan een longontsteking stierf. Met recht, want Mildred Loving heeft zich nimmer voor laten staan op wat ze had gedaan. Ze wist niets van politiek, zei ze in een van haar zeldzame interviews. „Ik heb het niet gedaan. Het was Gods werk.” Ze had gewoon heimwee, hield van Richard en wilde met hem in Virginia wonen.

Dus pakte ze pen en papier en schreef een brief aan minister Robert Kennedy van Justitie, de jongere broer van president John Kennedy. Daar zat geen diepe gedachte of wat dan ook bij, hield Loving later vol. Maar toen de minister haar antwoordde helaas zelf niets te kunnen doen, maar haar doorverwees naar organisaties voor de burgerrechten, schreef ze ook die aan. Ze vond advocaten om hun veroordeling aan te vechten.

Vier jaar van processen volgden. De Lovings hadden de moed en de kracht om door te zetten. Ondanks de media-aandacht, bedreigingen en hun geldzorgen. Hun huwelijk overleefde de druk. Vaak liet Richard haar het woord doen en de contacten onderhouden. Toen hun advocaat uitlegde welke juridische strategie hij in het ultieme beroep voor het Hooggerechtshof wilde volgen, verzuchtte hij: „Dat gepraat zegt me helemaal niks. Vertel het Hof maar dat ik van mijn vrouw houd en dat het gewoon oneerlijk is dat ik niet samen met haar in Virginia kan wonen.” Op 12 juni 1967 stelden de opperrechters het paar in het gelijk en haalden een streep door alle Amerikaanse rassenregels voor huwelijken.

De Lovings keerden terug naar Central Point, waar Richard voor Mildred een huisje bouwde. Maar echt gemakkelijk werd Mildreds leven ook daarna niet. In 1975 ramde een dronken automobilist hun auto. Richard, maar 41 jaar oud, kwam om het leven. Zij verloor haar rechteroog. Later stierf ook een van hun twee zoons. Mildred zelf kreeg reuma en kanker.

Amerika viert intussen al jaren op 12 juni Loving-dag, de dag van de gemengde koppels. Hoe organisaties ook aan haar trokken, Mildred wou nooit evenementen bijwonen. „Het is gewoon een dag. Soms vergeet ik hem gewoon.” Zij bleef het liefst in het huisje dat Richard had gebouwd, deed haar huishouden, zorgde voor haar twee honden en genoot van het plattelandsleven, haar acht kleinkinderen en elf achterkleinkinderen.

Maar in 2007, rond de veertigste verjaardag van de uitspraak, heette ze wel vertegenwoordigers van een homo-organisatie welkom in haar huis. Ze stuurde wel een brief naar de media waarin ze haar steun uitsprak voor het homohuwelijk. Ze hield in de brief vol helemaal niets van politiek te weten, net zoals in 1967. „We vochten toen niet voor een zaak. We vochten voor onze liefde. Er gaat geen dag voorbij, dat ik niet aan Richard denk en aan onze liefde.” Loving heeft niet meer mogen meemaken dat Barack Obama, een kind uit een biraciaal huwelijk, officieel de Democratische kandidaat voor de presidentsverkiezingen werd.

Mildred Delores Jeter Loving werd op 22 juni 1939 geboren in Central Point, Virginia. Op 2 mei 2008 overleed ze in Milford, Virginia.


Trouw, 14-05-2008 (Frank Kools)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB