Meer succes na Latijnse


BRUSSEL - Wie in de middelbare school Latijn-Grieks of Latijn-wiskunde heeft gevolgd, heeft nog steeds meer slaagkansen in het hoger onderwijs dan anderen. Ook tussen scholen zijn er grote verschillen.


Wie naar een landelijke school is gegaan, heeft meer kans om te slagen in het eerste jaar universiteit of hogeschool dan studenten uit een stedelijke school. Ook de traditioneel 'hogere' richtingen als Latijn-Grieks en Latijn-wiskunde bieden een sleutel tot succes.

Dat blijkt uit onderzoek van het Centrum voor Sociaal Beleid Herman Deleeck (Universiteit Antwerpen). Het centrum onderzocht welke factoren de slaagkansen in het eerste jaar hoger onderwijs het meest beïnvloeden. Meisjes slagen relatief meer dan jongens, net als studenten uit relatief rijkere gezinnen, tegenover beursgerechtigde studenten.

Opvallend genoeg speelt ook de studierichting nog altijd een rol. 'Dat is het gevolg van een wisselwerking', zegt Bea Cantillon, de directeur van het centrum. 'De traditioneel sterkere richtingen zullen de leerlingen waarschijnlijk beter voorbereiden op hogere studies, wat hun slaagkansen verhoogt. Maar er is meer aan de hand, want nog steeds zijn het vooral de sterke leerlingen die naar deze “hogere, richtingen doorstromen. Zij zouden sowieso betere slaagkansen hebben.'

Het gevolg is dat zeven op de tien studenten uit Latijn-wiskunde, Latijn-Grieks, Grieks-wiskunde en -wetenschappen in hun eerste jaar slagen, tegenover de helft van de studenten uit richtingen zoals economie-moderne talen en humane wetenschappen.

Bij de studiekeuze is er niet alleen de invloed van de school. De vraag is ook met wiens advies jongeren rekening houden wanneer ze kiezen. Het antwoord daarop komt van het Centrum voor Onderwijseffectiviteit en -Evaluatie (KU Leuven). Uit een grootschalige enquête die de onderwijskundige Jan Van Damme liet uitvoeren, blijkt dat de leerlingen zelf hun ouders als meest invloedrijk aanwijzen.

Leraars en directie scoren zeer laag, net als het CLB en de klasgenoten. Meer dan de helft van de ondervraagden zegt dat de medeleerlingen geen enkele rol spelen bij de uiteindelijke studiekeuze.

Uit datzelfde onderzoek blijkt dat leerlingen het advies van de klastitularis best wel ernstig nemen. Een reconstructie van het parcours van leerlingen in het zesde middelbaar tot 3,5 jaar na het secundair onderwijs, toont aan dat die klastitularis het meestal bij het rechte eind had.

Van alle leerlingen die kozen voor universitair onderwijs, hadden zes op de tien dat advies ook van de klastitularis gekregen. Voor vier op de tien had de klastitularis een 'lager' advies gegeven, richting hogeschool.

Na 3,5 jaar bleek driekwart van de studenten die een advies voor de universiteit had gekregen, succesvol te zijn - in het derde of vierde jaar van de gekozen opleiding. Een heel ander beeld vertonen degenen die tegen het advies van de klastitularis in, naar de universiteit zijn gegaan. Maar een kwart van hen is succesvol. Alle anderen hebben meerdere jaren achterstand of hebben de universiteit verlaten.


Blog DS, 17-03-2008 (Pieter Lesaffer)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Wat er in dit artikel staat zal wel juist zijn. Toch heb ik hier een aantal bedenkingen bij. Ik vind de titel bijvoorbeeld niet echt gepast. Want wat is succes? Als je het artikel leest gaat het over de slaagkansen in het hoger onderwijs. Ik vraag me dan af of je alleen succes hebt als je gaat verder studeren?

Er staat ook in dat de klastitularis in de meeste gevallen het juiste advies geeft. Toch vind ik dat leerlingen te weinig worden voorbereid op het hoger onderwijs. In de meeste gevallen zal het ook wel duidelijk zijn of iemand hoger onderwijs aankan of niet, maar wat met de leerlingen waarbij dit niet duidelijk is? Het is waarschijnlijk juist in deze gevallen dat het advies niet klopt. Er wordt volgens mij (veel) te weinig aandacht besteed aan de studiekeuze van leerlingen.

Ik herinner me nog goed dat ik in het zesde middelbaar zat en een studiekeuze moest maken. Er was niets dat er echt bovenuitsprong en ik vond het dus heel moeilijk om te kiezen. Op een gegeven moment vroeg ik of er iemand van het CLB nog uitleg zou komen geven of ons zou helpen. Het antwoord was dat dit niet zou gebeuren. Er werd mij verteld dat het CLB alleen werd ingeschakeld in TSO of BSO, maar dat ik er zelf altijd mocht langsgaan. Jammer genoeg heb ik dit niet gedaan en jammer genoeg denk ik dat ik niet de enige ben die een foute keuze heeft gemaakt. Er zullen zeker en vast nog leerlingen zijn die zelf niet het initiatief nemen om naar het CLB te gaan. Daarom is het volgens mij echt wel belangrijk dat er veel meer tijd gestoken wordt in de voorbereiding op het hoger onderwijs. In dat geval zullen de slaagkansen ook niet meer zo sterk verschillen tussen verschillende richtingen.

Ik denk dat als je uit het TSO of BSO komt toch overwegend minder kans hebt om te slagen in het hoger onderwijs dan ASO studenten.

Maar ik denk dat dit niet voor iedereen geld. Want als je nu echt een richting hebt gekozen die je ligt en die je heel graag doet, zullen je slaagkansen automatisch al voor een stuk stijgen.

Wil je slagen moet je over een dosis talent en karakter beschikken. Maar dat is in alles zo.

Persoonlijk geloof ik toch wel sterk in het advies van de klastitularis, ze kunnen er misschien soms naast zitten. Maar vaak hebben ze het toch bij het rechte eind als ze zeggen dat iemand niet geschikt is om verder te studeren.

Dat er verschillen zijn tussen de scholen, daar ben ik het mee eens. De ene school legt duidelijk de lat hoger dan de andere.

Ik denk wel dat een ASO student eerder kans heeft om te slagen, maar dat hangt van persoon tot persoon af.
Als je in TSO zit en je gaat naar de hoge school en je wil die richting echt graag doen, dan zullen je slaagkansen ook sterk stijgen en dan maakt het niet uit welke richting je gedaan hebt.

Over BSO heb ik sterk mijn twijfels, ook al willen deze studenten de richting in de hoge school echt heel graag doen, ik denk dat hun slaagkansen toch klein zijn, omdat ze niet gewoon zijn om te leren, maar veel in de praktijk te doen.