'Er is geen weg terug', zegt de wereldvermaarde Canadese visserijbioloog Daniel Pauly, die voor zijn werk een eredoctoraat van de Katholieke Universiteit Leuven kreeg. 'Als er geen drastische veranderingen komen, zal er in de nabije toekomst geen vis meer te vangen zijn.'

Pauly is een van de weinige wetenschappers die niet te beroerd zijn om de gevolgen van hun bevindingen consequent door te duwen. Zo is hij door de analyse van zijn cijfers en grafieken radicaler geworden in zijn overtuigingen dan niet-gouvernementele organisaties zoals Greenpeace

Hij ziet geen heil in labels voor duurzaam gevangen vis, omdat die de consument weinig of niets leren over wat hij eet. Vaak eet je een ander soort vis dan die op het label vermeld staat, en komt hij bijvoorbeeld uit West-Afrika. Daar is op de markten steeds minder vis te vinden, omdat wat er gevangen wordt naar het Westen wordt geëxporteerd. Wij merken het dus niet dat steeds meer vispopulaties crashen. Op sommige plaatsen in de oceanen hebben kwallen al de plaats van de vissen ingenomen.

Duurzame visserij

Pauly gelooft ook niet in het bestaan van een duurzame vorm van visserij met sleepnetten, zoals sommige ngo's en de visserijsector blijven beweren. Vissen met sleepnetten is ook voor de Belgische visserijvloot de meest gebruikte methode. Maar ze berokkent enorm veel schade aan de zeebodem, en ze is totaal niet selectief: een groot deel van de vangst - wat men niet wil of niet mag vangen - wordt dood weer in zee gegooid.

Ook het kweken van vis is geen optie. Voor de kweek van zalm of paling wordt veel meel gebruikt van visjes zoals ansjovis, die niet geschikt worden geacht voor grootschalige menselijke consumptie, maar die dikwijls méér gezonde stoffen bevatten dan de kweekvis zelf. Een van de vele paradoxen uit de moderne visserij.

Kleinschalige visserij

Steeds meer vispopulaties in onze oceanen crashen. Pauly en zijn medewerkers hebben berekend dat, als er niet snel veel verandert, er tegen 2048 geen leefbare populaties in de oceanen meer overblijven . Het aanduiden van mariene beschermde gebieden, zoals de unieke Westhinder voor onze kust, zou wat soelaas kunnen bieden, maar lijkt al evenmin een duurzame oplossing.

De enige echt werkzame oplossing is, volgens Pauly, een terugkeer naar kleinschalige visserij met heel selectieve vismethodes. Het afschaffen van de visserijsubsidies zou de snelste, en meest voor de hand liggende manier zijn om dat doel te bereiken. Want het zou de sector verplichten om op echt duurzame wijze in een nieuw soort visserij te investeren.

Dirk Draulans
http://www.knack.be/nieuws/wetensch...ticle13176.html

Als de hypothese van Pauly klopt, moeten we DRINGEND maatregelen treffen! Over 40 jaar is het te laat...