Hoe houdt een mens dit vol?


Hoeveel dagen kan een mens tegen een hels tempo doorwerken zonder daarvan de gevolgen te dragen? Of met andere woorden: is Yves Leterme de instorting nabij? ‘De rek is er bijna uit’, zegt Jan Durnez, een persoonlijke vriend van de formateur.


Wie de berichten op radio en televisie hoort, kan niet anders dan te besluiten: de onderhandelaars leiden een hondenleven. Vergaderen tot vier uur ’s nachts en weten dat het de dag daarna weer en de dag dáarna weer van dattum wordt. Honderd drieënzeventig dagen duurt het grapje al, met amper enkele dagen pauze begin november. En de weken daarvoor was het, in het vuur van de verkiezingscampagne, ook niet min.

‘Ik denk dat Yves Leterme stilaan de bodem ziet’, zegt Jan Durnez, gedeputeerde van West-Vlaanderen (CD&V) en een persoonlijke vriend van de Ieperling. ‘Dit is voor niemand meer menselijk. Het is op karakter gaan, zoals Briek Schotte en de echte flandriens. Met modder op het voorhoofd afzien in de hel.’

‘Maar gelukkig is dat een van Yves’ belangrijkste eigenschappen: doorgaan tot op het bot. Ik heb ooit moeten afhaken op de koersfiets. Ik kan je verzekeren: als hij ervoor gaat, hou je hem niet meer bij. Een dag of tien geleden is het nog gebeurd dat ze om twee uur ’s nachts gestopt zijn en hij om kwart voor zes ’s ochtends mensen al analyses gaf. Fris van geest bovendien.’

Ook Cathy Bercx (CD&V), Vlaams parlementslid en betrokken bij de onderhandelingen, maakt Leterme van dichtbij mee. ‘Iedereen is moe, maar de wilskracht om er te geraken heeft nog altijd de overhand. Yves Leterme heeft het geluk dat hij extreem snel recupereert na korte nachten. Het is verbazend hoe goed hij omgaat met weinig slaap.’

Maar volstaat sterk zijn in een uitzonderlijke situatie als deze? Mensen blijven mensen en de fysieke grenzen mogen per persoon dan wel verschillen, ze zíjn er wel voor iedereen. Durnez: ‘Ik heb Yves Leterme nog niet horen zeggen dat hij erdoor zit, dat hij niet meer kan. Wel heeft hij een paar keer gezegd dat hij moe is. Logisch. Met zulke intense dagen kom je vroeg of laat je grenzen tegen. Goed dat het nu gebeurt. Yves is 47. Zou zoiets op je zevenenvijftigste niet meer sporen laten?’

Gedreven blijven tot het doel is bereikt. Maar bestaat dan niet het risico op een terugbots achteraf? Dat men de vermoeidheid pas diep tot zich laat doordringen wanneer het doel daadwerkelijk bereikt is, en de crash daarna in alle hevigheid volgt? Als hij dan eindelijk premier is, wacht Leterme ook niet bepaald een rustig en geregeld leven.

Durnez: ‘Yves is iemand die met enkele dagen rust veel schade kan inhalen. En dan weet ik nu al dat hij er weer even hevig tegenaan zal gaan. Eén lichtpuntje wel: hij zal dan hopelijk weer tijd vinden voor zijn fiets. Een frisse kop halen in de wind compenseert het risico op platvallen. Dat heeft hij nodig.’

Of zoals we het gisteren hoorden uit de mond van Yves Letermes moeder Eliane Bouchaert: ‘Ik heb geen commentaar over Yves, maar nu is ’t toch echt tijd dat het gedaan is’.


Blog DS, 29-11-2007 (Annelies Rutten)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB