BRUSSEL - Vlaanderen en Wallonië blijven twee landen als het op de beleving van popmuziek aankomt. Het verschil: wij denken Belgisch, zij Franstalig. Dat blijkt uit de Ultratop-100 van 2007.

Van onze redacteur

Niemand kon in 2007 op tegen de Libanees-Britse zanger Mica Penniman (24). Onder zijn artiestennaam Mika scoorde hij twee superhits, waarvan in België telkens zo'n 50.000 stuks over de toonbank gingen. Ook zijn album Life in cartoon motion was afgelopen jaar het best verkochte album.

Daarmee is Mika meteen de belangrijkste verbindende factor in muziekminnend België, want voor de rest varen Vlaanderen en Wallonië trouw hun eigen koers.

In Vlaanderen verkocht 'Kvraagetaan' van Fixkes ruim genoeg exemplaren (30.000) om de eerste plaats in het jaarrapport van Mika af te snoepen. En ook Stan Van Samang deed met 'Scars' ferm zijn best. Met verder Milow, Regi en Mega Mindy kleurt in Vlaanderen de helft van de toptien van 2007 'Belgisch'.

Dat is niet alles. In Vlaanderen tellen we dit jaar bij de singles 31Belgische producten - een lichte daling tegenover het topjaar 2006 - en bij de albums maar liefst 54Belgische producten. Vooral dat laatste bevestigt dat het 'lokale repertoire' in de lift zit.

Kijken we over de taalgrens, dan oogt het plaatje helemaal anders. Bij de honderdWaalse singles van 2007 staan zes 'eigen' producten. In de albums-chart staan slechts negen albums van Belgische makelij, waaronder vijf van artiesten uit Vlaanderen. Enkel Maurane, Saule, en de Belgo-Italianen Adamo en Frederic François konden daartegen op.

Franstalige Belgen vinden de taal echter heel belangrijk. Tegenover de vijftien Nederlandstalige singles in de Vlaamse lijst, staan 42 Franstalige nummers in de Waalse chart - en dat zijn er een stuk minder dan vorig jaar. Van de albums-chart kleurt ruim de helft Franstalig, in Vlaanderen staan maar zestien Nederlandstalige platen in de lijst.

Dat cultuurverschil, dat ook in andere populaire cultuurvormen als film en televisie goed zichtbaar is (zie hiernaast), heeft veel te maken met een verschillende ontwikkeling van beide landsgedeelten. Het economisch zelfbewuste Vlaanderen heeft in de kracht van het BV-fenomeen ('bekende Vlamingen') een stevig mechanisme gevonden dat de marketing kan drijven van muziek, film en televisie tegelijk.

Wallonië heeft geen 'bekende Walen', en het is maar de vraag wat de kip en wat het ei is. Hebben ze geen eigen sterren omdat ze gedomineerd worden door de culturele productie die uit Frankrijk komt, of worden ze gedomineerd omdat ze geen sterk alternatief ontwikkelen? Ter vergelijking: Vlaanderen haalde nog niet zo lang geleden de mosterd overvloedig uit Nederland, maar heeft zijn aanpak sterk bijgestuurd.

De jaarcijfers van de Ultratop laten verder nog enkele andere evoluties zien die niet zo communautair verschillen.

Zo is ook afgelopen jaar de macht van de 'officiële' downloads gebleken, die in 2006 voor het eerst erg zichtbaar werd. 'Dear Mr. President' van Pink haalde de zestiende plaats alleen op basis van downloads: de song was niet op cd-single te krijgen. Milow en enkele songs van Snow Patrol kwamen wel op single uit, maar haalden hun goeie score vooral met downloads. Volgens Sam Jaspers van Ultratop wordt ruim tachtig procent van de singleverkoop nu via downloads gerealiseerd.

Er sneuvelden het voorbije jaar ook enkele records in Vlaanderen. Fixkes hield de eerste plaats bij de singles een volle zestien weken vast met 'Kvraagetaan'. Van die single werden 30.000 exemplaren verkocht. Clouseau klokt af op de nummers één en twee van de albums-chart. Vonken en vuur staat op één met zowat 70.000 exemplaren, Clouseau 20 komt daar net achter. Al is die situatie in deze kerstdagen alweer veranderd, want Clouseau 20 staat inmiddels op 80.000 stuks.

En wie was het voorbije jaar de beste Belg in ons land? Niet Axelle Red, wiens mooie album Jardin secret het vreemd genoeg veel beter deed in Vlaanderen dan in Wallonië (want, hoe raadt u het, ook in Frankrijk een tegenvaller). Nee, de beste Belg was weer eens goeie ouwe Arno Hintjens. Zijn album Jus de box staat op 18 in Vlaanderen en op 29 in Wallonië. Niemand had meer reden dan le plus beau om het hele jaar door 'L'union fait la force' te zingen.

Peter Vantyghem

http://www.standaard.be/Artikel/Det...ikelId=PQ1LPG94