Sarkozy en Royal slagen met glans in hun opzet


Nicolas Sarkozy temde Le Pen en linkse kiezers deden massaal wat Ségolène Royal ze vroeg: niet weglopen naar Bayrou of de linkse kleintjes.


En zo krijgt Frankrijk dan gewoon het duel dat al maanden geleden was aangekondigd, maar waaraan steeds meer werd getwijfeld. De vraag was of Ségolène Royal, die door eigen toedoen twijfel zaaide over haar competentie en leiderschapskwaliteiten, het wel zou halen. De centrist François Bayrou drong zich op als ’derde man’. En een nieuw kunststukje van de extreem-rechtse veteraan Jean-Marie Le Pen, die in 2002 doordrong tot de tweede ronde, durfde niemand uit te sluiten.

Maar de verrassing kwam niet: de progressieve kiezers gaven massaal gehoor aan de oproep van Royal om ’nuttig’ te stemmen, dus niet op Bayrou of een van de zes kleine linkse kandidaten. Met haar score van bijna 26 procent is het gat met Nicolas Sarkozy (ruim 30 procent) niet al te groot geworden en behoudt zij kansen om de eerste vrouwelijke president van het land te worden.

Nadeel voor Royal is dat zij aan de linkerkant over een niet al te grote reserve aan stemmen beschikt. Klein links is goed voor iets meer dan 10 procent en zij zal zich dus moeten richten op de aanhang in het centrum van Bayrou, die iets meer dan 18 procent haalde.

De kiezers van Bayrou, die vergeefs probeerde de links-rechts-tegenstelling op te blazen, hebben de sleutel in handen voor de tweede ronde.

Ook Sarkozy zal het centrum moeten veroveren. Over de uitslag van de eerste ronde heerste in zijn kamp veel tevredenheid. Vooraf gaf een van zijn adjudanten aan dat ’onze ondergrens de hoogste score’ van de vertrekkende president Jacques Chirac was, namelijk bijna 21 procent. Met 30 procent is het doel ruimschoots gehaald, het is het beste resultaat van rechts sinds 1981.

De winst van Sarkozy komt voor een deel van het electoraat van Le Pen, die met 11,5 procent ver onder de voorspelde 15 procent of meer bleef: zijn laagste score bij presidentsverkiezingen sinds zijn debuut in 1974. Sarkozy’s gehamer op ’de verdediging van de nationale identiteit en republikeinse waarden’ is fel bekritiseerd, maar heeft in ieder geval het beoogde effect gehad.

Sarkozy heeft mogelijk ook kiezers getrokken die eerder waren afgehaakt en allang niet meer stemden. Want ook die groep probeerde hij de afgelopen jaren nadrukkelijk weer bij de politiek te betrekken, met een volgens velen populistische stijl. „Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg”, zo liet hij onlangs nog weten. Overtuigd als hij was dat ’de kloof tussen het volk en de leidende elite alleen overbrugd kan worden als die elite de problemen van gewone mensen serieus gaat nemen’.

Maar het is juist dit ’zeggen waar het op staat’ dat hem ook veel vijanden heeft opgeleverd. Veel Fransen zien in zijn stevige uitlatingen over criminele jongeren in de problematische voorsteden (die hij beloofde te verlossen van het ’uitschot’) niet een uiting van een weloverwogen politieke strategie, maar het bewijs dat Sarkozy zijn hoofd niet koel kan houden. De massale rellen van eind 2005 zouden volgens deze visie niet hebben plaatsgehad als ’Sarko’ níet had gezegd wat hij dacht.

Hier ligt ruimte voor Royal. Zij zal er alles aan doen Frankrijk te mobiliseren tegen de man die zij in de campagne afschilderde als een gevaar, als iemand die het land zelfs de kant van ’een bijna-burgeroorlog’ opdrijft. Sarkozy op zijn beurt zal door moeten gaan met het evenwichtsnummer dat hij de afgelopen weken opvoerde: de kiezers geruststellen over zijn karakter (’Ik ben veranderd’) en zijn hervormingsplannen, zonder daarbij al te veel aan scherpte te verliezen.


Trouw, 23-04-2007

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Dit wordt ongetwijfeld een harde, spannende strijd. Voor de socialistische kandidate Royal is de uitslag een opluchting, maar zeker ook een reden tot kopzorgen. Ze moet het immers opnemen tegen grote favoriet Nicolas Sarkozy. Volgens mij zal Royal alles uit de kas moeten halen om alsnog president van Frankrijk te worden. Volgens mij zijn er heel veel kiezers van Le Pen die nu voor Sarkozy zullen stemmen en Sarkozy zal ook nog extra stemmen van het linkse en rechtse kamp krijgen.
Wordt vervolgd...

Sarkozy biedt Fransen de meeste kans om hun problemen op te lossen


Wie er ook gaat winnen in de tweede rond van de Franse verkiezingen, een ding is zeker: het tijdperk van Jacques Chirac komt ten einde. En dat is een grote opluchting.


Chirac werd tenslotte in 2002 slechts verkozen omdat het alternatief, de extreemrechtse Jean-Marie Le Pen, voor de meeste Fransen al helemaal niet te verteren was. De afgelopen jaren heeft zijn bewind zich gekenmerkt door slapheid, zowel in eigen land als internationaal. Hij wist de crisis in de Franse banlieues niet te voorkomen en de Franse scepsis tegen Europa niet te overwinnen; hij schermde met de voordelen van Franse kernwapens op het moment dat het Westen Iran ervan probeerde te overtuigen niet aan eigen kernwapens te werken; en hij holde plannen uit om de Franse economie flexibeler te maken. Ook kleeft rond hem de geur van vriendjespolitiek en corruptie.

De enorme opkomst in Frankrijk van 85 procent toont dat de Franse kiezers snakken naar verandering. En ze hebben wat te kiezen, ook in de tweede ronde. Het in dat opzicht pure winst dat Le Pen ditmaal ver is achtergebleven bij zijn resultaat van vijf jaar geleden. De Fransen kunnen echt hun voorkeur tonen voor een linkser of rechtser beleid.

Veruit de beste papieren heeft Nicolas Sarkozy. Niet alleen heeft hij in de eerste ronde de meeste stemmen behaald, maar hij kan ook rekenen op het electoraat van Le Pen. Van diens kiezers zullen sommigen thuisblijven, gefrustreerd als ze zijn over het ’falen van de politiek’. Maar een groot deel zal voldoende van Le Pens programma terugvinden in de ideeën van Sarkozy – vooral de hardere aanpak van migranten. Dat betekent dat de rechtse kandidaat slechts een klein deel van de kiezers van centrumkandidaat François Bayrou nodig heeft om de tweede ronde te winnen.

De linkse Ségolène Royal wacht daarom een moeilijke taak. Vermoedelijk kan zij alleen winnen als zij de Fransen meekrijgt in een zeer negatieve campagne over Sarkozy. Dat kan zich echter ook tegen haar keren, omdat ze tot nu juist Sarkozy negativisme verweet.

Royal zou mogelijk een president zijn die Fransen kan binden – en het zou grote winst zijn als in Europa na Duitsland opnieuw een vrouw de belangrijkste post zou bekleden. Maar een belangrijk bezwaar is dat ze te veel vasthoudt aan de illusie dat de Fransen met beschermingsconstructies de internationale economie kunnen weerstaan.

Sarkozy lijkt voor meer dynamiek te kunnen zorgen, zowel economisch als in het debat over moeilijke thema’s als integratie. Dat is niet altijd aangenaam, maar dynamiek kunnen de Fransen goed gebruiken.


Trouw, 24-04-2007

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB