HAVANA 01/08 (BELGA/AG) = De Cubaanse president Fidel Castro is met
darmproblemen in het ziekenhuis opgenomen en heeft de macht tijdelijk
overgedragen aan zijn broer Raul, de minister van Defensie. Dat is maandag
bekendgemaakt.

"Dagen en nachten van continu werk, vrijwel zonder slaap, hebben gemaakt
dat mijn gezondheid, die steeds alle beproevingen heeft doorstaan, aan
extreme spanning is blootgesteld geweest. Dit heeft een scherpe
ingewandscrisis met zich meegebracht, met zware bloedingen. Ik ben
daardoor genoodzaakt een ingewikkelde chirurgische ingreep te ondergaan,"
aldus de 79-jarige Cubaanse president in een verklaring die door zijn
secretaris Carlos Manuel Valenciaga op televisie werd voorgelezen. "Door
de operatie ben ik verplicht enkele weken rust te nemen, ver van mijn
verantwoordelijkheden en mijn taken," aldus Castro. Daarom heeft hij het
landsbestuur "voorlopig" aan zijn broer Raul overgedragen, zo luidt het.
(BVH)

Bevolking sluit niet uit dat Fidel Castro al dood is


In Cuba heerst grote onzekerheid na het ’tijdelijk’ overdragen van de macht door Fidel Castro aan zijn jongere broer Raúl.


Volgens een officiële verklaring is Castro, die over twee weken tachtig wordt, na een zware darmoperatie te zwak om nog aan de leiding te staan van de Communistische Partij, de regering en de strijdkrachten. Het is voor het eerst sinds de Revolutie van 1959 dat Castro de macht overdraagt.

Cubaanse vluchtelingen in Amerika gingen feestend de straat op; in Cuba wordt nerveus gewacht op wat komen gaat. In al hun verdeeldheid hebben de Cubanen aan beide kanten van het water één ding gemeen; niemand gelooft dat de officiële lezing de hele waarheid is. Er wordt volop gespeculeerd over de ernst van Fidels kwaal inclusief de mogelijkheid dat hij al is overleden.

Daarmee is een oude vraag plotseling actueel: hoe zal Cuba eruitzien zonder Castro? Wordt dit het een einde van de 47 jaar oude Revolutie? Komt er democratie? Gaat de transitie gepaard met geweld? Komen de honderdduizenden Cubaanse ballingen hun bezittingen opeisen?

De Cubaanse regering is al een tijdje bezig de bevolking voor te bereiden op een overgang van de macht. Twee jaar geleden benoemde Castro zijn ook al niet meer zo jonge broer Raúl (75), legerleider en eerste vice-president, tot zijn opvolger. Sindsdien is het spreken over Fidels mogelijke verdwijning van het politieke toneel niet langer taboe.

Daarbij is wel altijd duidelijk gebleven dat de enige echte opvolger de Communistische Partij is. In de partijtop wordt al jaren rekening gehouden met een vertrek van Castro. Doel is om ook na zijn dood de politieke en economische macht in eigen hand te houden en de Cubaanse ballingen, die staan te popelen om terug te keren, op afstand. Economische hervormingen met meer ruimte voor particulier initiatief liggen voor de hand maar zullen vooral ten goede komen aan de partijbonzen zelf.

Over politieke hervormingen na Castro zijn veel dissidenten in Cuba pessimistisch. Van Raúl Castro wordt weinig verwacht. Die staat weliswaar bekend als pragmatisch maar zal eerder een harde lijn volgen dan meer vrijheden toestaan. Vraag is bovendien hoeveel macht hij werkelijk kan uitoefenen. Hij heeft nu wel de functies van broer Fidel overgenomen, maar niet zijn charisma. En hij mist de politieke vaardigheden van jongere partijbonzen als Carlos Lage, het economische brein van de regering. Naar verwachting zal Raúl de komende tijd vooral het gezicht naar buiten zijn, terwijl belangrijke beslissingen door of samen met andere partijfunctionarissen worden genomen.

De dissidenten op Cuba – voorzover niet gedetineeerd – kunnen hiertegen weinig uitrichten. De repressie, hun onervarenheid met het politieke spel en hun onbekendheid bij de Cubanen zet hen op grote achterstand vergeleken bij de communistische partijpolitici met hun politieke ervaring, de beschikking over de staatskas en de macht over het leger. Vooral vanwege dat laatste vrezen zelfs gematigde dissidenten als de christen-liberale Oswaldo Payá instabiliteit en chaos zodra duidelijk wordt dat Castro dood is.

Het Cubaanse volk zelf wacht af. Niets wijst op openbare onrust, demonstraties, laat staan bestormingen van een Muur of een parlement zoals in sommige voormalige Oostbloklanden gebeurde. De situatie is onduidelijk. Staatsmedia publiceerden alleen de verklaring van Castro, niets over zijn kwaal, waar hij ligt of wie hem behandelt. Al even onduidelijk is hoe ’tijdelijk’ de nieuwe situatie zal zijn. In zijn verklaring gaf Fidel Castro aan ’enkele weken’ nodig te hebben om op krachten te komen.


Cubanen respecteren Raúl, maar kennen hem nauwelijks

’Waar, hoe en waarvoor dan ook, commandant, geef je orders!’ Deze woorden uit de mond van Raúl Castro tekenen zijn leven: in dienst van zijn oudere broer Fidel.

Bijna een halve eeuw lang was hij overal nummer twee: in de regering, in de Communistische Partij en bij de strijdkrachten. Tegelijkertijd vormt hij een van Fidels belangrijkste vertrouwenspersonen, adviseurs en ideologen.

Raúl (1931) is de jongste van drie zonen van een rijke suikerplanter in Oost-Cuba. Hij studeerde sociologie en was, in tegenstelling tot Fidel, al vroeg een overtuigde socialist. Als student werd hij lid van de verboden Communistische Partij. Als 22- jarige sloot hij zich aan bij een door Fidel geleide overval op de Moncada-kazerne, de start van de Cubaanse Revolutie. Sindsdien zijn de broers onafscheidelijk. Raúl volgde Fidel in ballingschap naar Mexico, in zijn rebellenleger naar Cuba, als guerrillastrijder in de Sierra Maestra en bij de overwinning van de Revolutie in 1959.

Meteen daarna werd Raúl de hoogste generaal van de Cubaanse strijdkrachten. Hij adviseerde Fidel bij de toenadering tot Moskou in de jaren zestig en de opening van de markt voor buitenlands kapitaal na de val van de Berlijnse Muur. Hij werkt vooral achter de schermen, waarmee hij ook voor de Cubanen een grote onbekende is gebleven. Als revolutionair van het eerste uur wordt Raúl zeer gerespecteerd maar hij draagt niet het aureool van onfeilbaarheid van Fidel. Die bescherming van zijn grote broer kan hij nog gaan missen nu hij voor het eerst in z’n leven de orders zelf moet geven. Zeker als zijn positie minder ’tijdelijk’ blijkt dan gisteren werd gezegd.


Bekendmaken opvolger: vroeg, maar niet te vroeg

Dat Fidel Castro al zo’n tien jaar geleden zijn broertje Raúl naar voren schoof als opvolger, is voor een communistische land niet ongebruikelijk. Met een tijdige overdracht hopen de machthebbers het systeem te vrijwaren van al te heftige schokken.

In China is dat niet altijd goed gegaan (een te vroege bekendmaking van de nieuwe leider kan ook eventuele tegenstanders mobiliseren). De laatste keer echter wel: de huidige president van China, Hu Jintao, werd al naar voren geschoven door Deng Xiaoping. Dat was de voorganger van Jintao’s voorganger.

Ook in het stalinistische Noord-Korea zijn ze er vroeg bij. Daar is onlangs de 24-jarige zoon van de huidige Geliefde Leider Kim Jong-il naar voren geschoven als opvolger van zijn vader. Het kan nog even duren voordat die het voor gezien houdt– Kim Jong-il is nog geen 65.


Trouw, 02-08-2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

MIAMI - De Cubaanse president Fidel Castro is volgens zijn zus niet langer op de afdeling intensieve zorgen na een operatie als gevolg van een darmbloeding. Dat zei zijn zus Juanita die in Miami leeft sinds 1964.

Juanita, de jongste zus van Fidel Castro, vertelde op een lokale televisiezender dat ze door een niet-officiële bron in Havana geïnformeerd wordt over de toestand van haar broer.

De voorzitter van het Cubaanse parlement, Ricardo Alarcon, heeft woensdag in een telefonisch interview met de Amerikaanse radiozender Democracy Now verklaard dat Fidel Castro erg levendig was na zijn operatie. map

bron: http://www.standaard.be/Artikel/Det...DMF03082006_005