Haal het minimumloon voor jongeren onder de 21 naar beneden, zo kunnen lager opgeleiden sneller aan een job geraken. Dat voorstel ligt op de federale onderhandelingstafel. CD&V staat op de rem.

De loonkost verminderen en tegelijk de jongerenwerkloosheid aanpakken. Dat is de achterliggende gedachte van het voorstel uit de koker van N-VA. Concreet stelt de partij voor om jongeren onder de 21 bij aanwerving minder te betalen dan sectoraal is afgesproken. Na twee jaar zou het loon van de jongere dan wel automatisch op het niveau komen van de barema's waaronder ook zijn collega's vallen.

Laagopgeleide jongeren kosten te veel in verhouding met wat ze de werkgever opbrengen, luidt de redenering. Door de lonen te laten dalen, zouden de werkgevers hen sneller aanwerven. Vooral jongeren met een migratieachtergrond moeten met deze 'ingroeibanen' aan het werk geholpen worden. Zij kunnen ervaring opdoen en zo hun carrière op gang brengen.

In de praktijk zullen werkgevers de jongeren minder dan het algemene minimumloon kunnen betalen. Dat ligt momenteel op 1.500 euro bruto per maand.

Ernstige vragen
Bij het laatste interprofessioneel akkoord beslisten werknemers en werkgevers nochtans om het minimumloon voor jongeren gradueel op te trekken. Tot dan lag het minimumloon voor werknemers van 18 jaar op 82 procent van het algemene minimumloon.

Voor 19-jarigen was dat 88 procent en voor 20-jarigen 94. Een vorm van discriminatie, vond de regering-Di Rupo, die de sociale partners aanmaande een oplossing te vinden. Die trokken de grens gelijk voor iedereen, maar nu wil N-VA de klok terugdraaien.

Het voorstel belandde afgelopen zondag op de onderhandelingstafel. Open Vld en MR zijn bereid erover te praten. CD&V zegt niet bij voorbaat neen, maar heeft nog ernstige vragen.

Zo is jeugdwerkloosheid een typisch conjunctuurgevoelig thema. Laagopgeleide jongeren zijn de eersten die moeten vertrekken als de economie slabakt, maar ze geraken ook sneller weer aan de bak wanneer het beter gaat. Als de economie weer aantrekt, dan lijkt de maatregel zijn nut te verliezen.

Bovendien is de situatie in Vlaanderen heel anders dan in Franstalig België. Jongerenwerkloosheid is een gigantisch probleem in Wallonië, terwijl dat in Vlaanderen relatief meevalt. Vijftigplussers aan het werk krijgen en houden is in het noorden van het land dan weer een groter issue.

Spanningsveld
Doelgroepenbeleid is net om die reden jarenlang een twistpunt geweest tussen de federale en de Vlaamse minister van Werk. Met de zesde staatshervorming werd het doelgroepenbeleid volledig overgeheveld naar de gemeenschappen om daar komaf mee te maken. Het is dus opmerkelijk dat er opnieuw een spanningsveld gecreëerd zou worden tussen het federale en het regionale niveau.

Voka reageert verheugd op de maatregel. Al is de werkgeversorganisatie er minder voor te vinden dat de lonen na twee jaar op het 'normale niveau' komen. "Wij zijn sowieso tegen het principe dat lonen automatisch stijgen", klinkt het.

Bron: De Morgen
http://www.demorgen.be/dm/nl/5036/W...rk-helpen.dhtml
Datum: 3 oktober 2014

Mijn mening: Dit artikel sprak me meteen aan om eens verder te lezen. De jongerenwerkloosheid is nog steeds een groot probleem in België. Dit voorstel zou een groot deel van de jongeren aan werk kunnen helpen. Ze zullen inderdaad wel wat minder gaan verdienen, maar het is nog altijd beter dan gewoon maar thuis te zitten en geen inkomen te hebben. Op de dag van vandaag is het toch belangrijk om een inkomen te hebben, het leven wordt steeds maar duurder en duurder. Zonder een vast inkomen kan men ook niet aan een toekomst bouwen.