Jongste kind = gouden kind? De gevaren van favoritisme

Toegeven dat je een favoriet kind hebt is één van de grootste taboes in een gezin. Nochtans voelt zowel een mama als haar kroost goed aan wie het favoriete kind is, meestal is dat de benjamin. Dat favoritisme heeft een invloed op elk familielid en kan zelfs leiden tot depressies bij de niet uitverkoren kinderen, maar ook bij het gouden kind zelf.

In een rondvraag bij 1.803 mama's en papa's gaf slechts 23 procent toe dat ze een favoriet kind hebben.

Jongste vs. oudste
In 54 procent van de gevallen was dat het jongste kind. Zo kiezen ouders meestal hun kant in een ruzie, lezen ze hen meer voor, geven ze hen meer aandacht en laten ze hen hun eigen leven uitstippelen.

Daarnaast krijgt de benjamin ook meer cadeautjes en knuffels, omdat de ouders moeilijk nee kunnen zeggen. En het gaat nog verder: meer dan de helft van de ouders gaf toe dat ze dichter bij hun jongste kind staan.

Aan de andere kant heeft ook het oudste kind veel voordelen in een gezin. Meer dan de helft van de ondervraagde ouders gaf toe dat ze sneller een band opbouwden met hun oudste kind. Bovendien zegt 64 procent met hem of haar ook meer gemeenschappelijke interesses te hebben, die het makkelijker om een boeiend gesprek te voeren.

Toch zeggen de ouders dat favoritisme niets te maken heeft met iemand graag of liever zien, maar wel met beter kunnen opschieten met één van je kinderen.

Het niet-favoriete kind
"Maar zo zwart-wit is het helemaal niet, want favoritisme heeft een invloed op het hele gezin", weet psychologe dr. Ellen Libby.

"Kinderen die zich achteruitgestoken voelen, zijn in hun leven vaak op zoek naar bevestiging. Ze groeien dan ook op in onzekerheid en twijfelen of iemand hen ooit echt graag zal zien.

Voor deze kinderen kan intimiteit een moeilijke opgave zijn, omdat ze zichzelf niet kunnen openstellen voor iemand anders. Ze bouwen muren rond zichzelf, als bescherming tegen teleurstellingen door mensen van wie ze houden.

Ook op werkvlak zijn er gevolgen voor de niet-favoriete kinderen. Omdat ze al hun hele leven tevergeefst hun best doen voor hun ouders, hebben ze het gevoel dat hard werken nooit beloond wordt. Ze raken dan ook snel gefrustreerd en gaan uitdagingen uit de weg.

Ten slotte zijn deze kinderen ook gevoelig voor woede-uitbarstingen. Ze zijn niet alleen kwaad op hun ouders, maar ook op de favoriete broer of zus, zeker als die van zijn of haar positie gebruikmaakt. Helaas leidt die woede op latere leeftijd vaak tot asociaal en ongepast gedrag."

Het favoriete kind
"Maar ook het 'gouden kind' kent problemen. Zij ontwikkelen ongezonde persoonlijkheidskenmerken, omdat ze altijd krijgen wat ze willen. Ze zijn ontzettend goed in het manipuleren van ander mensen en voelen zich beter dan de rest."

Daarnaast groeien favoriete kinderen ook op zonder een eigen persoonlijkheid te ontwikkelen. Ze proberen enkel te voldoen aan de wensen van hun ouders, omdat ze hun status als favoriete kind willen behouden.

Ten slotte kunnen ook deze kinderen kwaad zijn op hun ouders, al uiten ze dat meestal niet. Ze voelen zich belemmerd door hun ouders en zitten gevangen in een te nauwe relatie."

Depressie
"Proberen om het favoriete kind te zijn en vechten om die status te behouden is echter niet ongevaarlijk. Zowel het favoriete als het niet-favoriete kind hebben kans op een depressie. Elk kind worstelt met gevoelens van eenzaamheid en heeft het moeilijk om een onafhankelijk leven te leiden. Elk kind heeft daardoor ook meer kans om verslaafd te raken."

Wat je eraan kan doen
"Een open communicatie tussen alle gezinsleden is de enige manier om emotionele trauma's te vermijden of om verziekte familierelaties een nieuwe kans te geven. Dat is helaas niet zo gemakkelijk, want elk familielid moet ervoor openstaan en eraan willen werken", besluit dr. Libby. (lbs)

15/11/11 14u37
Het Laatste Nieuws

Mening:
Het feit dat je als ouders een onderscheid maakt tussen één van je kinderen vind ik erg. Ik ben dan ook wel de jongste thuis, maar zo'n opvoeding heb ik nooit gehad. Ik bedoel hier niet mee dat ik niks kreeg ofzo. Integendeel, ik heb nooit iets tekort gehad, nu nog niet. Telkens als ik iets kreeg, kregen de anderen ook iets. Natuurlijk gaat het niet alleen over materiële dingen. Mijn ouders gaven ons allemaal even veel liefde en we konden altijd allemaal bij hen terecht.

Ik ken mensen waar het niet zo is, die dus een tegenovergestelde opvoeding krijgen en zelfs achteruitgestoten worden. Zij voelen zich gekwetst, minderwaardig en vooral niet geliefd bij hun ouders. Zij zijn zich daar ook volkomen van bewust. Als ik die verhalen dan hoor, dan kwetst dat me. Ik kan me niet inbeelden dat mijn ouders me achteruit stoten..

Ik vind nog altijd, de ouders kiezen het aantal kinderen dat ze nemen. En als je ervoor openstaat om kinderen te nemen, dan hou je ook van hen. Ieder kind is anders, dat is een feit maar daarom is de één niet beter dan de ander.

Ik vind het zeker ook niet kunnen wat men hier verklaart.
Ik ken een gezinssituatie waar het meisje wordt voorgetrokken op haar broer. Zij kan en mag zo goed als alles en moet weinig helpen in het huishouden terwijl de jongen voor de minste fout moet boeten en kookt voor het hele gezin. Wanneer je als buitenstaander hierop reageert krijg je meestal het zelfde antwoord voorgeschoteld: "Bemoei je in je eigen gezin".
Zoals het artikel al vermeldt heeft het zowel gevolgen voor het "favorietje" als voor het andere kind. Het andere kind probeert zijn uiterste best te doen, maar krijgt steeds het deksel op zijn neus. Dit zal zorgen voor een meer gesloten persoonlijkheid van het kind. Het "favorietje" wordt dan weer rot bedorven en kent dus ook de waarde niet van geld. In het echte leven zal het namelijk wel eens gebeuren dat dit kind met zijn neus op de feiten wordt gedrukt en dan schrikt hij/zij dat hij iets fouts doet. Niemand is perfect!
Wanneer je beslist om voor 2 kinderen te zorgen moet je hen een gelijke behandeling toedienen, iedereen heeft het recht om gelieft te worden.

Ik ben het ermee eens dat kinderen niet mogen worden voorgetrokken, maar ik kan me wel inbeelden dat er favorieten zijn. Als er een kind is dat bijvoorbeeld tegen alles wat de ouders zeggen ingaat en als er dan een ander kind is dat nooit ruziezoekt, denk ik dat er in veel gezinnen favoritisme is. Ik juich dit natuurlijk niet toe, maar ik denk dat het gewoon normaal is. Ik vind echter niet dat ouders dit mogen uiten of dit mogen laten merken door "de brave" meer te geven en meer te laten mogen dan de ander. Iedereen verdiend een gelijke opvoeding, dit beslis je inderdaad wanneer je kiest voor meerdere kinderen.
Ik ben zelf ook de jongste thuis en heb ook nooit iets gemerkt dat er iemand werd voorgetrokken.