GENK , 9 december 2009 (StampMedia) - Op 4 december organiseerden ACV Genk en de Marokkaanse moskee van Winterslag een druk bijgewoonde debatavond over de toekomst van allochtone jongeren in Vlaanderen. Uitgangspunt: Vlaanderen scoort nog steeds slecht op sociale gelijkheid.

Het thema van de avond was: ‘Welke toekomst voor allochtone jongeren in Vlaanderen: de rol van de lokale overheid in het creëren van kansen op arbeid?’ De opkomst van de allochtoonse gemeenschap was zeer hoog. Heel wat bekende namen waren van de partij. Zoals fractieleidster van Groen! Meyrem Almaci, gemeenteraadslid van Genk Annick Nagels en Schepen van de stad Genk Ali Caglar.

De aanwezige panelleden waren Mustafa Harraq (bijblijfconsulent ACV-Limburg), Jef Gabriëls (burgemeester stad Genk), Nadia Fadil (cultuursociologe KUL), Geert Vermote (bestuuder VIG) en Mathieu Verjans (voorzitter ACV-Limburg). De moderator van dienst was Patrick Martens.

Meer kansen dan ze denken
Het debat werd geopend door ‘insider’ Mustafa Harraq die dagelijks geconfronteerd wordt door de hoge werkloosheidsgraad bij de allochtonen in Genk. Hij benadrukte dat de werkloosheid bij de allochtonen met 50% gestegen is. Zo is het deze groep die bij hoogconjuctuur “als eerste van de schoolbanken worden geplukt” en in tijden van crisis als eerste wordt ontslaan. De reden hiervoor wordt volgens hem vaak toegeschreven aan het feit dat de allochtone bevolking vaak op taalkundig vlak een achterstand heeft.

Hij vindt het frappant dat dit gebrek in economisch goede tijden geen rol lijkt te spelen. Geert Vermote zegt op zijn beurt dat de allochtonen niet de slachtofferrol mogen opnemen. “Ze hebben veel meer kansen dan ze denken.” Desalniettemin bleef hij ons een antwoord verschuldigd op de vraag van de moderator waarom de werkloosheid bij autochtonen veel lager ligt dan bij de allochtonen.

Diversiteitssubsidies (mis)(ge)bruikt?
Veel discussie rond de diversiteitssubsidies die de Vlaamse overheid sinds enkele jaren voorziet om de problematiek rond de tewerkstelling van allochtonen te verhelpen. Mustafa Harraq wijst op het feit dat deze maatregel vaak misbruikt wordt. Allochtonen worden volgens hem dan ook enkel aangenomen door werkgevers om recht te kunnen hebben op deze subsidies, maar krijgen geen kansen op lange termijn. Mathieu Verjans betwist dit.

Volgens hem worden de subsidies weldegelijk gebruikt waarvoor ze bedoelt zijn. Desondanks benadrukt hij dat de werkgevers ook contracten van onbepaalde duur moeten geven aan allochtonen. Allemaal waren ze het eens over het belang van opleidingen, wil men als werknemer een significante vooruitgang boeken. Jef Gabriël’s reactie hierop was zeer kort en geeft stof tot nadenken: “we kunnen dweilen, maar de kraan blijft openstaan.”

Eerder wit dan bruin
Ook de discriminatie binnen de uitzendbureau’s werd aangekaart. Harraq: “Allochtonen maken vaak geen kans op een job via een uitzendbureau omdat werkgevers nu eenmaal geen Turken en Marokkanen willen aannemen. Verjans onderkent eveneens dit probleem. Geert Vermote geeft dit ook toe. “Er is een handicap. Er zijn altijd bedrijven die eerder wit dan bruin aannemen.” Toch verklaart hij dit eveneens door de taalachterstand die bij de allochtonen aanwezig is.

Nadia Fadil ontkracht het belang van cultuur – en dus ook van de taal – als het gaat om de achterstand waarmee de meeste allochtonen te kampen hebben op vlak van tewerkstelling. Ze vindt dat deze manier van denken zeer problematisch is en niet strookt met de realiteit. Onderwijs en de structuur van de arbeidsmarkt zijn volgens haar belangrijke factoren in het verklaren van de lage tewerkstellingsgraad bij de allochtoonse populatie.

“Het onderwijs slaagt er niet in de sociale kloof te dichten.” Zo wees het Pisa onderzoek (internationaal vergelijkend onderzoek dat peilt naar kennis en vaardigheden bij 15-jarigen n.v.d.r.) dat Vlaanderen zeer slecht scoort als het aankomt op sociale gelijkheid. Wat dus als een integratieproblematiek aanzien wordt, is eigenlijk een breed maatschappelijk probleem. Hiermee verschuift men de verantwoordelijkheid naar de minderheidsgroepen.

Bron: Mo-magazine http://www.mo.be/index.php?id=63&tx_uwnews_pi2[art_id]=26928&cHash=12a33ccc6f

Eigen mening: Zeker in het midden van de crisis is het moeilijk om aan werk te geraken. Als allochtoon heb je het nog eens extra moeilijk denk ik. Niet enkel stoot je op racistische werkgevers, die werkgevers zullen kiezen voor een autochtoon al ze alletwee dezelfde kwaliteiten hebben. Want de taal speelt een zeer grote rol in het werkmilieu. Eigenlijk is het de taak van het onderwijs om de taalkloof te dichten. Dit lukt slechts gedeeltelijk. Ook komen vele allochtonen te vroeg op de arbeidsmarkt, voordat ze hun opleiding hebben afgemaakt. De diversiteitssubsidies proberen dit op te lossen. Maar zoals bij elk systeem zijn er profiteurs.