Een jongen of man die op de kinderen past? Dat zien de meeste ouders toch niet echt zitten.

Slechts 57 procent van de Belgische mannen en 63 procent van de vrouwen hebben geen enkel bezwaar tegen een mannelijke babysitter, kinderoppas of kleuteronderwijzer. De rest heeft op zijn minst twijfels en zo’n 15 procent zegt duidelijk dat ze liever geen onbekende man verantwoordelijkheid geven over hun kinderen.

Onderwijssociologe Mieke Van Houtte (UGent) vermoedt dat het ‘nationale trauma dat België opliep door de zaak-Dutroux’ daar zeker in meespeelt. ‘Het is betreurenswaardig, maar veel ouders zijn sindsdien ongetwijfeld meer op hun hoede wanneer ze een man alleen bij hun kinderen laten.’

Een andere mogelijke verklaring luidt dat zorgen in onze maatschappij nu eenmaal als een zaak van vrouwen beschouwd wordt. ‘Zeker als het over erg kleine kinderen gaat’, zegt Sofie De Graeve, woordvoerster van het Vrouwen Overleg Komitee. ‘Zij besteden er over het algemeen ook gewoon meer tijd aan. Maar zoiets als een vrouwelijk “zorg-gen” bestaat natuurlijk niet.’

Mannelijke babysitters en kleuteronderwijzers liggen in het bijzonder moeilijk voor Brusselaars en moslims. Bij die laatsten zegt 29 procent ‘helemaal niet akkoord te gaan met een mannelijke oppas’.

bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20151210_02014322
datum: 10 december 2015 om 11:05

mening

Eigenlijk had ik de cijfers nog veel erger verwacht. Slechts 15 procent zegt expliciet dat ze liever geen mannelijke babysitter wil hebben, terwijl ik dat percentage zelf veel hoger schatte. Volgens mij zullen sommige beroepen en jobs nu eenmaal voor het grootste deel toegewezen worden aan mannen of vrouwen, ook al mogen ze uitgeoefend worden door beiden. Gewoon omdat het misschien raar lijkt om bijvoorbeeld een vrouwelijke bouwvakker, garagist, ... te zien of een mannelijke schoonheidsspecialist of een vroedman. Voor een babysitter is het misschien al wel sneller aanvaardbaar dat dit ook een man kan zijn, maar zelf vertrouw ik daar toch ook eerder een vrouw voor.

Ik begrijp de twijfels wel bij de ouders, maar ik vind niet dat we iedereen over dezelfde kam moeten scheren. Het is niet abnormaal dat ouders zo denken. De media laat genoeg gevallen zien waarin het niet goed afloopt tussen een onbekende babysitter en het kind. Wat de media niet laat zien, zijn de gevallen die wel eindigen. Bovendien snap ik niet dat de Brusselaars en de moslims nog zo stereotiep denken als het gaat over beroepen. Mijn vraag is natuurlijk hoe uitgebreid het onderzoek was? Aan hoeveel mensen hebben ze dit gevraagd? Het kan goed zijn dat sommige mannen dit beter doen dan vrouwen en visa versa.