Waar Brussel-Stad zich tegen Molenbeek aanschurkt, ligt een brug over het Kanaal die beide gemeenten scheidt. Fashionista’s en toeristen zijn er bang voor. Want je zou zo per abuis in Molenbeek, dat ‘bijhuis van IS’ kunnen belanden.

Net omdat die mening sinds 22/3 opgang maakt, is die brug nu zowat de enige die nog doet wat cruciaal is om angst, radicalisering en haat tegen te gaan: het universum van de seculiere, blanke Belg verbinden met dat van de moslims – meestal ook Belgen – in Molenbeek en elders.

Nochtans kan alleen wie die brug oversteekt de realiteit kennen en kan enkel de realiteit het startpunt zijn om angst en haat tegen te gaan. 

Dat in 51 van de 1.617 doorgelichte Molenbeekse vzw’s een walm van radicalisering hangt, blijkt een stuk van die realiteit. Dat 51 een kleine 3 procent is van 1.671, is dat ook. Dat uit je bed gelicht worden omdat je als moslim onterecht ‘verdacht’ wordt tot frustratie leidt eveneens.


Magere keuze

Het Kanaalplan dat Molenbeek moet ‘opkuisen’, is dan ook maar één onderdeel van de brug die we moeten slaan. De andere, namelijk hoop en perspectief bieden, zal meer moeite kosten. 

Activist Abou Jahjah wil het proberen. Tegen 2019 plant hij een nieuwe partij gebaseerd op bevlogen burgersocialisme à la Bernie Sanders. Zo wil hij de Brusselaars een alternatief bieden voor de magere keuze tussen PS en MR én jongeren meetrekken richting een toekomst die hen niet al bij voorbaat moedeloos maakt. 

Positief is dat hij zich niet op een exclusieve identiteit baseert, zoals DENK voor Turkse Nederlanders of de Vlaamse versie waar Ahmet Koç op broedt. Jahjah wil net “een brug slaan tussen autochtone en allochtone kiezers, tussen moslims en niet-moslims, tussen seculieren en gelovigen".

Bruggen slaan: het klinkt wolliger dan het is. Het is radicaal in het midden gaan staan en, met de mensenrechten en respect voor de rechtsstaat als kompas, benoemen waar het fout zit aan de ene kant én aan de andere kant en dan zoeken wat wel verbindt.

Ja, racisme en discriminatie van moslims op school en de arbeidsmarkt zijn problematisch, maar moslims die holebi’s en vrouwen in minirok belagen of hun dochters de sportles verbieden discrimineren ook. Ja, godsdienstvrijheid is een recht, maar de haatpredikers moeten eruit. Enzovoort. 

Dat vergt een koel hoofd en een warm hart. Tegelijkertijd. Jahjah staat daar niet echt voor bekend.

Maar als Nederlandstalige Brusselaar en agnost met Arabische en moslimachtergrond vindt hij aan beide kanten van de brug aansluiting. En dat is een erg goed begin om het enige wapen tegen wat misloopt in stelling te brengen: eerlijke dialoog.

Bron: HLN Topics - http://www.topics.be/bruggen-slaan-...xt=mijn-nieuws/

Eigen mening:

Ik vind het beeld dat de auteur in dit artikel gebruikt erg treffend: de brug die de verbinding vormt tussen Brussel en Molenbeek is op dit moment een negatief gegeven.

Er is letterlijk een kloof tussen moslims en christenen binnen onze maatschappij. Molenbeek wordt door veel Belgen gezien als de broeihaard van radicalisering, dé hel op aarde. De aanslagen van Parijs en Brussel hebben op dat beeld een grote invloed gehad. Het feit dat een hele gemeenschap een terrorist verborgen hield en zich daarmee tegen alle westerse waarden en normen keerde, is voor veel mensen een wake-up call geweest. De situatie in Molenbeek was prangend, maar het Kanaalplan probeert hier verandering in te brengen. Het is echter geen oplossing om permanent haatdragend te blijven en Molenbeek (samen met de volledige islam) te marginaliseren. De brug mag dus geen barrière zijn die ons van de moslimcultuur scheidt, die ook veel Belgen bevat.

Het is daarom belangrijk dat we deze brug op een andere manier gebruiken: er moet een brug geslagen worden tussen de allochtone en autochtone bevolking. Samenleven en samenwerken staan hierbij centraal en die mening moet doorgevoerd worden in alle aspecten van onze samenleving, zowel sociaal, economisch als politiek. Ik kan mij vinden in de mening van de auteur, die zegt dat de huidige partijen (voor Brussel: MR, PS en CDH) momenteel tekortschieten. Nieuwe partijen zijn geen slecht idee, maar we moeten ervoor opletten dat we geen situatie creëren zoals in Nederland, waar met DENK een partij is ontstaan die zich uitsluitend focust op Turken. Dialoog en combinatie is enorm belangrijk en het idee dat Abou Jahjah naar voren schuift is au fond sterk. Ik ben er echter niet van overtuigd dat hij de aangewezen persoon is om deze politieke partij te leiden, aangezien hij in het verleden in eerste aanleg veroordeeld werd voor aanzetten tot rellen. Samen bouwen aan een toekomst waarin verdraagzaamheid en integratie centraal staan is voor mij de belangrijkste doelstelling en participatie aan ons politiek systeem is daar een element van. We moeten ons er echter voor behoeden dat de situatie niet escaleert. We hebben leidersfiguren nodig die proberen de westerse waarden te verzoenen met de mening van de migranten. We hebben iemand nodig die onder andere de haatpredikers eruit schopt, maar godsdienstvrijheid wel respecteert. Dialoog, verdraagzaamheid en wederzijds respect zijn in deze situatie onontbeerlijk.