Geen diagnoses meer voor probleemkinderen ouder dan 7

De Centra voor Ontwikkelingsstoornissen (COS) moeten door een gebrek aan budget kinderen ouder dan zeven jaar weigeren voor onderzoek. "Dat is schrijnend, omdat veel gedrags- en leerproblemen pas in de lagere school tot uiting komen", luidt het maandag in Gazet van Antwerpen. Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) belooft een meerjarenplan.
In Vlaanderen zijn er vier Centra voor Ontwikkelingsstoornissen: in Antwerpen, Gent, Leuven en Brussel. Zij onderzoeken duizenden baby's en jonge kinderen op mogelijke mentale, fysieke, gedrags- of leermoeilijkheden, waaronder ADHD en autisme.

Enorme wachttijden
De wachttijden voor kinderen ouder dan 24 maanden waren enkele jaren geleden opgelopen tot twee jaar. "Om daar iets aan te doen hebben de centra ervoor gekozen om zich te concentreren op de baby's en kleuters. Om daar de problemen vroeg te detecteren zodat snel met ondersteuning gestart kan worden", zegt Lieve Heene, de directrice van COS Antwerpen.

Privémarkt
Daardoor blijft een hele groep ouders met kinderen met moeilijkheden wel in de kou staan. Zij kunnen alleen op de privémarkt terecht, maar daar kosten multidisciplinaire onderzoeken minstens 750 euro, waar de ouderbijdrage bij een gesubsidieerd onderzoek door een COS maximaal 60 euro bedraagt.

Uitbreiding
Vlaams minister Vandeurzen zegt dat er vanaf 2011 een uitbreidingsoperatie moet starten. "Die zal zorgen voor meer capaciteit in de verschillende diagnosecentra", luidt het. (belga/kve)

Bron: Het laatste nieuws op 29/3/2010

Eigen mening:
Ik kan me inbeelden dat ouders dit niet leuk vinden. Bij ons thuis weten we ondertussen dat mijn pleegzusje een lichte vorm van autisme heeft. Normaal gezien moesten we inderdaad 2 jaar op dit onderzoek wachten, maar dit hebben ze dan toch versneld. Vroeger hadden we al wel een vermoeden dat ze misschien een lichte vorm van autisme had, maar zeker waren we niet. Door dit onderzoek weten we dit nu met zekerheid waardoor je op een andere manier met haar omgaat. Je weet nu wat de oorzaak is van haar gedrag en nu kan je dat op een andere manier benaderen. Ik kan me inbeelden dat dit voor ouders waarvan het kind niet getest kan worden niet gemakkelijk is. Je kunt wel een vermoeden hebben, maar zolang je het niet zeker weet blijft het toch altijd moeilijker.