Kinderen van samenwonende of getrouwde ouders moeten voortaan de familienaam van de moeder kunnen krijgen. Dat stelt Joelle Milquet, minister van Gelijke Kansen (CDH), voor in haar beleidsnota. Dat meldt De Morgen.


Het Belgische burgerlijk wetboek bepaalt dat een getrouwde of samenwonende moeder haar familienaam niet kan doorgeven aan haar kinderen. Die kinderen kunnen alleen de familienaam van de vader overnemen, nooit die van de moeder.

'Dat blijft een formele ongelijkheid', zegt Milquet. 'Ik begrijp dat het een delicaat onderwerp is, dat moeilijk te realiseren valt, maar het moet. We zullen de wet moeten wijzigen.'

België wordt immers door Europa verplicht om die bepaling aan te passen omdat het om een discriminatie tussen mannen en vrouwen gaat. Milquet gaat hiervoor samenwerken met justitieminister Annemie Turtelboom (Open Vld), maar heeft nu al een suggestie klaar. 'Misschien kunnen we het Spaanse systeem wel invoeren, waar elke burger een dubbele familienaam heeft', stelt Milquet voor.

Milquet heeft nog tal van maatregelen in haar mouw zitten die de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen de wereld uit moeten helpen.

Bron: destandaard.be

Ik ben van mening dat iedereen gelijke kansen moet krijgen. Uiteraard is dit gemakkelijker gezegd dan gedaan. Maar ik denk dat er in België over het algemeen wel naar gestreefd wordt. Wanneer ik kijk naar mijn eigen leeftijdscategorie zie ik toch dat iedereen de kansen krijgt om te gaan studeren. Het lijkt me logisch dat de ene persoon er meer moeite voor zal moeten dan de anderen maar uiteindelijk heeft iedereen de mogelijkheid om naar school te gaan. Ik denk dat er nog wel werk aan de winkel is bij het kenbaar maken van al deze mogelijkheden. Ikzelf viel eigenlijk uit de boot maar heb - doordat ik nogal assertief kan zijn - het heft in eigen handen genomen en heb zo toch ook de kans gekregen om verder te studeren. Maar ik ben me er zeker van bewust dat sommigen het opgeven op het punt wanneer ze overal een negatief antwoord krijgen omdat ze net niet voldoen aan alle voorwaarden. Ik denk dat het voor een groot deel aan ons, de leerkrachten (en voornamelijk die van het laatste jaar in het secundair onderwijs), is om onze leerlingen bewust te maken van de mogelijkheden.

In dit artikel gaat het over de gelijkheid tussen man en vrouw. Ook hier vind ik dat er zeker gelijke kansen moeten zijn. Zeker binnen de wetgeving moeten man en vrouw gelijk zijn. Maar ik denk dat we ook niet mogen vergeten dat er wel degelijk verschillen zijn. We zijn niet hetzelfde. Maar aan de andere kant, niemand is hetzelfde. Iedere mens is anders maar verdient wel dezelfde kansen.

In dit artikel gaat het specifiek over de familienaam. Ik begrijp dat Europa wil dat wij dit aanpassen. Maar ik denk dat het voor getrouwde en samenwonende vrouwen eigenlijk het minst van belang is. Het is meer een traditie dan een vorm van ongelijkheid dat het kind dat familienaam van de man krijgt. Uiteraard kunnen wij deze traditie in vraag stellen en lijkt het mij zeker niet slecht om de keuze aan de familie over te laten of over te schakelen op de dubbele achternaam.
Maar ik denk dat deze verandering vooral een groot verschil kan maken voor alleenstaande moeders. Wanneer je de vader jullie kindje bij de geboorte laat erkennen, hoort hier automatisch bij dat het kindje ook zijn familienaam krijgt. In sommige situatie zal die geen enkel probleem zijn maar in anderen wel. Ik vind dat een vrouw die alleen voor haar kind zorgt, ook haar familienaam aan haar kind zou moeten kunnen geven; zonder dat ze hiervoor de vader de kans om het kind te erkennen moet ontnemen.

Hoera voor de aanpassing van deze wet. In 2010 hebben de lezers van de Juristenkrant de huidige wetgeving al aangeduid als “meest verwerpelijke federale wetsartikel” vanwege de duidelijke discriminatie dat absoluut niet meer rijmt met de huidige emancipatie- ontwikkelingen.

Voor de invulling van de nieuwe wet stel ik voor om koppels in de eerste plaats de keuze te geven, een dubbele achternaam behoort ook tot die keuze.

Wanneer koppels het er niet over eens geraken wordt aan het kind een dubbele achternaam verstrekt met de naam van de vrouw als eerste. De vrouw beslist namelijk over het leven. Op die manier wordt onze progressieve abortuswetgeving ook erkend.

Dat gezegd zijnde prefereer ik wel een goede verstandhouding tussen de ouders zodat deze op een volwassen manier tot een overeenkomst kunnen komen. Het eergevoel omtrent de naam mag de essentie van de geboorte niet doen vertroebelen.

Extra: De hele wetgeving betreffende erkenning van kinderen moet eens grondig herzien en aangepast worden aan de huidige nieuwe samenlevingsvormen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan IVF- kinderen die volgens onze oubollige wet “buiten het huwelijk verwekt zijn” waardoor de biologische moeder bij een (eventuele) (v)echtscheiding in een zwakkere positie komt te staan.

__________________
Everybody is a genius.
But if you judge a fish by its ability to climb a tree,
it will live its whole life believing that it is stupid. A. Einstein

Dit is een stap in de gelijkstelling van de man en vrouw die al lang genomen moest zijn. Het verrast me eerlijk gezegd dat dit nu pas ter sprake komt, want de tijd dat de man 'superieur' was ten opzichte van de vrouw is toch al lang verstreken. Dit is een voor mij logische aanpassing in de wet die al heel erg lang geleden had moeten genomen worden. Het is misschien wel eerder een soort symbolische aanpassing in de wet, want ik denk dat de meerderheid van de ouders de traditie zal blijven volgen en het kind de achternaam van de vader zal geven. Vooral voor alleenstaande moeders zal deze aanpassing een hele opluchting zijn.

Een goede aanpassing in de wet. Maar ik denk dat de traditie toch zal blijven doorleven en dat kinderen nog voor vele jaren hun vader's naam zullen dragen.

Zeker goed dat dit misschien wordt doorgevoerd! Ik ben een dochter van een vader die nooit naar mij heeft omgekeken. Mijn moeder heeft ooit geprobeerd mij haar achternaam te geven en achteraf bekeken had ik dit ook liever gehad. Dit was echter niet mogelijk. Ik denk dus dat het voor mensen die in hetzelfde schuitje zitten al een mooie oplossing is dat het nu wel kan.
Ook vind ik het belangrijk dat men nog steeds werkt aan gelijkheid tussen mannen en vrouwen omdat dit op een aantal vlakken nog te wensen laat.
Een dubbele achternaam zou voor mij dan weer niet per sé moeten, aangezien het dan wel eens heel lang zou kunnen worden ( denk eens aan de plaats die je dan moet voorzien bij een test/taak voor de naam ;-) )
Het is ook een mooie oplossing voor meisjes die enig kind zijn en toch graag de naam willen verder zetten.
Anderzijds ben ik bang dat dit weer voor vele familiedrama's gaat zorgen (men steekt elkaar tegenwoordig toch neer voor het minste.) Ik hoop dus dat de mensen volwassen genoeg gaan zijn om verstandig toch een achternaam te komen.

Als het kind maar gezond is zou ik zo zeggen. Het is inderdaad onrechtvaardig dat het kind altijd de naam krijgt van de vader. Dat moet veranderen en dat zal het ook. Langs de andere kant moet dan ook weer gezegd worden (niet om discussie uit te lokken) dat mannen vandaag de dag ook gediscrimineerd worden als het om kinderen gaat. In scheidingen krijgt de moeder vaak het voordeel als het om hoederecht gaat, ook in gevallen waar het beter naar de vader zou gaan. Als mevrouw Milquet naar gelijkstelling streeft moet ze ook discriminaties naar de man toe wegwerken. Dat vind ik persoonlijk belangrijker dan de naam van het kind.

Jens, moest dit het geval zijn, zou ik je zeker voor de volle 100% gelijk geven. Vroeger was het zeker zo dat het de standaardregeling was dat de vader zijn kind één weekend op de twee weken had en het kind voor de overige tijd bij de moeder verbleef. Maar dat is nu zeker niet het geval. Nu is de standaardregeling co-ouderschap waarbij het kind een week bij de vader verblijft, een week bij de moeder en de vakanties ook gelijk verdeeld worden. De enige manier waardoor je hiervan kan afwijken is door aan te tonen dat het onverantwoord is om je ex-partner zoveel verantwoordelijkheid over jullie kind te geven; of als het praktisch gezien onhaalbaar is door een te grote afstand tussen de woonplaatsen van de ouders. Volgens mij kan je hier niet langer spreken over een ongelijkheid tussen man en vrouw.
Waar ik je uiteraard wel voor de volle 100% gelijk in geef, is dat het van veel groter belang is dat je kind gezond is en dat er goed voor gezorgd wordt.
Ik denk dat we, wanneer het over kinderen gaat, heel de (on)gelijkheid tussen man en vrouw aan de kant mogen schuiven en moeten kijken naar het belang van het kind.