Losse Koerdische handjes


Onderzoek toont aan dat bijna driekwart van de vrouwelijke werknemers in Koerdistan slachtoffer is van ongewenste seksuele intimiteiten op het werk.


De cijfers zijn schokkend, omdat Koerdistan bekend staat als een preutse, conservatieve maatschappij. Seks voor het huwelijk is een taboe, net als een scheiding dat is. De eer van de vrouw staat nog steeds centraal. Toch geeft bijna 74 procent van 1000 ondervraagde werkende vrouwen aan dat hun mannelijke collega’s ze lastig vallen. Of dat verbaal is, met grappen, opmerkingen over hun lichaam, uitnodigingen voor seks, of met blikken of handtastelijkheden vertelt het onderzoek niet.

Hoeveel het voorkomt wordt nog eens onderstreept door de uitkomst dat driekwart van de werkende vrouwen ook vriendinnen heeft die het is overkomen. Ruim 76 procent zegt zelfs te menen dat werkomstandigheden waar het niet plaatsvindt, niet bestaan in Koerdistan.

Van de vrouwen zegt bijna 70 procent dat de dader boven haar staat in rang. Het zijn meestal leidinggevenden, is de suggestie.

Vrouwen zwijgen erover, uit angst ontslagen te worden. Ruim driekwart van de vrouwen die het is overkomen, praat er niet over. Niet tegen de dader en zeker niet tegen de politie. Ruim 85 procent denkt dat ze de wet niet aan haar zijde heeft.

Toch heeft zwijgen en negeren niet veel resultaat. Niet willen ingaan op de uitnodigingen wordt afgeschaft. Ruim 83 procent zegt dat haar carriere negatief is beinvloed door de incidenten.

In Nederland en veel westerse landen hebben uitgebreide informatiecampagnes met de boodschap dat het geen acceptabel gedrag is, seksuele intimiteiten teruggedrongen. In Koerdistan zullen die er voorlopig niet komen. Eerst moeten er een paar taboes worden doorbroken. Dat zoveel doodgewone mannen, die zelf vrouwen en dochters hebben, hun eigen conservatieve regels breken, bijvoorbeeld. En dat vrouwen meestal geen schuld hebben.

Het is een dubbel taboe. Vaders en echtgenoten laten hun dochters en vrouwen naar werk gaan in het vertrouwen dat ze daar veilig zijn. Als breed bekend wordt dat de mannen die daar werken hun handen niet kunnen thuishouden, zet dat de vrouwen jaren terug. Ze zullen weer thuis moeten blijven, omwille van hun heilige eer. De daders weten dit, en concluderen terecht dat hun slachtoffers om die reden wel zullen zwijgen.

De vraag is wanneer Koerdische vrouwen zover geemancipeerd zijn dat ze voor zichzelf opkomen. Dat ze handtastelijke mannen aangeven bij hun werkgever, en tegelijkertijd duidelijk maken dat dit soort ongewenst gedrag niet hun schuld is. Maar dat is niet genoeg. De Koerdische politie vormt een probleem. Er is geen vrouwvriendelijk beleid, er werken nauwelijks vrouwen bij de korpsen, vrouwen die aangifte willen doen werden met wantrouwen bekeken. Vrouwen kunnen dus nergens terecht met hun klachten.

Het allerbelangrijkste is dat politici zich realiseren dat ook in Koerdistan vrouwen het slachtoffer zijn van seksuele intimidatie, en dat maatregelen noodzakelijk zijn. Een eerste positief signaal is dat in de provincie Duhok een speciale raad wil instellen om geweld tegen vrouwen te bestrijden. Of die zich ook bezig houdt met seksuele intimidatie, vertellen de nieuwsberichten echter niet.


© Trouw, 23-12-2009

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB