Tienduizenden Vlaamse kinderen doen het huishouden, zorgen voor hun broers en zussen en staan hun zieke vader of moeder bij. Vaak zonder dat iemand het weet. Hoog tijd dat dat daar meer rekening mee wordt gehouden.



Heel wat jonge Vlamingen nemen niet alleen een aanzienlijk deel van het huishouden op zich, maar zorgen ook voor hun vader of moeder. 20.000 à 40.000 van hen zijn jonge mantelzorgers, die een ouder met een handicap of chronische ziekte bijstaan. Bij de anderen gaat het om ernstige psychische problemen of een verslaving. Niemand weet hoe groot die laatste groep precies is, maar schattingen op basis van Nederlandse cijfers wijzen in de richting van enkele honderdduizenden kinderen. Door de aangroei van het aantal eenoudergezinnen en doordat chronische ziekten en psychische problemen steeds vaker voorkomen, wordt de groep jonge mantelzorgers jaar na jaar groter.

De meeste kinderen die een stuk van de ouderrol op zich nemen doen dat zonder dat iemand het weet. Vaak beseffen die kinderen zelf niet dat hun situatie niet normaal is. Anderen schamen zich ervoor, zijn bang voor stigmatisering en pesterijen of denken dat hun gezin uit elkaar zal worden gehaald als iemand merkt hoe slecht pa of ma eraan toe is. Dus blijven ze zwijgen.

Fysieke en psychische problemen

Dat een kind in alle stilte zo veel verantwoordelijkheid moet dragen, kan grote gevolgen hebben. Om te beginnen kampen veel jonge mantelzorgers met fysieke problemen. Ze slapen slecht, raken vermoeid, hebben buik- of hoofdpijn en krijgen gewrichts- en rugklachten. Sommigen voelen zich constant uitgeput en zijn geregeld ziek. Ook psychische problemen komen dikwijls voor, vooral bij kinderen die voor een psychisch zieke ouder zorgen. Bovendien kan het overnemen van de ouderrol grote impact hebben op de ontwikkeling van een kind.

Alle principiële en praktische bezwaren ten spijt, is het onvermijdelijk dat sommige kinderen voor hun vader of moeder moeten zorgen. Het is dan ook van het grootste belang dat ze beter worden bijgestaan en ondersteund. Daarbij speelt onder meer het onderwijs een belangrijke rol. Door al het werk thuis houden jonge mantelzorgers vaak niet genoeg tijd over om hun huiswerk te maken en gaan ze af en toe een dag niet naar school omdat hun vader of moeder er te slecht aan toe is om alleen te zijn. Zij beschouwen zichzelf niet als spijbelaars, maar ze worden wel zo gezien en behandeld. 'We merken dat veel leerkrachten en directies er moeite mee hebben om uitzonderingen te maken', zegt kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen. 'Nochtans kunnen kleine aanpassingen ervoor zorgen dat kinderen de taken thuis vlotter met hun studie kunnen combineren.'



28/03/17
Bron: Knack
http://www.knack.be/nieuws/belgie/s...mal-833861.html


Eigen mening
Het is de harde waarheid. Het is goed dat we dit nu al weten en dat er veranderingen kunnen komen eventueel in het onderwijs, ondersteuning van de overheid of andere. Wanneer je achttien wordt ben je volgens de Belgische wet 'volwassen' maar ben je dat wel? Sommige jongeren zijn op hun zeventien al volwassen maar iemand van vijfentwintig kan nog steeds kinds zijn. De huishoudelijke taken geheel op je nemen als kind is onmogelijk te combineren met school. Dit heeft een grote impact op je leer-, en ontwikkelingsproces. De omgeving van dit gezin moet het gezin zo veel mogelijk proberen te helpen. Ik heb zelf ooit met een jongen in de klas gezeten die de huishoudelijke taken op zich moest nemen omwille van een ziekte van de ouder en als klasgroep hebben we maanden voor deze jongen gekookt zodat hij die taak al niet meer moest doen. Achteraf heeft dit veel geholpen.
Begrijp me niet verkeerd, jongeren moeten ook huishoudelijke klusjes doen. Mijn mening is dat jongeren moeten helpen in huis maar dit moet wel mogelijk zijn. Jongeren moeten vrije tijd hebben, helpen in huis en nog voor het school werken. Deze combinatie is makkelijker gezegd dan gedaan. Dit moeten de leerkrachten ook zeer goed begrijpen en hierover communiceren met de ouders/leerlingen. Bijvoorbeeld apprecieerde ik het heel hard wanneer de leerkracht vroeg wanneer hij/zij een test kon doen. Indien je al enkele testen en/of taken had werd de test op een andere datum gezet.
Vaak kom je jongeren tegen die niet eens weten hoe ze een wasmachine moeten aanzetten of hoe ze moeten strijken en nog veel meer. Al die huishoudelijke klusjes moeten de jongeren kunnen doen om later te functioneren. Hoe gaan ze anders eten maken? Hun kleren wassen?

Ik vind het heel pakkend om te lezen dat dit voor sommige leerlingen dagelijkse kost is, maar ik ben tegelijkertijd ook heel aangenaam verrast door het voorbeeld dat Jirka gaf. Het is dan ook heel belangrijk dat een school hier aandacht aan besteed en eventueel kan bijspringen in hoeverre dat kan. Testen en opdrachten in samenspraak met die leerling inplannen en gaan koken voor die jongen vind ik al heel bewonderenswaardige initiatieven en ik kan me inbeelden dat dat inderdaad een heel positieve impact moet gehad hebben op die jongen. Het moet heel moeilijk zijn voor een kind om school en een huishouden te combineren en daarom is het belangrijk als toekomstig leerkrachten dat wij daar oog voor hebben, zodat we hun kunnen helpen.