België is het land waar mensen op het werk het minst gepest worden. Dat blijkt uit een studie van wervingsbedrijf Monster. Ongeveer 38 procent van onze ondervraagde landgenoten gaf toe met pesterijen te maken te hebben. Dat is veel minder dan koploper Groot-Brittannië, waar 7 op 10 gepest worden.

De studie werd uitgevoerd in 53 landen. Groot-Brittannië scoorde dramatisch slecht. De meerderheid van de Britten krijgt wel eens te maken met pesterijen door bazen of collega's. Tien procent geeft toe dat ze zelfs lichamelijk zijn aangevallen.

De Britten horen daarmee bij de koplopers in de rangschikking, al scoort het Europese vasteland ook bijzonder slecht. In de Verenigde Staten wordt 65 procent gepest, terwijl Aziatische landen op 55 procent uitkomen.

Helemaal onderaan staat België met 38 procent. Nog enkele opvallende vaststellingen: Nederlanders zijn het meest geneigd te wenen wanneer ze gepest worden. En lichamelijke pesterijen komen het vaakst voor in Spanje. (gb)

Bron: Het Laatste Nieuws (09/09/2012)

Eigen mening: Ik vind het een mooi gegeven dat België onderaan bungeld bij de lijst van gepest worden op het werk. Hoewel ik mij ergens wel afvraag hoe realistisch dit cijfer is. Enige tijd geleden was het nieuws volgestauwd met personen die zelfmoord pleegden omdat ze gepest werden op het werk. Zouden ook niet vele werknemers zwijgen of niet toegeven dat ze gepest worden vanwege schaamte? Of bestaat er in sommige gevallen geen doofpot waar alles wordt ingestopt. Er bestaan zoveel verschillende manieren om iemand te pesten, dat 'de gepeste' volgens mij niet altijd doorheeft dat hij gepest wordt. Hoewel het een mooi gegeven is denk ik persoonlijk toch dat dit cijfer hoger ligt.

Vorig jaar zijn pesterijen op het werk vaak in de actualiteit verschenen. Ik vind het dan ook zeer vreemd dat ons land het beste scoort met maar 38% van de werkzame beroepsbevolking die gepest wordt. Net als Kimberly vermoed ik dat de meeste werknemers niet erg eerlijk zijn geweest over de manier waarop ze op hun werk behandeld worden. De meesten schamen zich hier nog te erg over en durven niet goed toegeven dat ze gepest worden.
Toch denk ik niet dat de pesterijen in ons land even extreem zullen zijn als die in Groot-Brittannië. Zij scoren het slechtst. 7 op 10 mensen wordt daar gepest op het werk en tien procent van hen wordt hierbij zelfs geconfronteerd met lichamelijk geweld. Bedrijven die dit toestaan, zullen toch wel serieuze maatregelen moeten treffen om dit probleem grondig aan te pakken.
Stel dat de cijfergegevens toch kloppen, dan scoort ons land toch wel erg goed! Hopelijk kunnen we het percentage nog wat terugdringen, maar jammer genoeg zullen we de pesterijen nooit helemaal onder controle kunnen hebben.

De eerste vraag die ik me stel bij het lezen van dit artikel is de volgende: Wat is pesten juist? Geeft niet iedereen een eigen betekenis aan het begrip 'pesten'? Voor de ene is één vervelende opmerking al een vorm van pesten terwijl voor de andere die grens veel verder ligt. Ik vind ook dat deze cijfers verbazend hoog liggen. Want iedereen die zegt dat hij gepest wordt heeft hier een slecht gevoel bij (of dit nu om kleine opmerkingen gaat of om lichamelijke 'toetakelingen'), en gaat dus waarschijnlijk elke morgen met tegenzin naar zijn werk.
Ik heb wel het vermoeden dat deze cijfers beïnvloed zijn door de media-aandacht die 'pesten op het werk' vorig jaar gekregen heeft, mensen gaan hierdoor harder nadenken over kleine plagerijen en gaan zichzelf al sneller als 'de gepeste' zien.
Dit onderzoek heeft voor mij dus twee kanten. Wat valt onder de noemer 'pesten'? Worden al die mensen wel echt gepest? MAAR het is natuurlijk het gevoel dat de mensen hebben dat telt...

Wat leven we toch in een menslievend land als we kunnen zeggen dat 'slechts' (!!!) 38 % van de werknemers gepest worden op het werk. Niet dus. Gegarandeerd zal het cijfer nog hoger liggen. Als volwassene gepest worden, is erg, het moeten toegeven is dikwijls nog taboe. Diegenen die zich bezondigen zullen niet wakker liggen van het onderscheid tussen plagen en pesten. Volgens onderzoek is een van de grote verschillen eigenlijk dat plagen gebeurt met wederzijdse goedkeuring, er zit geen kwaad in, er kan eens om gelachen worden. Pesten gebeurt alleen maar met kwade bedoelingen. Het slachtoffer lijdt. De dader glorieert. Je moet niet slim zijn om in te zien dat dit ziekelijk gedrag is.

Allemaal goed en wel dat pesten meer en meer gemeld wordt, maar wat wordt er ondernomen om het tegen te gaan? Een werkgever - als hij zelf al niet de pester is - zit niet te wachten op verhalen van zijn werknemers over pesterijen op zijn werkvloer. Hij zit daar met de bedoeling zijn bedrijf draaiende te houden en winst te maken.

Achtendertig procent: dat betekent dat we al zeker weten dat minstens 3 (bijna 4) op de 10 werknemers met lood in de schoenen gaat werken. Het zijn mensen die vroeg of laat lichamelijke en/of psychische klachten gaan vertonen. Het gevolg is dat zij dus korte of lange tijd buiten strijd zullen zijn (ziekteverlof). Wanneer ze in de privésector tewerkgesteld zijn, dan wil dat zeggen dat ze hiermee het risico lopen hun job te verliezen. Een zieke werknemer is niet rendabel. Wat het gevolg zal zijn, mag ieder voor zich invullen, maar dat de toekomst van die mensen getekend zal zijn, daar valt niet aan te twijfelen. Het is trouwens niet alleen het directe slachtoffer dat de afgrond wordt ingeduwd, maar dikwijls wordt heel het gezin meegezogen.

We kunnen proberen oorzaken te achterhalen of verklaringen te vinden, maar daarmee is het probleem nog niet opgelost. Pesterijen beginnen al op zeer jonge leeftijd. Nieuwsberichten staan bol van verhalen over moegetergde jongeren. Je vindt het overal, in alle lagen van de bevolking. Vrederechters hebben hun handen vol met burenpesterijen. Waar zal dit eindigen? Heeft straks iedereen een wapen op zak om gelijk wie in de weg loopt omver te knallen?