Als het weer non is, zeg het dan nu


Het mag dan zo zijn dat de politiek weinig aandacht, begrip en geld opbrengt voor psychische ziekten, maar om vandaag de politiek nog te kunnen volgen, moet je wel overweg kunnen met een heel moeilijke psychische aandoening: manische depressiviteit: de ene dag grote vreugde, de volgende dag weer diepe ellende.


De reactie van de Vlaamse partijen en de Vlaamse opinieleiders op de staatshervormingsnota van interim-premier Guy Verhofstadt, waren overwegend positief. Vooral gematigd positief.

Ze leidde daarom ook tot enige 'operationele vreugde'. Dit leek het document te zijn dat eindelijk kon leiden tot de start van echte gesprekken tussen de twee gemeenschappen. Want die zijn er tot nog toe niet geweest door het voortdurende krampachtige Franstalige non. Deze nota bevatte een synthese van bekommernissen van de een én van de ander; en ze was geschreven door de man van wie de Franstalige partijen gezegd hadden dat ze er vertrouwen in hadden.

Een paar uur later stortte die hoop alweer in. De Franstalige partijen reageerden niet gematigd positief of neutraal, maar negatief tot zeer negatief. Het CDH noemde de tekst onaanvaardbaar. De PS zei dat de nota helemaal niet tegemoet kwam aan de verwachtingen. De MR hield zich op de vlakte, maar zei dus ook niets positiefs. En in de partijwandelgangen was te horen dat Verhofstadt dan toch geen Belg was zoals men hoopte, maar een Vlaming zoals alle anderen.

Voor La Dernière Heure was de nota een zoveelste stap in de richting van de splitsing van het land.

Guy Verhofstadt, de vierde Vlaming op rij die de kastanjes uit het vuur moest halen (na Jean-Luc Dehaene, Yves Leterme tweemaal, en Herman Van Rompuy), werd meteen afgeschoten. Non.

Twee Franstalige kranten, Le Soir en La Libre Belgique, reageerden rationeler. Zij waren niet enthousiast over een aantal punten, maar adviseerden de Franstalige partijen niet neen te zeggen. Als de Vlamingen al meer dan tien jaar haast unaniem meer autonomie vragen, wordt dat vroeg of laat toch onontwijkbaar. Vat het gesprek daarover dan ook aan, gaven zij als raad. Almaar neen blijven zeggen, zal enkel leiden tot extremere standpunten, was hun analyse.

Aan Vlaamse kant werd overigens gedacht dat die wijsheid al was doorgedrongen tot de Franstalige partijen. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn.

Zoals André Leysen het ook verwoordt: de Franstalige partijen moeten weten wat ze willen. Ofwel bereiken ze de komende weken een eerbaar compromis met de Vlaamse partijen en kan het land weer bestuurbaar worden. Ofwel blijven ze neen zeggen, glijdt het land af tot complete onbestuurbaarheid, en wordt het het voorwerp van spot in Europa.

En als ze toch zinnens zijn non te zeggen, zeggen ze het beter nu, tenzij ze de Vlaamse publieke opinie nog 74 dagen verder willen opjutten.



DS, 10-01-2008 (Guy Tegenbos)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB