Blijkbaar moeten mensen en partijen die het systeem willen veranderen meer kunnen verdragen dan zij die het status quo verdedigen. Het zij zo, maar laat woorden als haat toch maar beter achterwege.

Er zijn van die woorden die je best mijdt in onze stiel. 'Liegen' is er zo eentje. Erg geladen, beschuldigend en dus te vermijden. In de Nederlandse Tweede Kamer zal je het niet horen. Zeg nooit: 'Minister, u liegt", zeg: "Wat u zegt minister, staat op bijzonder gespannen voet met de waarheid." Je zegt hetzelfde, maar toch niet helemaal. Liegen, neen, dat woord nemen onze noorderburen niet gauw in de mond, tenzij misschien Geert - 'verbied de Koran!' - Wilders.

In de overtreffende trap van 'liegen' staat het woord 'haat'. De ultieme negatieve emotie. Het gebruik ervan in een politieke context is een absolute no go. Dat een malloot als Laurent Louis het gebruikt, raakt niemands koude kleren. En Filip Dewinter maakt van grove uitspraken zijn kostwinning. Hij gaat er ten andere steeds verder in om nog op te vallen. Maar dat MR-voorzitter Charles Michel in de Zevende Dag 'haat' bovenhaalt als het over het nationalisme en dus de N-VA gaat, is schikbarend. Want het is zoals de Antwerpse schrijver en dichter Herwig Hensen stelde: 'Haat is een politiek programma op zichzelf.'

Mijn verbazing was nog groter toen ik maandag geen enkele stem in het medialandschap vraagtekens hoorde plaatsen bij dat heel makkelijke gebruik van het woord 'haat' ten aanzien van een andere democratische ideologie en partij. Het werd gecatalogeerd als 'een opwelling van verkiezingskoorts' en 'profilering ten opzichte van de PS'. Ik vraag me af of de reacties vergelijkbaar zouden zijn geweest in het hypothetische scenario waarbij mijn partijvoorzitter op de Franstalige televisie had gesteld "het socialisme te haten".

Onlangs nog kondigde ik aan dat de vijandigheid ten aanzien van de N-VA met de verkiezingen in het vooruitzicht enkel zou toenemen. De "schrik is terug van nooit weggeweest" en we zullen het geweten hebben. Dat was ook de boodschap van de nieuwjaarsspeech van Bart De Wever. Onze woorden komen jammer genoeg sneller uit dan gedacht. We worden gehaat. Dat kwetst en het kost me niets om dat toe te geven. Of wat te denken van de Oostendse voorzitter van Jong Groen die twittert dat hij "Bart De Wever eens ferm in de ballen wil trappen" en er nog niet eens voor op de vingers wordt getikt? 'Humoristisch bedoeld', stelt hij.

Blijkbaar moeten mensen en partijen die het systeem willen veranderen meer kunnen verdragen dan zij die het status quo verdedigen. Het zij zo, maar laat woorden als haat toch maar beter achterwege.

bron: http://www.knack.be/nieuws/belgie/w...mal-125837.html

mening :

Eerst en vooral wil ik mededelen dat de schrijver van dit artikel Theo Francken is, kamerlid van de N-va. Nu de denkpiste dat hij betreedt en aflegt is een zeer interessante denkpiste. Hij vergelijkt de tolerantie tussen verschillende partijen.

Groen stelt mij diep teleur dat zij zichzelf verlaagt tot uitspraken van vijandigheid/haat naar de N-va toe en dat dan met tweets, Zeker van een voorzitter van de jongerenpartij in de provincie Oost-Vlaanderen. Hij zou zich moeten schamen, dat hij zich verlaagd tot het niveau Vlaams Belang. Ik betwijfel of hij zich schaamt.

Terug naar de denkpiste! Charles Michel, voorzitter van de MR, heeft zich nog dieper verlaagd dan hij al stond. De verwoording dat hij nationalisten haat is er gewoon over. Maar stel dat effectief Bart De Wever in een Waals televisieprogramma zou verkondigen dat hij socialisten haat, wat gebeurd er dan?

Nu uit ervaring weten we dat er dan een soort politieke oorlog ontstaat, waarbij de PS haar tanden gaat slijpen. Zou de N-va hierop eigenlijk mogen reageren en indien ja, hoe gaan ze reageren?
Ik vermoed dat de reactie in dit artikel zit.

Ze zetten zich boven deze kleutershow opgezet door de MR voor de PS te charmeren en voegen daad bij het woord. Ze uiten hun misnoegen over bepaalde andere partijen niet en roepen op tot politiek fatsoenlijkheid en politieke eerlijkheid. Twee dingen die je spijtig genoeg maar weinig ziet in de politiek.


Herwig Hensen stelde (en ik vul aan): 'Haat is een politiek programma op zichzelf, waarbij de charlatan de oeroude emotie gebruikt om steun te krijgen.'

__________________
Power is not a means; it is an end. One does not establish a dictatorship in order to safeguard a revolution; one makes the revolution in order to establish the dictatorship.