'Als voeding duurder wordt, krijgen we er misschien opnieuw respect voor'

In de supermarktketens lacht hij ons al jarenlang toe. De zoete ananas voor 2 euro het stuk. Vraagt u zich wel eens af of de boer in het Zuiden er een fatsoenlijke prijs voor heeft gekregen? Of zijn kinderen naar school kunnen en naar een dokter, als ze ziek zijn?

Weet u wie in de hele keten, van boer tot supermarkt, het meest heeft verdiend op die 2 euro? U kunt dat niet weten. Onderzoek van de Europese Commissie heeft uitgewezen dat het hele voedselparcours een black box is.

En dat is nog maar één aspect. Wordt de landbouwgrond wel goed gebruikt, zodat er generaties lang op kan worden geteeld? Hoeveel water wordt er verspild om de oogst te verzekeren? Ook daar hebben we geen flauw idee van. Over verkwisting gesproken, 11.11.11 brengt terecht onder de aandacht dat een derde van alle voedsel in de wereld in de vuilbak verdwijnt. We kunnen thuis al beginnen met ons bord leeg te eten. Maar het begint op het veld en vanaf daar is nog een driedubbele triatlon af te leggen.

De ngo Vredeseilanden komt begin volgend jaar met een boeiend rapport over de duurzaamheidsambities van Belgische supermarktketens. Ondanks het feit dat ze quasi allemaal uitpakken met die aspiraties geven ze toe dat ze vaak helemaal niet weten waar producten vandaan komen, laat staan hoe duurzaam ze zijn. Vredeseilanden besluit dat hun inspanningen op dat vlak pril te noemen zijn. Diezelfde teneur hoor je bij de exotische fruitinvoerder Special Fruit uit Meer. (link naar uitzending) In 2010 besloot het bedrijf om in de toekomst alleen maatschappelijk verantwoord fruit naar Europa te halen. Er ging wat tijd over om de retailers te overtuigen, vertelt de bezieler van de onderneming. Zweden, andere Scandinavische landen en Nederland sprongen veel sneller op de kar van Special Fruit. Vandaag rijpen de geesten, maar er woedt momenteel ook een prijzenoorlog in retailland. Dat dit haaks staat op duurzaamheid, daar hoef ik geen tekening bij te maken. De prijs is heel tastbaar voor de consument, duurzaamheid bijzonder abstract. Dat geldt ook voor mij. Om bij het voorbeeld van die ananas te blijven: ik zal hem sneller in mijn karretje leggen als hij 2 euro kost, dan als het prijskaartje dubbel zoveel aangeeft. Er zijn in ons land en in de rest van de wereld lovenswaardige initiatieven aan de gang die een eerlijker systeem beogen. Maar wij, consumenten, zijn uiteindelijk diegenen die de macht in handen hebben. Door van retailers te eisen duurzame producten uit te stallen en de waardeketen transparant te maken. We moeten ook beseffen dat hieraan een prijskaartje hangt. Als voeding duurder wordt, krijgen we er misschien opnieuw respect voor.

Bron: Knack, Zaterdag 15/11/2014

Eigen mening:
Soms sta ik er ook wel bij stil hoe de boeren die ons voedsel kweken nog genoeg geld kunnen verdienen aan het product dat ze verkopen aan de supermarkten. Ik ben er wel erg van geschrokken dat er over de hele wereld een derde van al het voedsel in de vuilnisbak beland. Dit vind ik een zeer jammere zaak aangezien er in heel veel landen veel mensen zitten die bijna geen voedsel hebben, en de rijkere landen smijten gewoon een derde van dit voedsel weg, bedenk maar eens hoeveel mensen je hiermee heel gelukkig kan maken. Er zijn ook veel mensen die bv.: fruit kopen omdat het toch bijna niets kost, om het vervolgens thuis te laten rotten. Als voeding duurder zal worden denk ik wel dat sommige mensen zulke dingen niet meer zullen doen en enkel nog voeding kopen dat ze echt nodig hebben.

Je kan niet tegenspreken dat wij het allemaal maar vanzelfsprekend vinden dat wij elke avond een warme maaltijd op onze tafel hebben staan. Als deze warme maaltijd, waar mama of papa zo aan gewerkt hebben, niet in onze smaak valt moeten we het ook niet hebben. Vaak vind je meerdere maaltijden terug bij gezinnen, om iedereen te kunnen bekoren. We zijn zo met onszelf bezig dat we zeker niet stilstaan bij de arme boeren waaraan we deze producten danken. Het is waar dat boeren helemaal niet veel verdienen, naargelang de arbeid die zij verrichten. De supermarkten zijn de grootste winsthebbers. Zij kopen de producten van de boeren voor een appel en een ei en verkopen deze dan voor grotere bedragen. Want zij moeten natuurlijk wel wat winst hebben om te kunnen overleven als supermarkt. Iedereen moet wat winst maken om te kunnen blijven bestaan. Ik ga daar allemaal mee akkoord, maar de echte werkers (de boeren) zijn daar de dupe van. Duurdere prijzen zeggen ze dan. Ik snap het concept, wat de boeren ook echt wel verdienen. Maar voor de meeste mensen is het eten nu al veel te duur. Waardoor de gezinnen die het financieel moeilijker hebben vaak hetzelfde, voedselarme eten kopen. Hierdoor hebben ze tekorten van bepaalde voedingswaarden, worden ze meer ziek, en zo blijven deze mensen in 'armoede'. Mensen die niet veel geld hebben, hebben wel veel respect voor eten. Alles wat ze krijgen, daar zijn ze dankbaar voor. Mensen die rijk zijn daarentegen kunnen toch alles betalen, dus of de prijs nu opslaat of niet, meer respect ga je daar niet uitkrijgen. Ik weet dus niet of het wel zo'n goed idee is.