De Georgische Gentenaar Archil Katamadze gaat vrijuit omdat het openbaar ministerie zich vergiste bij het versturen van dagvaardingen. Zijn gangsterbende hield zich volgens het parket bezig met drugshandel, autozwendel en bankkaartfraude, zo schrijft De Standaard donderdag.

De feiten speelden zich vooral begin jaren 2000 af, maar het laatste feit waarvoor Katamadze en zijn bende werden vervolgd, dateert van 6 april 2004. Vanaf die datum begon de teller van de strafvordering te lopen. En begon het ook verkeerd te lopen.

Verkeerd adres

In eerste aanleg worden de bendeleden vrij snel veroordeeld, maar Katamadze en co tekenen beroep aan. Eén bendelid, de Litouwer Arturas Petrauskas, laat echter verstek gaan en tekent verzet aan. Hij was immers na zijn arrestatie uitgeleverd aan Duitsland omdat hij ook daar werd gezocht voor misdrijven. Het openbaar ministerie had dan maar de dagvaarding naar zichzelf gestuurd - een courante praktijk als de woonplaats van iemand niet is geweten.

Het proces van Petrauskas moet worden overgedaan en het Gentse parket-generaal, dat de bende in beroep moet vervolgen, besluit de uitspraak af te wachten. Een foute inschatting, blijkt nu, want de zaak zou lang aanslepen. Van Cauter stapte immers naar de Kamer van Inbeschuldingstelling omdat hij vond dat bepaald bewijsmateriaal onwettig was verkregen.

Opnieuw de mist in

Petrauskas krijgt eind 2011 een voorwaardelijke straf en de zaak tegen Katamadze wordt in beroep geactiveerd. Maar opnieuw gaat het openbaar ministerie de mist in met de dagvaarding. Hoewel Katamadze geregistreerd staat in het Gentse bevolkingsregister, wordt ook hij gedagvaard op het adres van de procureur.

Door die foute dagvaardingen en de lange procedure in eerste aanleg, kon het Gentse Hof van Beroep gisteren niet anders dan de verjaring van de strafvordering vaststellen. Katamadze behoudt dus zijn blanco strafblad.

Bron: De standaard online, geraadpleegd op 31/10/2013

Mening: Het is triest dat criminelen als Katamadze vrijuit kunnen gaan mét blanco strafblad door verjaring. In eerste instantie is het de fout van ons openbaar ministerie. Er zou een controle functie moeten zijn die zulke fouten tegen zouden moeten houden. Zulke fouten zijn immers niet te tolereren. We zijn dan wel slecht mensen, mensen die fouten maken. Maar als er mensen zouden zijn die de acties van de anderen zouden opvolgen, zou zo een fout (bijna) niet kunnen gebeuren. Dat systeem lijkt misschien in eerste instantie meer te kosten, maar dat is het volgens mij niet. De fout op zich die zal veel meer kosten dan mensen tewerkstellen om zulke fouten te voorkomen. "Prevention is better than cure!"