Bijna helft kinderen deelt wachtwoord met vrienden

Child Focus en CERT.be, het federal cyber emergency team, lanceren voor het eerst samen een kindercampagne over wachtwoorden. 'Een wachtwoord is de sleutel van je online deuren. Daar spring je best voorzichtig mee om', aldus Christian Van Heurck, coördinator van CERT.be.

'Omdat we merken dat kinderen van acht tot elf jaar voor het eerst een e-mailadres aanmaken, hebben we samen met Child Focus materiaal en een test ontwikkeld om in de klas te gebruiken. Kinderen kunnen een tekening maken, daaruit een leuke zin bedenken en die als wachtwoord gebruiken, bijvoorbeeld Mijn2broerszijngek!'

Een oefening die ook veel volwassenen nog zouden kunnen gebruiken, zegt Christian Van Heurck. 'Zowat 52 procent van de Belgen gebruikt immers geen wachtwoord langer dan acht tekens. Nochtans is dat niet veilig en gebruik je best een zin. Die is lang en makkelijk te onthouden.'

Wachtwoord delen

Een recent onderzoek van de federale overheid wees ook uit dat het delen van wachtwoorden problematisch blijft bij kinderen en jongeren. Zowat 42,9 procent van de jongeren (onder de 25 jaar) deelt zijn wachtwoord met vrienden.

'Wie zijn wachtwoord deelt, loopt het risico dat zijn e-mail of social media-profiel wordt overgenomen door iemand anders waardoor je geen vat meer hebt op wat er met je persoonlijke informatie gebeurt. Als dat gebeurt, is het meestal door iemand die je kent. Met deze campagne voor kinderen die hun eerste online stapjes zetten, leren we hen een goed en veilig wachtwoord te gebruiken dat voor hen alleen is', duidt Heidi De Pauw, algemeen directeur van Child Focus.

Scholen en leerkrachten kunnen op de website www.childfocus.be/nl/veiligwachtwoord terecht voor een wachtwoordtest voor kinderen en gratis materiaal om in de klas te gebruiken.

Bron: DS, 07/12/2015
Link: http://www.standaard.be/cnt/dmf20151207_02008470

Mening: Ik vind dit een goed initiatief want de kinderen van deze generatie zijn opgegroeid met de multi-media zoals bijvoorbeeld, Facebook, Twitter, Pinterest, enz. De ouders zijn hier niet mee opgegroeid en beseffen daarom ook niet altijd de risico's dat het met zich meebrengt. Daarom is het goed dat Child Focus dit in de media brengt en de scholen stimuleert om de kinderen daarbij te helpen om zich ervan bewust te maken als je je pagina's niet goed beveiligd of je wachtwoord deelt met anderen.

Media heeft verschillende mogelijkheden en heel wat toepassingen om educatief ervan gebruik te maken in de klas. Echter schuilen er ook heel wat gevaren achter, waarvoor we onze doelgroep moeten waarschuwen. Hoe ouder het kind wordt, hoe groter en belangrijker de digitale wereld voor de jongeren wordt. Ouders zijn ook een belangrijke schakel in dit proces en kunnen ingezet worden in de begeleiding van hun kinderen wanneer ze gaan surfen op het internet. Bovendien gaan de ontwikkelingen op het gebied hiervan zo snel dat ouders vaak niet meer weten wat hun kind doet en meemaakt op het wereldwijde web.
Eerst en vooral moeten we de leerlingen goed begeleiden wanneer ze de eerste keer gaan surfen op het internet om te verzekerkeren dat ze enkele basisprincipes kennen. Bij deze eerste kennismaking is het naar mijn mening aangeraden dat ook ouders of leerkrachten hier een oogje in het zeil houden. Hierbij denk ik dan aan het inloggen op een educatieve website of het aanmaken van een account op sociale media. Het is vooral belangrijk dat de leerlingen weten wat ze aan het doen zijn en begrijpen dat alles op het internet ‘plakt’ (het kan niet even snel verwijderd worden). Om ouders beter te kunnen begeleiden heeft het Vlaams Kenniscentrum voor Mediawijsheid geld vrijgemaakt voor de ontwikkeling van een online platform over mediaopvoeding voor ouders. Dit project is opgedeeld in drie grote kernen: een eerste luik over mediawijs opgroeien in het algemeen, de specifieke problematiek van cyberpesten en een derde luik over videogames en hoe ouders kunnen omgaan met gamen.
Persoonlijk denk ik dat het tweede luik een belangrijk aspect kan zijn om als leerkracht in het secundair onderwijs aandacht aan te besteden. Men heeft immers kunnen vaststellen dat hoewel de meeste tieners de nieuwe technologieën op een positieve manier gebruiken voor hun schoolwerk of voor sociale contacten, er toch ook een kleine groep is dewelke emotioneel gekwetst wordt door hun leeftijdsgenoten. Vroeger bleef het pesten beperkt tot op het schooldomein, maar nu wordt het omvangrijker en kan het het slachtoffer achtervolgen tot ver buiten de schoolmuren. Cyberpesten is een vorm van pesten waarbij er gebruik wordt gemaakt van internet of mobiele telefonie. Deze worden dan gebruikt om kwetsende boodschappen naar iemand te versturen of om kwetsende dingen (bijvoorbeeld foto’s) over iemand te verspreiden. Dit wordt vergemakkelijkt als men iemand zijn/haar wachtwoord heeft.
Uit een grootschalig onderzoek in Vlaanderen is gebleken dat ongeveer één op tien jongeren in het recente verleden te maken heeft gekregen met cyberpesten. Met deze harde realiteit wil ik aan de slag en als leerkracht een verschil proberen te betekenen voor mijn leerlingen die te maken hebben (gehad) met cyberpesten. Zowel het slachtoffer als de pester dienen ondersteund te worden in dit proces. Enerzijds wil ik mijn leerlingen duidelijk maken dat ze goed hun privacyinstellingen moeten bewaken om te verhinderen dat ze ongewenst in contact komen met vreemden of hun wachtwoord met elkaar delen. Verder wil ik ook al mijn leerlingen duidelijk maken dat ze moeten opletten met het doorgeven van vertrouwelijke informatie aan personen die ze minder goed kennen. Anderzijds wil ik ook een gesprek aangaan met de partijen om zo een manier te vinden om hen opnieuw te verzoenen. Helaas heeft deze problematiek zo’n prominente plaats gekregen in onze maatschappij dat er naar mijn mening meer nodig is dan alleen te werken met de klasgroep.