Bedrijven en zieken die te weinig moeite doen om opnieuw aan het werk te gaan, zullen een boete kunnen krijgen. Dat besliste de federale regering vandaag.

Het aantal langdurig zieken op onze arbeidsmarkt piekt. Sinds december 2016 introduceerde de federale regering daarom een re-integratietrajct. Een jaar lang zocht de regering naar dé stok om werkgevers en langdurig zieken te responsabiliseren, zodat meer mensen weer aan de slag zouden gaan. De factuur loopt inmiddels op tot meer dan zeven miljard euro.

In het zomerakkoord van vorig jaar was er een principieel akkoord tussen ministers Maggie De Block (Open VLD) en Kris Peeters (CD&V), beiden verantwoordelijk voor het dossier. Maar toch sleept het nog tot vandaag aan om een akkoord te vinden op de ministerraad. Struikelblok was de snelheid waarmee werkgevers gesanctioneerd kunnen worden.

Boete en lagere uitkering

Dat is nu geregeld. Als een werkgever niet meewerkt aan een re-integratietraject, moet die een ‘herstelbijdrage’ betalen om de meerkosten voor de sociale zekerheid te compenseren. Maar hij krijgt eerst nog een waarschuwing, en een extra termijn van 14 dagen om alsnog mee te werken. Ook als een werkgever geen redelijke inspanningen doet om werknemers aan het werk te houden, volgt een boete, van 800 euro. Dat laatste geldt niet voor kmo’s.

Tegelijk riskeert ook de zieke werknemer een boete. Werkt hij te weinig mee (geen vragenlijsten invullen over mogelijke re-integratie of afwezig blijven voor een gesprek, red.), dan verliest hij 5 tot 10 procent van zijn uitkering. Dat kan maar voor één maand, en zijn uitkering mag nooit onder het minimum voor zijn gezinssituatie zakken.

Bron: De Standaard
Datum: 18/05/2018

Eigen mening:
De aanpak van langdurig zieken blijft voor mij toch een heikel punt. Enerzijds vind ik het belangrijk dat er een goede aanpak is want zoals we nu bezig zijn houdt de sociale zekerheid het niet vol. Maar langs de andere kant zijn er soms nog te vage maatregelen. In dit artikel spreken ze over boetes indien een werkgever of werknemer niet genoeg inspanningen doen om terug te gaan werken. Tja, wat wordt er bedoelt met genoeg inspanningen? Hoe controleer je dat? Er worden wel voorbeelden gegeven zoals vragenlijsten invullen of op gesprek gaan, maar wordt er ook gekeken naar hoe kwalitatief die vragenlijsten worden ingevuld? Of de werkgever moet meewerken aan een re-integratietraject. Maar hoe ver wordt hij verwacht hierin te gaan. Het idee van aangepast werk klinkt wel mooi maar in bepaalde sectoren is de marge van het werk dat kan worden aangeboden zeer beperkt. Bijvoorbeeld voor een persoon met bandwerk, stel dat die ziek wordt en het tempo van de band niet langer kan volgen. Moet de band dan trager worden gezet? Moet die plots een administratieve functie krijgen (ook al is hij daar misschien niet voor geschikt?
De concepten die de regering aanbrengt zijn in theorie wel mooi, maar in de praktijk toch wel wat moeilijker uit te voeren.