"This so-called ill treatment and torture in detention centers, stories of which were spread everywhere among the people, and later by the prisoners who were freed were not, as some assumed, inflicted methodically, but were excesses committed by individual prison guards, their deputies, and men who laid violent hands on the detainees."

Rudolf Hoess, the SS commandant at Auschwitz.

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Abu Greab? (of hoe schrijf je dat?)

Guantanamo?

...

Abu Graib, maar soit, 't is hier het examen niet hé ...

Eigenrichting / Houd de dief ... maar dan?


Nee, het mag niet. Maar de publieke opinie vindt het vaak prachtig als een slachtoffer niet over zich laat lopen, en terugslaat. Rechters oordelen echter streng, blijkt uit eerdere zaken.


In Hollywood-films ziet het er altijd zo lekker uit. Neem 'Death Wish', de film uit 1974 waarmee Charles Bronson pas goed beroemd werd -een paar dagen voor de dood van de Amsterdams/Marokkaanse tasjesdief werd hij weer eens uitgezonden. Wat juristen 'eigenrichting' noemen ziet er in die film uit als een feestje van rechtvaardige wraak.

De stille, bescheiden architect Paul Kersey maakt mee dat inbrekers zijn lieftallige echtgenote doden en zijn dochter zo mishandelen dat ze verder leeft als plant. De politie doet haar best wel, maar ziet geen kans de zaak op te lossen. Hoog tijd voor Kersey om zelf iets te doen, dus.

Als de daders van 'zijn' geval niet te pakken zijn, dan maar andere daders. Waar hij ze maar bezig ziet -in de metro, op stations, in het park-, overal schiet hij rotjongens overhoop die de stad onveilig maken. Die burgers lastigvallen, soms voor de lol, soms om te roven. De zwijgzame held Kersey brengt in zijn eentje de misdaadstatistiek omlaag. De politietop voelt er dan ook niets voor om de burgerwacht, zoals de kranten de onbekende held al snel noemen, op te sporen en te straffen. Wanneer toch duidelijk wordt dat Kersey erachter zit, biedt de politie hem een deal aan. Als hij naar Chicago verhuist, zal hij niet worden vervolgd.

De Newyorkse telefoonreparateur Bernard Goetz, die wél echt bestaat, kwam er aanvankelijk ook al zo goed mee weg toen hij, vlak voor kerst 1984, in de Newyorkse metro op vier (zwarte) tieners schoot die hem om vijf dollar vroegen. Wapenbezit is in New York verboden en daarvoor moest Goetz wel achtenhalve maand zitten, maar voor het schieten zelf -op wat bij nadere beschouwing jongeren met een strafblad bleken, die aangescherpte schroevendraaiers op zak hadden- werd hij in het strafproces van 1987 vrijgesproken. Het zou zelfverdediging zijn geweest.

Net als de filmheld Paul Kersey oogstte Bernard Goetz bij het publiek geen afkeuring, maar juist begrip, zo niet bewondering: eindelijk iemand die niet over zich liet lopen.

Maar negen jaar na die vrijspraak kreeg Goetz alsnog een (civiel) proces aan zijn broek van een van zijn slachtoffers. Darrell Cabey was door Goetz' schoten voorgoed in een rolstoel beland en eiste nu 80 miljoen dollar schadevergoeding. Niks 'zelfverdediging'; Goetz zou uit racisme buiten proportie gereageerd hebben toen hij op de vier schoot. Nadat hij Cabey al had verwond liep hij op de bloedende tiener toe en loste het schot dat hem zou verlammen. Daarbij zou hij gezegd hebben: ,,Het ziet er niet zo beroerd uit, hier is er nog een.'' In april 1996 kende de jury slachtoffer Cabey 43 miljoen dollar toe. Goetz verdient dat als telefoonreparateur bij lange na niet; in de praktijk ontvangt Cabey gedurende twintig jaar 10 procent van Goetz' inkomen. Ditmaal gromde Goetz' fanclub.

Zo ver uiteen kunnen rechterlijke uitspraken blijkbaar uitpakken -in elk geval wel in de VS. Officieel mag 'eigenrichting' in geen enkel beschaafd land. De overheid, lees: de politie, heeft immers het monopolie op geweld, en belooft in ruil daarvoor de burger te beschermen. Maar ook bij het publiek wordt eigenrichting heel wisselend ontvangen. Zedenzaken met eigenrichting erin kunnen bij het publiek steevast op veel sympathie rekenen. Sommige geweldszaken ook. De reactie kan variëren van: ,,Het mag natuurlijk niet, maar....'' tot ,,Wat? Mag dat geeneens? Dat is de wereld op zijn kop!''

Maar eigenrichting blijft in de realiteit maar zelden zo on- of lichtbestraft als Hollywood of -inmiddels wijlen- Prins Bernhard blijkbaar wenselijk acht(t)en. Het bezwaar ertegen moge duidelijk zijn: er is het risico dat de verkeerde wordt gestraft en dat het eigenmachtig optreden uit de hand loopt.


Trouw, door Esther Hageman, 22-01-2005

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Lol... Waw dus elke maand 150/200 $ ongeveer extra. In het beste geval dan... 43 miljoen dollar gedeeld door 150 = vele jaren werken...