België heeft in 2017 een recordaantal orgaandonaties geregistreerd. Steeds meer Belgen geven zich op als donor.

In ons land wachten 1.300 personen op een orgaantransplantatie. Vorig jaar was er een recordaantal van 348 postmortale donaties, tegen 321 in 2016. Dat heeft er vooral mee te maken dat er ieder jaar meer Belgen zich laten registreren op de lijst van orgaandonoren, aldus Le Soir. Momenteel zijn het er al 275.000, 12 procent meer dan eind 2016. 'Orgaandonatie wordt steeds meer als iets positief gezien, anders dan een paar jaar geleden. In veel andere landen blijft er ook ongerustheid over bestaan', zegt Valerio Lucidi, verantwoordelijke levertransplantaties in het Erasmusziekenhuis in Anderlecht. België is een van de betere leerlingen van de Europese klas en moet enkel Spanje en Kroatië laten voorgaan. 'In Belgische ziekenhuizen wordt de dienst intensieve zorgen, hij die mogelijke donoren ziet, aangezet om de noodzakelijke stappen te zetten', zegt Lucidi. Zo worden meer families dan vroeger bereikt.

Bron: Knack, 14/05/'18
https://www.knack.be/nieuws/gezondh...al-1146325.html

Eigen mening: Dit is een kort artikel, maar naar mijn mening zeker niet onbelangrijk. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik hier zeer gelukkig van word. In 2016 was er een reportage te zien op VTM in verband met orgaandonaties. In het programma "Cathérine" zag je een getuigenis over de nakende harttransplantatie van Bas. Bas was al jarenlang onze vaste vakantievriend. Mijn gezin en zijn gezin waren (en zijn) twee handen op één buik. Bas was zo levendig, intelligent en vooral een grote levensgenieter. Als je zo'n jong kind verliest, besef je pas hoe moeilijk de wereld van orgaandonaties is. De wachttijden zijn immens lang. Daarbij komt ook nog dat het enorm moeilijk is om een geschikte orgaandonor te vinden. Het duurt vaak jaren om een donor te vinden, en die uiteindelijke donor komt er dus vaak te laat. Dit breekt mijn hart. Ondertussen ben ik al enkele maanden geregistreerd als orgaandonor. Ik ben me ervan bewust dat ik dit gedaan heb, omdat ik Bas goed kende en wist hoe graag hij leefde. Als ik nog nooit met zo'n geval geconfronteerd was geweest, had ik hier waarschijnlijk nog nooit bij stilgestaan. Dat er een recordaantal orgaandonaties is in België, vind ik al een goede stap in de richting. Toch denk ik dat het echt noodzakelijk is om nog meer te ondernemen (campagnes, ...) om mensen ervan bewust te maken dat het echt wel nodig is om je te registreren als donor. De mama van Bas is ondertussen bezig aan een boek op kindermaat om orgaandonaties bespreekbaar te maken met kinderen. Een schitterend initiatief als je het mij vraagt.