Een arts die een demente patiënte doodde en daarbij zowat elke voorwaarde van de euthanasiewet schond, is toch niet doorverwezen naar het parket.

Een diep demente patiënte met de ziekte van Parkinson kreeg op verzoek van haar *familie een dodelijk spuitje toegediend door de huisarts. Er was geen verzoek van de patiënte en vermoed wordt dat de tweede, *adviserende arts pas achteraf zijn ‘advies’ heeft geschreven.

De arts werd urenlang ondervraagd door de federale commissie voor evaluatie van euthanasie (FCEE). Een meerderheid binnen die commissie vond dat er grove overtredingen tegenover de euthanasiewet zijn gebeurd. Toch is de zaak niet doorverwezen naar het parket. Er werd namelijk net geen tweederdemeerderheid gevonden die wettelijk nodig is voor zo’n doorverwijzing.

Hevig debat
In de commissie zijn er zestien leden met stemrecht en zestien plaatsvervangers, die bij elke vergadering worden uitgenodigd. Zij stemmen alleen als het effectieve lid afwezig is. Het debat was hevig. Een minderheid van ruim een derde – zes stemmen is genoeg – wilde het dossier niet doorverwijzen om verschillende redenen: het verdedigen van euthanasie in om het even welke omstandigheid, de angst dat een doorverwijzing de euthanasiepraktijk in Wallonië terug naar af zou sturen, de wens om euthanasie ook in het geval van dementie mogelijk te maken.

‘De beweegredenen van de tegenstanders waren fundamenteel politiek van aard’, zegt een plaatsvervangend lid dat geen stemrecht had. Dat een levensbeëindigend handelen van een arts volgens hem ‘aan geen enkele voorwaarde van de euthanasiewet voldeed’ en er toch niet genoeg stemmen waren om de zaak door te verwijzen naar het parket, degouteerde hem zo dat hij zijn ontslag heeft ingediend.

'Overtreding wet'
‘Er werd ook gezegd dat wij niet mochten communiceren over deze beslissing. Ik vind dat onaanvaardbaar’, zegt de betrokkene, die arts-specialist is. ‘Het ironische is dat ik een groot voorstander ben van euthanasie, ook bij *gevorderde neurologische ziekten. Ik ben dankbaar dat de wet*gever het mij mogelijk gemaakt heeft om verschrikkelijk lijden te stoppen, oprecht te kunnen luisteren naar mijn patiënt en diens *autonomie te kunnen respecteren zonder paternalisme. Maar deze commissie vervult haar rol niet. Ze speelt zelf voor rechter. Ze rekt de wet niet op, maar overtreedt die.’ De ontslagbrief werd niet naar de commissie zelf verstuurd, maar naar de leden van de Kamer. De briefschrijver kreeg geen reactie.

Wet is wet
Chris Verslype, oncoloog en *vicedecaan van de faculteit Geneeskunde aan de KU Leuven, is stemgerechtigd lid van de commissie en bevestigt het verhaal. ‘De wet bepaalt nu eenmaal dat er een tweederdemeerderheid moet zijn’, zegt hij. ‘Ik vind zelf ook dat de lat voor doorverwijzing daarmee wel érg hoog ligt. Je zou evengoed kunnen zeggen dat de commissie moet doorverwijzen als een derde van de leden vindt dat de voorwaarden voor euthanasie niet nageleefd zijn.’

Bron: De Standaard, 26/12/2017, http://www.standaard.be/cnt/dmf20171225_03266889

Eigen mening: Ik vind het goed dat er zoiets bestaat als de euthanasiewet, al vraagt deze naar mijn mening kleine aanpassingen. Deze wet erdoor krijgen was niet eenvoudig. Het is dus jammer dat zo'n voorvallen gebeuren.

Euthanasie is natuurlijk niet niks, want je beëindigd iemand zijn leven. Daarom is het goed dat hierover ook strikte voorwaarden bestaan. Deze horen dan ook nageleefd te worden en niet 'af en toe' eens toegepast te worden. Het zou jammer zijn dat door zo'n voorvallen we helemaal terug bij af zouden zijn.