President Trump kan niet zomaar onder het klimaatverdrag uit. Eind 2020 is de opzegging pas echt een feit.

Trump vernietigt de Amerikaanse afspraken van het mondiale klimaatakkoord. Hoe precies, daar leek hij nog uiterst vaag over, gisteren tijdens zijn verklaring. Er zijn meerdere routes denkbaar voor zijn omstreden 'exit' uit het revolutionaire verdrag, dat 195 landen eind 2015 in Parijs met een juichstemming bereikten.
Hij wil van de deal af, in de hoop vervolgens te kunnen heronderhandelen over klimaatbeleid met de rest van wereld. Dat lijkt ijdele hoop. Want leiders in China, Europa en India zeiden al stellig: Trump kan stoppen, maar wij gaan samen door.

Met zijn toelichting is Trump eigenlijk al uit 'Parijs' gestapt, kun je zeggen. Feit is: hij laat alle afspraken nu links liggen. Zo bestempelt de president, die 'Parijs' "duur en oneerlijk" vindt, in één klap de klimaatbeloften van zijn voorganger Obama als passé. Obama zette zijn handtekening voor het verminderen van de Amerikaanse uitstoot van broeikasgassen.

Stroperige klus
Maar de officiële handtekening van de Verenigde Staten is nog niet weg. Die paraaf staat onder het verdrag. Wil Trump de Amerikaanse deelname aan 'Parijs' nu formeel stoppen, dan moét hij procedures doorlopen. Hier wacht hem een stroperige klus. Het zou drie tot vier jaar vergen, zei voorzitter van de Europese Commissie Jean-Claude Juncker al.

Trump kan weliswaar direct de vereiste schriftelijke opzegging op de bus doen. Maar het VN-bureau dat het klimaatakkoord bewaakt maakt zijn envelop dan pas in november 2019 open. Want de clausules van het klimaatakkoord, opgesteld tijdens de laatste klimaattop in Marrakesh eind 2016, kennen een 'afkoelperiode' van drie jaar.
En dan is Trump er nog niet. Goedkeuring van de opzegging duurt nog een extra jaar. Tegen die tijd is het eind 2020. Dan zit Trumps termijn er al op.

Geen regelrechte ramp

De president heeft nog wel een relatief snelle, andere optie. Hij kan zich al in één jaar terugtrekken, door een onderliggend VN-verdrag uit 1992 op te zeggen. Maar dit zou volgens kenners een brug te ver kunnen zijn. Want dan zet hij samenwerking bij meer milieuzaken op het spel. Amerika mag dan nergens meer meepraten. Staten en bedrijven binnen de Verenigde Staten willen ook zelfstandig doorgaan met CO2-vermindering.
De stekker uit het Parijs-akkoord trekken blijft ergens een definitiekwestie. Want Trump kan zijn handtekening wel weghalen, maar voor het klimaat hoeft dat in praktijk geen regelrechte ramp te ontketenen. Andere landen en werelddelen**, waaronder China en Europa, willen het gat in het klimaatbeleid vullen dat Trump laat vallen. Door de 'exit' komen de Verenigde Staten slechts met twee andere landen buiten het klimaatakkoord te staan: Syrië en Nicaragua.*

Bron: De Morgen, 02.06.2017
http://www.demorgen.be/buitenland/t...ecies-bcb4d51c/


Eigen mening:
Graag zou ik hier met het alom bekende lied van Urbanus op reageren, maar ik bedacht mezelf dat ik het best deftig houd en de gevolgen (op lange termijn) van de beslissing onze goede vriend Trump af te wachten.

Desalniettemin heb ik enkele bedenkingen bij zijn beslissing. Het verdrag is er met een reden gekomen; ik vraag me af wat hij dan gaat doen om alsnog de opwarming van de aarde tegen te gaan/het klimaat te redden. (Of blijft voor hem de opwarming van de aarde een hoax? http://www.knack.be/nieuws/wereld/t...mal-757575.html )

Hij meent te willen onderhandelen met andere grote landen (die te kennen lieten dat zij wel door zullen gaan) ; is dat dan niet dwijlen met de kraan open? En op welke manier zullen deze onderhandelingen plaatsvinden (aangezien zijn standpunten op dit thema nogal sterk verschillen met die van de rest van de wereld)…

“Andere landen en werelddelen, waaronder China en Europa, willen het gat in het klimaatbeleid vullen dat Trump laat vallen.” Hoe gaat men dat doen? Ik stel, zoals je kan zien, mezelf enorm veel vragen bij deze beslissing. De VS is een enorm groot land dat een enorme invloed uitoefent op het milieu.

Er gebeuren inderdaad rare dingen rondom mij.