Vlaams parlementslid Tine van der Vloet (N-VA) verdedigt de nieuwe persoonsvolgende financiering in de zorg.

Zondag is het de jaarlijkse Dag van de Zorg. Een dag die dit jaar in een klimaat van onzekerheid plaatsheeft. Onzekerheid die een gevolg is van de invoering -sinds 1 januari- van de persoonsvolgende financiering, afgekort PVF. Die PVF zou de plotse oorzaak zijn van veel onheil dat de sector treft. Maar is dit echt zo? Of is het een gebrek aan informatie over de PVF die ertoe leidt dat de hervorming steevast met de vinger wordt gewezen?

Bij ADO Icarus, een zorgbedrijf voor personen met een beperking, dreigen ontslagen te vallen. Voor de socialistische bond lijdt het geen twijfel dat de persoonsvolgende financiering de grote boosdoener is. Maar is dat wel zo? Diezelfde persoonsvolgende financiering is ook de aanleiding voor een briefactie van het personeel, de directie en klanten van een aantal andere zorginstellingen aan het adres van Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen. En in Willebroek is de persoonsvolgende financiering aangewezen als de grote oorzaak voor de moeilijkheden waarmee het plaatselijke therapeutische zwembad te kampen heeft. Als klap op de vuurpijl trekken drie zorginstellingen naar de Raad van State omdat de PVF in strijd zou zijn met het gelijkheidsbeginsel.

Regie in eigen handen
In het nieuwe systeem van persoonsvolgende financiering wordt het zorgbudget voor mensen die zorg behoeven niet meer aan de zorgverstrekker gegeven maar gaat het rechtstreeks naar de zorgbehoevende persoon. Die laatste kan voortaan zelf beslissen hoe en waar hij zorg inkoopt. Op heel wat plaatsen zal er niets veranderen, heel veel mensen zijn tevreden met het aanbod dat ze hebben. Maar als dat niet het geval is, kunnen ze sinds 1 januari 2017 met hun persoonsvolgend budget op een ander aanbod ingaan.

Om het voorbeeld van ADO Icarus te nemen. Dit zorgbedrijf heeft een soort permanentiedienst. Je betaalt een bepaald bedrag en in ruil daarvoor verricht het bedrijf een aantal taken voor jou en kan je, wanneer dit nodig is, iemand oproepen. Ongetwijfeld zijn een aantal mensen heel tevreden met de bestaande dienstverlening van ADO Icarus. Maar anderen kiezen ervoor hun geld anders te besteden. In plaats van een permanentie kiezen zij bijvoorbeeld voor begeleiding bij bepaalde activiteiten. Die keuzevrijheid is nieuw en zorgt ervoor dat nieuw aanbod ontstaat. En dat is net goed, dat is net de verandering. Dit nieuwe aanbod is iets waar zorgbehoevenden vroeger enkel maar konden van dromen.

Het nieuwe aanbod kan komen van nieuwe initiatieven, maar kan ook uitgaan van bestaande voorzieningen. In het laatste geval moeten de directie en de vakbonden hun bestaande aanbod wel in vraag durven stellen. Want enkel door naar de vraag van hun 'klanten' te luisteren, zullen ze in staat zijn die te behouden.

Je kan het vergelijken met een bakker. Gisteren betaalde de overheid die bakker om jou elke dag een standaardbrood te leveren. Vandaag krijg je als zorgbehoevende geld voor een standaardbrood en mag je zelf kiezen wat je daarmee wil doen. Als je liever naar een andere bakker gaat of je koopt met je budget liever een sandwich of ontbijtkoek, dan kan dat. Als de bakker klanten verliest, zal hij zijn aanbod moeten aanpassen zodat hij niet verder klanten verliest en nieuwe klanten kan winnen. Dat is in de zorg net hetzelfde. Ben je tevreden met de zorg die je krijgt, dan blijf je waar je bent en koop je daar je zorg in. Ben je niet helemaal tevreden? Dan ga je op zoek naar ander en beter. Zo werkt het nieuwe systeem.

Geen besparing
Verandering stoot altijd op weerstand. Een aantal mensen wil alles liefst bij het oude laten. Daarom stellen ze de invoering van het systeem van persoonsvolgende financiering voor als een verdoken besparingsoperatie. Mocht het budget verminderen, zouden de critici gelijk hebben. Maar het budget vermindert niet, het verschuift enkel van de zorgverstrekker naar de zorgbehoevende. Bovendien neemt het toe in plaats van af. Deze regeerperiode komt er 330 miljoen euro extra bij voor personen met een beperking. Zo zullen meer mensen dan ooit hun zorg kunnen inkopen.

Is die 330 miljoen euro extra genoeg? Mogelijk niet. Zijn er mankementen aan de invoering van de persoonsvolgende financiering? Zeker wel, en al zeker in de communicatie van de mogelijkheden die er zijn. Is de kritiek op de initiële budgetverdeling per voorziening terecht? Ja, maar hiervoor is ook een oplossing beloofd door de minister. Kan het beter? Uiteraard. Maar laten we alstublieft niet het kind met het badwater weggooien. Jaren hebben mensen met een beperking gevochten om hun budget anders te kunnen besteden. Dat kon in het oude systeem niet, omdat ze opnieuw onderaan op een wachtlijst terechtkwamen als ze dit deden. Geef hen de kans om zelf hun keuze te maken, om de regie van hun zorg in eigen handen te nemen. Dat is de essentie van persoonsvolgende financiering.

Tine van der Vloet is Vlaams parlementslid voor de N-VA

Bron: van der Vloet, T. (2017). 'Laat personen met een beperking zelf hun zorg kiezen' Gevonden op 17 maart 2017 via het internet: http://www.knack.be/nieuws/belgie/l...ion-828081.html

Eigen mening:
Ik vind het goed dat ze vanaf nu de keuze qua zorg bij de zorgbehoevende persoon leggen. Elke persoon die zorg nodig heeft is anders en wenst ook andere maatregelen waar je rekening mee moet houden. Het is niet dat de ene persoon enkel begeleiding bij activiteiten wil, dat de andere dit ook wil. Daarom is het belangrijk dat we niet alle mensen die zorg nodig hebben over dezelfde kam scheren. Er moeten voldoende opties mogelijk zijn zodat de persoon in kwestie zelf een keuze kan maken, maar ook van keuze kan wisselen wanneer die persoon merkt dat deze keuze voor hem toch niet past. Bovendien zijn er ook verschillende soorten vormen van zorg, dus ik vind het zeker een goed idee om meerdere opties aan te bieden.