Een nieuw jaar luidt nieuwe regels in, en dat zal in 2017 niet anders zijn. Zo wordt het vanaf 1 januari voor werkgevers iets eenvoudiger om werknemers te ontslaan op basis van medische overmacht. ‘En dat lijken veel werkgevers ook te willen gaan doen’, klinkt het ongerust bij het ACV in Het Nieuwsblad.

Elk jaar worden in ons land 200.000 mensen ziek voor een periode langer dan twee maanden. In tien jaar tijd is het aantal langdurig zieken gestegen van 200.000 tot 335.000. Daarom beloofde de regering om langdurig zieken die nog kunnen werken beter te begeleiden naar een job.

Maar daaraan is, vanaf 1 januari, ook een versoepeling van de ontslagregeling wegens medische overmacht gekoppeld, zo blijkt nu. ‘De eerste stap in een re-integratietraject is een screening door een arbeidsgeneesheer’, zegt Herman Fonck van de christelijke vakbond ACV. ‘Die geneesheer oordeelt of een langdurig zieke weer aan het werk kan of verklaart hem definitief arbeidsongeschikt. Het traject kan worden opgestart door de werknemer, de adviserende geneesheer of de werkgever zelf.’ Dat laatste is nieuw: nu is het verboden voor arbeidsgeneesheren om op vraag van werkgevers een zieke werknemer op te roepen tijdens de ziekte*periode.

‘De nieuwe regeling houdt gevaren in’, zegt Fonck. ‘Als de arbeidsgeneesheer vanaf 2017 een werknemer definitief arbeidsongeschikt verklaart, kan de werkgever hem vlotter ontslaan.’

Misbruik

De ongerustheid is groot, zegt Fonck. Vooral omdat de vakbond merkt dat werkgevers tijdens infosessies ‘erg geïnteresseerd zijn in het ontslag op basis van medische overmacht, en er heel *gerichte vragen over stellen’. ‘Alsof ze grote kuis lijken te willen houden onder hun langdurig zieke werknemers.’

Ook bij Kom op tegen Kanker zijn ze op hun hoede. ‘Uiteraard is het een goede zaak dat de regering werk maakt van re-integratie. Veel werkgevers zullen daar goede dingen mee doen. Maar je hebt nu eenmaal altijd mensen die misbruik maken van een poort die wordt opengezet.’

Op het kabinet van bevoegd minister Kris Peeters (CD&V) is te horen dat er ‘veel begrip’ is voor de ongerustheid, en daarom ‘vrij snel een eerste evaluatie van de houding van werkgevers zal worden gemaakt’. ‘Maar het oordeel over arbeidsongeschiktheid zal nooit bij de werkgever liggen’, benadrukt woordvoerster Miet Deckers. ‘Als extra bescherming is er de regel dat een werknemer pas kan worden ontslagen na de volledige procedure voor re-integratie.’

Bron:
http://www.standaard.be/cnt/dmf20161222_02640094

Mening:
Ik begrijp zeker waarom ze dit willen invoeren maar ik weet niet helemaal of dit eerlijk is. Sommige mensen krijgen op jonge leeftijd te maken met een ernstige ziekte denk bijvoorbeeld maar aan kanker. Deze mensen hebben op dat moment zekerheid nodig als dan hun loon nog eens wegvalt en ze dus niet na hun herstel terug aan de slag kunnen bij hun oude job, valt deze zekerheid weg. Een behandeling tegen eender welke ernstige ziekte is duur. Om dan deze mensen te gaan ontslaan omdat ze langdurig ziek zijn vind ik niet eerlijk.
Natuurlijk is het voor de werkgever ook niet makkelijk als je steeds moet 'wachten' op deze werknemer, het werk gaat verder en moet ingevuld worden. Men zou beter iets voorstellen waardoor deze mensen nog steeds hun zekerheid hebben dat ze na hun ziekte en herstel kunnen terugkomen maar dat in die tussentijd hun werk wordt ingevuld door iemand anders.
In dit artikel spreekt men ook van werkgevers die gaan profiteren van deze situatie om mensen sneller te kunnen ontslagen, dit is dan weer misbruik maken van de gehele situatie en naar mijn mening om gewoon niet te moeten zeggen dat ze je niet meer nodig hebben, dit gebeurt nog steeds veel in fabrieken.