De staatssecretaris voor Asiel en Migratie mag vandaag een deurwaarder verwachten op zijn kabinet. Die komt de dwangsom van 4.000 euro innen. Francken (N-VA) moet dat bedrag betalen per dag dat hij blijft weigeren een humanitair visum uit te reiken aan een Syrisch gezin.

De deurwaarder zal met een betalingsbevel langsgaan bij Francken op vraag van de advocate van het Syrische gezin.

De staatssecretaris voor Asiel en Migratie weigert een humanitair visum uit te reiken aan het gezin, ook al besliste de Raad van Vreemdelingenbetwistingen daar anders over. De som komt neer op 1000 euro per gezinslid per dag.

Als er na de afgesproken termijn nog niets betaald is, zal een inventaris worden gemaakt van de goederen in het kabinet. De dwangsom zal dag na dag blijven oplopen.

Cassatie

Francken heeft ondertussen een cassatieberoep ingesteld tegen het vonnis. Dat de regering bekijkt of ze de dwangsom van 4.000 euro per dag op een geblokkeerde rekening kan storten tot na de uitspraak van het Hof van Cassatie, kan op weinig begrip van Mieke Van den Broeck, de advocate van het gezin, rekenen. "Dat is juridisch niet mogelijk. Het doel van een dwangsom is om dwang uit te oefenen. Het gaat hier om belastinggeld, dus bij Francken zal die druk nu al niet hoog zijn, maar als het geld op een geblokkeerde rekening gestort mag worden, is er helemaal geen druk meer."

Van den Broeck denkt trouwens dat de staatssecretaris geen enkele kans maakt in cassatie. "Ik heb het arrest grondig bestudeerd en ik zie geen fouten. Ik ben geen cassatieadvocaat, maar dat is mijn mening en ik ben daarin zelfverzekerd."

"Waar Cassatie zich nu over moet buigen, is of een uitvoerbaar vonnis mag worden uitgevoerd en of daar een dwangsom aan mag worden gehangen. Als het antwoord daarop nee is, dan vraag ik mij af wat wij hier nog zitten te doen", zegt ze.
Vorige week was er nog commotie rond de campagne op sociale media van N-VA.

Gevaarlijk

Ook dit weekend was er nog heel wat commentaar over de campagne in de zondagse nieuwsprogramma's. Zo waarschuwde Open Vld-voorzitster Gwendolyn Rutten in De Zevende Dag (Eén) dat de campagne een gevaar voor de democratie is.

Voor Rutten is het gevaarlijk dat "één partij kan bepalen hoe de wetten gemaakt worden, hoe ze uitgevoerd worden en hoe de rechters ze moeten uitspreken". Dan is er volgens haar geen sprake van democratie.

Begin november zorgde Francken nog voor een klein relletje door op Facebook te lachen met de mogelijke komst van een deurwaarder naar zijn kabinet.

Datum: 12/12/2016
Bron: www.knack.be
Eigen Mening: Mijn mening hierover is dat ik het niet vind kunnen dat deze dwangsom betaald moet worden aan deze familie. Als er een visum wordt geweigerd zal hier wel reden voor zijn. Als er bij elk visum dat geweigerd gaat worden een som moet worden betaald dat kan dat ons nog duur te komen staan. Zoals er in het artikel wordt aangegeven is het uiteindelijk belastingsgeld waarmee het wordt betaald. België doet zijn best om zo veel mogelijk mensen op te vangen en als er dan een keer een gezin wordt geweigerd moet er meteen een dwangsom worden betaald, dat begrijp ik niet.

Ik zou waarschijnlijk wel kunnen meegaan met de redenering die hier gemaakt wordt, als de feiten achter het verhaal anders waren. Het probleem zit hier in de premisses "Als er een visum wordt geweigerd zal hier wel reden voor zijn," en "als er dan een keer een gezin wordt geweigerd moet er meteen een dwangsom worden betaald".
De Rechtbank voor Vreemdelingenbetwisting heeft meerdere keren gevraagd aan de Dienst Vreemdelingenzaken om bepaalde motiveringen van de visumweigering te verduidelijken. De Dienst Vreemdelingenzaken heeft dat nooit gedaan. Als zij wel duidelijke redenen hadden aangevoerd om geen visum toe te kennen, had de rechtbank die weigering waarschijnlijk wel bevestigd.
De rechtbank kan echter geen rekening houden met de argumenten die er mogelijk zijn, maar die niet aangedragen worden. Het is namelijk niet de taak van de rechtbank om bewijsstukken en argumenten aan te voeren, maar om de argumenten van verschillende partijen af te wegen en te beoordelen op basis van de bestaande wetten (anders zou de rechtbank 'activistisch' op zoek gaan naar argumenten om een eigen visie te onderbouwen).
De rechtbank krijgt dus wel de argumentatie van het Syrische gezin dat ze in gevaar zijn en dringende opvang nodig hebben, maar niet (voldoende) argumentatie van de Dienst Vreemdelingenzaken die deze argumentatie kan weerleggen. En dan moet de rechtbank, omwille van het hoogdringende karakter, wel tijdelijke maatregelen nemen om mensen in gevaar te beschermen. In dit geval zegt de rechtbank dat een tijdelijk humanitair visum moet toegekend worden. Maar als de regering al niet reageert op een vraag om argumentatie, is er nog extra druk nodig om te zorgen dat die beslissing wel gerespecteerd wordt. En dat drukkingsmiddel is in dit geval een dwangsom.
Het is nooit de bedoeling geweest dat de rechtbank de taak van de regering overneemt en zelf visa gaat toekennen, of dat bij elke weigering "meteen" een dwangsom wordt toegekend. Als we echter niet in een dictatuur willen leven, moet een regering ook aansprakelijk zijn voor een rechtbank en moeten mensen het recht hebben op "effectieve rechtsbescherming". De verplichting om een visum toe te kennen is dan ook maar een laatste stap in een proces waarin één partij keer op keer genegeerd werd door de regering.