De regeringspartij MR buigt zich maandag over de affaire Kazachgate, waarin partijgenoot Armand De Decker lobbyde voor een Kazachs-Belgische miljardair. Naast politieke tussenkomsten ontdekten de speurders een verdachte storting aan de koninklijke familie.

De Decker moet zich maandag verantwoorden voor onthullingen die de afgelopen weken gepubliceerd werden over het onderzoek naar De Deckers tussenkomsten als advocaat voor de Belgisch-Kazachse miljardair Patokh Chodiev.

Daaruit bleek dat hij in 2010-2011 op vraag van het Franse Elysée de Belgische ministers van Justitie (Stefaan De Clerck), Financiën (Didier Reynders) en Buitenlandse Zaken (Steven Vanackere) aangesproken heeft om de Belgische gerechtelijke problemen van miljardair Patokh Chodiev te regelen.

Prinses Léa

Uit het gerechtelijk dossier dat De Tijd kon inzien, blijkt nu wat Le Soir eerder deze maand al schreef: speurders stootten op een mysterieuze overschrijving aan het liefdadigheidsfonds van prinses Léa van België, de tante van koning Filip. Die werd gedaan op 11 januari 2012 door Chodievs Franse advocaat Catherine Degoul, aan het Fonds d’Entraide Prince et Princesse Alexandre de Belgique, het liefdadigheidsfonds van prinses Léa van België.

In haar eerste verhoor, vorig jaar, zei de Franse advocate dat De Decker daarom had gevraagd. ‘Hij vroeg me om ‘een geste en een gunst’ te doen aan de zus van de koning.’

Volgens de gelekte gerechtelijke stukken is prinses Léa nog dit jaar verhoord. Ze bevestigde tegenover het gerecht de storting in januari 2012, maar ze zegt nooit te hebben gehoord van Degoul. De overschrijving zou ook geen naam hebben bevat.

Helikopters

De hele zaak begon in Kazachstan, in 2010, vandaar de naam Kazachgate. President Noersoeltan Nazarbajev wou 45 helikopters voor zijn leger kopen. De Franse president Nicolas Sarkozy wou dat miljardencontract graag binnenhalen, maar daarvoor moest hij zorgen dat er ‘wat zou gedaan worden’ aan de gerechtelijke problemen van de Oezbeek Pathokh Chodiev en twee van zijn collega’s in ons land.

Een topmedewerker van Sarkozy sprak daarvoor Franse advocaten aan, die op hun beurt naar De Decker stapten, naast politicus ook advocaat. En daar begint het schoentje voor de Franstalige liberaal te knellen. Hij wist dat in ons land een wet in de maak was om sommige gerechtelijke dossiers met een financiële schikking af te sluiten, in plaats van aan te sturen op een celstraf.

Toen dat nog niet mogelijk bleek, liet De Decker zich niet zomaar afschepen. Twee dagen later stond hij in het kabinet van (de afwezige) Stefaan De Clerck. ‘Hij stelde zich voor als een gezant van *Sarkozy’, zei een van de kabinetsmedewerkers aan de speurders. ‘Hij vroeg hoe het stond met de geplande afkoopwet.’

De vraag is nu of De Decker nog verder ging in zijn demarche ten voordele van Chodiev. Zelf heeft hij ooit bekend dat hij contact heeft gehad met een advocaat-generaal in Brussel. Wat in het bureau van die laatste is gezegd, is niet helemaal duidelijk. Maar ergens is er wel schot gekomen in het dossier van Chodiev. En wel op een eigenaardige manier. De pas gestemde afkoopwet werd twee maanden in stand-by *gezet om er fouten uit te halen. Uitgerekend in die korte *periode kocht miljardair Chodiev zijn proces af. Hij hoestte 23 miljoen euro op om strafvervolging te vermijden.

Bron: De Standaard
Datum: 19/11/2016

Eigen mening:
Ik vind het onvoorstelbaar dat namen van politici en adel telkens weer opduiken in zulke grote fraudezaken. Begrijpen ze niet dat het door dit soort zaken is dat het volk zijn geloof in de democratie verliest. Nog niet zo lang geleden was er een enquête die aan de Belgen vroeg of we het koningshuis beter kunnen afschaffen of beter zouden houden. De helft van de ondervraagden vond dat we het beter kunnen afschaffen. Voor veel mensen krijgt het koningshuis al te veel geld voor zo goed als niets te doen. En als ze zich dan nog gaan mengen in fraude zaken gaat hun populariteit nog verder naar beneden.
Mijn mening over politici die zich met zo'n zaken bezig houden is nog scherper. Het is namelijk door hen dat de democratie ten onder gaat. Het volk verliest al zijn vertrouwen doordat de politici een imago opbouwen van zakkenvullers op de kost van de belastingen. En al hun fouten worden steeds doorgerekend aan het volk, terwijl hun verwezenlijkingen enkel hun eigen loon laten stijgen.