De jeugd wil gewoon verstandig beleggen. Tal van jonge modale gezinnen eveneens. Ze wensen dat hun spaargeld aangroeit. Waarom wil de overheid dat dan fiscaal ontmoedigen?

Ik mocht dinsdagavond in Gent studenten toespreken. Ik had het over de beurs als ideaal spaarinstrument. Het was na 20u, na de lessen en tijdens de caféuren. En toch: de aula zat afgeladen vol, tot de trapgangen toe.

Minstens 700 jongeren zaten daar, om te luisteren naar kalende mensen die over beleggen praten. Ze zaten daar dan nog uit vrije wil. Geen enkele prof heeft hen aangepord. Geen enkele prof was er zelfs bij betrokken. De avond was georganiseerd door de jongeren zelf, de studentenvereniging Capitant.

Ik kwam uitleggen waarom sparen via aandelen zo belangrijk is en hoe je dat dan moet doen. Waarom? Omdat we collectief verarmen als we mordicus die 265 miljard euro op de traditionele spaarrekeningen laten staan. En geen klein beetje: 5 miljard euro per jaar aan de huidige inflatie van circa 2 procent. Omdat een collectief verarmende maatschappij alles in de hand werkt wat niemand wil: een toenemende verzuring, onverdraagzaamheid en inkomensongelijkheid, meer angst, minder consumptie uit vrees niet rond te komen, minder investeringen en aanwervingen, recessie.

Nochtans kan iedereen doeltreffend sparen via aandelen, mits aan enkele voorwaarden voldaan is.
Saai beleggen

En dan komen we bij de ‘hoe?’. Met geduld, een ultralangetermijnvisie, een goede begeleiding, koelbloedigheid en afstand tegenover de waan van alledag, een simpel beleggingssysteem dat de belegger behoedt voor zijn eigen demonen: angst, spijt en euforie, en die typisch menselijke drang om duur te kopen en goedkoop te verkopen.

Dan is een gemiddeld jaarrendement van 7 procent beslist haalbaar. In realiteit zijn veel hogere rendementen mogelijk, maar dat hoeft niet: met 7 procent per jaar wordt elke belegde 1.000 euro na veertig jaar 15.000 euro.

En, dat wilde ik toch benadrukken omdat hier zoveel misverstanden over zijn, niet door meer risico’s te nemen, maar door net minder risico’s te nemen. Saai beleggen. Dit heeft echt niets met speculeren te maken.
Einstein

Maal vijftien dus. Ziedaar de kracht van de samengestelde interest. Een ‘wonder’, zei Albert Einstein al. Een wonder dat speciaal voor de jongeren lijkt te zijn gecreëerd.

Mijn publiek was enthousiast. Niemand had het achteraf over forse kortetermijnwinsten of ‘snel rijk worden’. De jeugd wil gewoon verstandig beleggen. Tal van jonge modale gezinnen eveneens. Ze wensen dat hun spaargeld aangroeit. En als ze onderweg kunnen genieten van dat mirakel van de samengestelde interest, des te beter, toch? Als ze meer dan 50.000 euro winst halen na tien jaar, goed voor hen!

Meer nog: als ze het zo aanpakken, is het hoogst waarschijnlijk dat hun opgebouwde winst de kaap van 50.000 euro na tien jaar overschrijdt. Goed voor hen, goed voor de hele maatschappij. En dit zijn heus geen miljonairs.
Prangendste vraag

Waarom zou onze overheid dat dan fiscaal willen ontmoedigen? Waarom willen sommige ministers kennelijk dat de burgers braafjes met hun spaarrekeningen collectief verarmen? Waarom wordt initiatief en activering van spaargeld afgestraft en passieve hoop op een blijvend gulle overheid (die zelf nochtans armlastig is) aangemoedigd?

Waarom worden onze kmo’s geviseerd? Immers, indien die door de CD&V geëiste belasting op meerwaarden bij verkoop van aandelen wordt opgelegd, zijn het niet de mastodonten à la AB InBev die daar last van ondervinden, maar de kleine lokale bedrijven.

Ik kon dinsdag op die en veel andere vragen geen zinnig antwoord verzinnen. Ook niet op de prangendste vraag van de avond: waarom mogen wij, de jeugd, niet meer sparen?

Datum: 14.10.2016

Bron: http://www.tijd.be/opinie/algemeen/...wsstream_recent

Mening: Ik denk dat alle jongeren wel bezig is met zijn toekomst. De jeugd, waaronder ikzelf ook behoor, heeft steeds in zijn achterhoofd dat ze ooit het ouderlijke nest moeten verlaten, en er dan alleen voor zullen staan. In afwachting van dat moment proberen we ons financieel voor te bereiden. Maar dat is natuurlijk niet zo makkelijk. De spaarrekening helpt ons hier meestal weinig bij.
Ik heb het gevoel dat de jeugd, dom wordt gehouden als het gaat over aandelen- aan en verkopen. Ze hebben mij altijd verteld dat aandelen kopen geen goed idee is omdat het veel risico met zich meebrengt. De kans dat je geld verliest is veel te hoog. Maar is dat wel correct? Met de juiste hulp en een goede methode lijkt het allemaal niet zo moeilijk. Maar dat wordt ons nooit verteld.

Blijkbaar is er ook geen duidelijke reden waarom dit niet verteld word. Misschien is de overheid bang dat de nieuwe generatie te snel rijk zal worden? Of dat we ons geld niet meer op de bank zullen zetten? De kans is klein dat dat zal gebeuren. Het doel van de jongeren is niet slapend rijk worden. We willen er klaar voor zijn als we onze stap in de wereld zetten. We willen zekerheid als er iets ongepland in ons leven voorvalt. De angst om zonder inkomen en spaargeld te zitten is hoog. We nemen graag het voorbeeld aan onze ouders, en nemen het zekere voor het onzekere. Dus als we hiervoor ons geld beter investeren dan sparen, moeten we dat misschien ook gaan doen.