Sam Feys is journalist bij De Morgen. Hij schreef deze week het verhaal over de YouTube-pedofiel.

Hij was al zeker twee jaar actief op het internet en vroeg in die tijd aan tientallen minderjarige jongens om hun kleren uit te doen. En dat weten we alleen maar omdat die jongens hun gesprekken met de Vlaamse internetpedofiel zelf online hebben gezet. Waarschijnlijk zijn veel meer minderjarigen aan de man blootgesteld.

Bepaalde video’s waren al honderdduizenden keren bekeken, maar aanvankelijk stapte niemand van die kijkers of de slachtoffers naar de politie. Bij Child Focus was uiteindelijk één klacht binnengekomen, nadat al tientallen video's over de man op het internet stonden. Ik word een beetje ongemakkelijk bij het idee.
Nochtans neemt de zedenrecherche dit soort zaken heel serieus. Daags nadat ik het parket confronteerde met mijn bevindingen over de Vlaamse internetpedofiel kreeg ik een ongeruste Gentse zedenrechercheur aan de lijn. “Hij staat bij ons niet bekend en ik heb geen weet van klachten. Heeft hij veel slachtoffers gemaakt?”
In een van de video’s beweert een YouTuber tegenover de pedofiel dat hij naar de politie zal stappen. Nadien geeft hij aan zijn kijkers toe dat hij dat “natuurlijk niet zal doen”. Dat was om “hem af te schrikken”.
Nog een andere YouTuber filmt hoe hij klacht neerlegt bij ecops.be. Dat is een website van de politie om online criminaliteit aan te geven. Alleen wordt die website al jaren niet meer door de Computer Crime Unit ondersteund omdat er een wildgroei aan meldingen was ontstaan.

Grensoverschrijdend

In een bepaalde video zie je een Nederlandse jongen met een bonzend hart naar een Vlaams politiecommissariaat bellen. Daar krijgt hij te horen dat hij dan maar een klacht moet komen neerleggen in een Belgisch politiekantoor.*Dat is lastig. Internetpedofilie is grensoverschrijdend. Even de grens oversteken naar België is niet evident, al helemaal omdat de meeste ouders niet eens weten dat hun kinderen de ster uithangen met hun eigen YouTube-kanaal.

Het blijft pijnlijk duidelijk dat kinderen en jongeren zich niet thuis voelen in de analoge wereld van politie en justitie.*Jongeren zien het probleem en willen het wel ergens online aankaarten, maar ze weten niet waar of hoe. Ze willen bovendien snel resultaten zien en weten of er daadwerkelijk iets met hun klacht zal gebeuren.

Child Focus

Wat de kinderen konden doen, is naar Child Focus gaan. De organisatie gaat met dat soort meldingen naar het parket. Maar je mag het de kinderen niet kwalijk nemen dat ze daar niet geraken. De website van Child Focus is grotendeels op ouders gericht, niet op het rechtstreeks bereiken van minderjarigen.

We kunnen van de politie en het parket misschien niet verwachten dat ze het hele internet afschuimen, op zoek naar zulke video's. We mogen wel verwachten dat er op zijn minst een gebruiksvriendelijk online meldpunt wordt gecreëerd waar minderjarigen en hun ouders meldingen van online zedenfeiten kunnen doen. Zo kunnen politie en parket die informatie gemakkelijker en sneller in kaart brengen om hun belangrijkste prioriteiten te bepalen.*
Dat zoiets niet gebeurt, is een van de belangrijkste redenen waarom veel internetpedofielen zich vandaag schijnbaar onaantastbaar voelen.

Bron: De Standaard 14.10.2016
http://www.demorgen.be/opinie/honde...elijk-b638bcbf/

Eigen mening:
In de tijd waarin we momenteel leven lijkt het alsof men alles zou doen voor het meeste aantal likes/views/retweets…. Doch zou ik de kracht van het internet niet onderschatten. Er werd dan wel geen aangifte gedaan bij de politie maar ik ben er zeer zeker van dat de man, doordat men deze filmpjes op het internet verspreidde, bekender werd en hierdoor ook minder jongeren kon aanzetten tot bepaalde handelingen (doordat ze als het ware al “gewaarschuwd” waren).
Wel spelen ouders, naar mijn mening, een grote rol in het begeleiden van hun kind op het internet. Ik vind dat ze steeds een oogje in het zeil moeten houden bij wat zoon- of dochterlief net uitspookt achter het scherm.
Ik zeg zeker niet dat men geen aangifte moet doen. “Zieke geesten” als deze man moeten zeker worden aangegeven zodat men mogelijke escalaties kan voorkomen. Wel heb ik mijn twijfels over het feit dat jongeren meegaan in zijn fantasieën. Zijn we niet geneigd deze heer op het scherm weg te klikken wanneer we hem in ontbloot bovenlijf voor de webcam zien?
Ik begrijp wel dat internetpedofilie voor jongeren een zeer moeilijke zaak is. Je weet nooit wie er op je scherm passeert, en vooral, waar die persoon zich bevindt. Dit kan voor jongeren zeer moeilijk zijn om de persoon aan te geven. Ook denk ik dat het “ver-van-mijn-bed-aspect” een grote rol speelt. De heer zit niet fysiek in dezelfde kamer als de jongeren, dus schatten ze de ernst van de zaak lager in dan dat ze in werkelijkheid is.