Politie blunderde 13 keer voor aanslagen in Parijs
08 oktober 2016 01:00

Zeker 13 keer hebben onze politiediensten geblunderd of op z’n minst kansen laten liggen om de daders van de aanslagen in Parijs van 13 november te ontmaskeren.  In zes gevallen was de reden: een tekort aan politiemensen. Dat blijkt uit het definitieve rapport van toezichthouder Comité P, dat De Tijd kon inkijken.

Na de aanslagen in Parijs van 13 november vorig jaar, begon toezichthouder Comité P uit te pluizen wat onze politiediensten wisten over de daders. Voor de zomer verschenen in de pers al enkele sprokkels uit de tussentijdse verslagen van het Comité P. Maar nu is het defintieve rapport van het Comité P klaar. Het is bezorgd aan de onderzoekscommissie Terroristische Aanslagen en De Tijd kon het inkijken.

Uit het rapport blijkt onder andere dat de politie al in februari vorig jaar telefoongegevens in handen kreeg, waaruit bleek dat Salah Abdeslam contact had met gekende terreurverdachten, maar bij gebrek aan speurders zijn die telefoondata niet onderzocht. Een vraag uit Spanje, gesteld in maart vorig jaar, over een reis van Brahim Abdeslam is pas na de aanslagen beantwoord. Uitgebreide info over kamikaze Bilal Hadfi bleef zes maanden liggen bij gebrek aan speurders. En geheime info over nakende aanslagen in West-Europa onder leiding van Abdelhamid Abaaoud, is lang verzwegen voor het federaal parket.
Abdeslam

Zo kreeg de politiezone Brussel-West, onder andere bevoegd voor Molenbeek, al in januari vorig jaar info dat de twee broers Abdeslam radicaliseerden. De info was dan al vrij concreet, tien maanden voor de aanslagen. Want ook de contacten van Salah Abdeslam met IS-sleutelfiguur Abdelhamid Abaaoud bleken daaruit. Toch is de bron die deze info aanleverde, niet opnieuw gecontacteerd. Ook de info over de band tussen Salah en Abaaoud is niet verder benut.

De volgende maand, in februari vorig jaar, zijn de dossiers over de Abdeslams wel van het lokale naar het federale niveau getild. Maar bij de terro-afdeling van de federale gerechtelijke politie van Brussel (de OA3) was er geen personeel beschikbaar. Dat tekort is gesignaleerd aan het federaal parket. Maar de dossiers zijn aan niemand anders toevertrouwd. Er is alleen nog gevraagd om bepaalde telefoongegevens van de Abdeslams te ‘bevriezen’ (ze bij te houden om ze later te onderzoeken). Dat is gebeurd, maar niemand heeft zich zelfs de moeite getroost om de telefoongegevens toch al eens te analyseren. De ‘bevroren’ telefoongegevens uit de periode tussen 1 maart 2014 en 19 februari 2015 bevatten nochtans info over contacten van Salah Abdeslam met verdachten die de terrorismespeurders dan al viseerden.

Kamikaze

De eerste info over kamikaze Bilal Hadfi kwam binnen in februari 2015 en koppelde Hadfi al meteen aan radicalisering, wapensmokkel, vertrek naar Syrië en deelname aan de strijd daar. Voldoende voor de Brusselse antiterreurspeurders om het dossier ‘HABIBI’ te openen, onder leiding van het federaal parket. Maar het duurde zes maanden, tot eind augustus 2015, voor de eerste onderzoeksdaden volgden. Opnieuw is de reden: personeelstekort.

Abaaoud

Wat deed de politie met de tip dat tientallen Syriëstrijders waren teruggekeerd onder leiding van de Molenbeekse terrorist Abdelhamid Abaaoud? Ze zouden aanslagen beramen op massa-evenementen in West-Europese landen zoals België en Frankrijk. De politie kreeg die verontrsutende info al begin juli vorig jaar, meer dan vier maanden voor de aanslagen. De info zat dan al vervat in een vraag van een buitenlandse dienst. Alleen deed de politie er niets mee. Tot de Brusselse recherche diezelfde info eind juli nog eens uitdrukkelijk kreeg via een geclassificeerde nota van een buitenlandse veiligheiddienst.
Ondanks de concrete elementen - de link met België én met de Molenbeekse terrorist Abaaoud - kreeg het federaal parket de info niet doorgespeeld. Het federaal parket moet nochtans alle terrorismedossiers in ons land onderzoeken. De magistraten kregen de info pas na een officiële aangifte uit Frankrijk en tijdens een internationale vergadering begin september 2015, twee maanden voor de aanslagen. En zelfs dan kregen onze magistraten nog niet alle elementen die de politie had.

Bron: http://www.tijd.be/politiek_economie/belgie_algemeen/Politie_blunderde_13_keer_voor_aanslagen_in_Parijs .9817698-4002.art

Eigen mening:
Dit is een zaak die al langer besproken wordt onder de mensen. Enerzijds zien we daar de boze reactie op omdat het zogezegd voorkomen had kunnen worden. Anderzijds zien we daar een begrijpende reactie op komen omdat mensen de problematiek van het personeelstekort kennen. Zelf kan ik me vinden in beide reacties. Het is, zeker voor families van de slachtoffers, erg moeilijk dit soort nieuws te moeten lezen. Enkel stel ik me daarbij de vraag: “Als we wel voldoende politiemensen zouden gehad hebben, was er dan werkelijk geen enkele aanslag gebeurd?”. Het zou een mooie theorie zijn, maar ik vrees dat dit in werkelijkheid niet werkt. We proberen via alle wegen een verklaring te vinden van hoe het komt dat de aanslagen er toch zijn gekomen. Hoe het kan dat we de links tussen bepaalde mensen niet hebben gevat en bepaalde gesprekken niet hebben geanalyseerd? Op zo’n moment zitten de gespecialiseerde mensen waarschijnlijk op erg veel sporen dat ze door het bos de bomen niet meer zien. Dat praat niet goed wanneer er effectief grove fouten zouden gebeurd zijn, maar ik vind dat we niet alle ‘schuld’ van deze aanslagen naar de politiekant mogen schuiven. Dan denk ik dat we verkeerd bezig zijn. Zij zijn niet de schuldigen van deze aanslagen omdat ze een tekort aan personeel hadden om elk spoor te onderzoeken. Ondanks dat men dit benoemt als blunders, denk ik dat we moeten stil staan bij wie de echte daders zijn en moeten nadenken over of we dit effectief wel hadden kunnen voorkomen. Moeten we trouwens nog wel bezig zijn met dat te analyseren in plaats van verder te gaan op de sporen die nu open liggen?