Het pseudoniem van Elena Ferrante, met haar Napolitaanse romans de populairste auteur van Italië, is gekraakt door een onderzoeksjournalist. Onverwacht effect: de lezers zijn woedend. Op de journalist.



Claudio Gatti is de naam. Onderzoeksjournalist voor de zakenkrant il Sole 24 Ore en sinds deze week tevens kop van Jut in Italië.

Jarenlang was er in literair Italië maar één vraag relevant, namelijk: wie is Elena Ferrante? Ja, een schrijfster die dankzij haar vier Napolitaanse romans wereldroem vergaarde. Uiteraard. Maar bedoeld werd: wie schuilt er achter het pseudoniem Elena Ferrante?

Die vraag leverde twintig jaar lang een kat-en-muisspel op waarbij de jacht zelf - zo waren alle spelers het eens - beduidend leuker was dan de vangst. Ferrante schreef namelijk met een goede reden onder pseudoniem. Ze vindt dat Italianen te veel bezig zijn met schrijvers, en te weinig met de tekst zelf. Iets waarmee lezers, uitgevers en recensenten het diep in hun hart ook eens waren. Daarom hielden ze de mythe in stand.

Maar toen was daar deze week opeens onderzoeksjournalist Gatti, dankzij wie de meest prangende literaire vraag noodgedwongen werd vervangen door een nieuwe: waarom zou je de identiteit van een onschuldig iemand - geen moordende maffioos, geen belastingontduikende politicus en geen graaiende bankier - wereldkundig maken, terwijl diegene dat zelf koste wat kost wil voorkomen?


Omdat lezers het "legitieme recht hebben het te weten", was Gatti's repliek. Ferrante moet schatrijk zijn geworden van haar boeken, zo dacht Gatti, en dus besloot hij het geld te volgen. Hij speurde in het huishoudboekje van de uitgeverij van Ferrante, zag dat er een simpele vertaalster in stond die miljoenen aan vastgoed bezat en concludeerde: dit is Anita Raja, een in Rome gevestigde vertaalster van een Duitse moeder en een Napolitaanse vader.


Wedergeboorte

Maar terwijl Gatti wachtte op applaus, kreeg hij alleen maar kritiek. "Wij vinden dit soort journalistiek walgelijk. In de portemonnee van een auteur spitten terwijl ze haar naam niet publiek wil maken", zei bijvoorbeeld van Ferrantes uitgever. Raja zelf weigert te reageren, maar lezers vrezen en masse dat de schrijfster er naar aanleiding van deze scoop gewoon mee ophoudt. De lol is eraf, basta.

Er is eigenlijk maar één voordeel van Gatti's onthulling, mocht die inderdaad officieel bevestigd worden. Met de komst van Anita Raja ten tonele komt er misschien eindelijk een einde aan een typisch Italiaanse speculatie over superster Ferrante. Namelijk dat de beste vrouwelijke schrijfster sinds Oriana Fallaci hoogstwaarschijnlijk gewoon een man is.

bron: 03/09/2016 http://www.demorgen.be/buitenland/j...rante-b29fc33e/

mening: Ik vind de kritiek een logisch gevolg op de laffe daad van de journalist. Dit is een voorbeeld van een journalist die verhalen wil brengen ten koste van anderen. Deze schrijfster wilde heel graag tonen dat de inhoud van het boek belangrijker is dan de persoon die het geschreven heeft en net dat neemt de journalist haar af. Natuurlijk waren meerdere journalisten aan het zoeken geslagen naar de echte naam van deze auteur, waardoor ik denk dat het heel moeilijk stil te houden is als jij als eerste de echte naam gevonden hebt. Op één of ander moment ging de waarheid aan het licht komen, het was gewoon afwachten wanneer. Ik vind het zeer sterk van de schrijfster zelf dat ze nooit heeft doorverteld dat zij die geweldige boeken schreef. Het moet moeilijk zijn om met zo'n geheim te leven, maar ze deed het voor een mooi doel en heeft er veel lezers mee in spanning gehouden. De mythe heeft, denk ik, verschillende mensen laten stilstaan bij het feit dat het kennen van de auteur niet het belangrijkste is. Houden van de inhoud van het boek is zo veel belangrijker.