In een opmerkelijke passage in het boek 'Mag ik? Dank je. Sorry. Vrijmoedige dialoog over relaties, huwelijk en gezin' dat op 11 oktober bij Lannoo verschijnt denkt de Antwerpse bisschop luidop na over nieuwe kerkelijke rituelen.

Dat meldt Kerk & Leven woensdag. Johan Bonny schreef het boek samen met Roger Burggraeve en Ilse Van Halst.

"Kan ik als bisschop een ritueel aanreiken gelijkaardig aan het kruisje dat ouders aan hun kinderen geven, maar dan aan gelovigen die samenwonen en die elkaar het beste toewensen, in het licht van Gods aanwezigheid?", zegt Bonny. "Een kruisje is geen sacrament, maar behoort wel tot de orde van de 'heilige tekens en gebaren'. Kunnen we in de Kerk tussen het 'niets' voor de ongehuwd samenwonenden en het 'alles' van het sacramentele huwelijk geen schakeringen inbouwen, die duidelijk erkennen wat er 'reeds' is, en tegelijk laten zien wat er 'nog niet' is?"

Holebikoppels kunnen eveneens streven naar een exclusieve en duurzame relatie. Toch sluit de diepe symbolische band tussen het geslachtsverschil en de vruchtbaarheid uit dat hun relatie uitgroeit tot een heuse sacramentele verbintenis. "De vraag is of we alles in één model moeten persen", vraagt Bonny zich af. "Moeten we niet evolueren naar een diversiteit van rituelen waarin we de liefdesrelatie tussen homoseksuelen ook vanuit kerkelijk en gelovig perspectief kunnen erkennen?"

Wat na een scheiding?

Ook de houding tegenover gescheidenen in een nieuwe relatie vraagt om onderscheiding. "De kwestie van de communie voor hertrouwde echtgescheidenen moet zorgvuldig overwogen worden", stelt de bisschop van Antwerpen. "Het gaat hier niet over een algemeen 'ja' of een algemeen 'neen', maar over een afweging. Je moet oordelen op basis van de individuele situatie van de mensen in kwestie. Of beter gezegd, zij kunnen en moeten daarover mee oordelen aan de hand van een aantal criteria."

Sterker nog, Bonny meent dat de Kerk in sommige gevallen een tweede relatie zou kunnen inzegenen. "Van oudsher kent de orthodoxe Kerk de bevestiging van een nieuwe relatie om redenen van barmhartigheid, waardoor je als koppel opnieuw een plaats krijgt in de gemeenschap. Deze nieuwe zegen is echter geen herhaling of vervanging van het eerste sacramentele huwelijk. Dat was en blijft uniek."

Knack (Belga)

Eigen mening: Zulke zaken lees ik erg graag! Johan Bonny heeft in mijn ogen al meerdere keren bewezen een wijs en vooruitstrevend man te zijn. Natuurlijk gaat dit voor vele mensen niet snel genoeg, maar men vergeet dat wat hij doet niet altijd evident is. Hij moet een juist evenwicht vinden in zijn visie én in zijn woorden... En toch heeft hij de macht en het lef zulke zaken op tafel te gooien en ze ook binnen de Kerk bespreekbaar te maken. Wat mij betreft is die man goed bezig.

Geraadpleegd op 6/10/2016, via http://kw.knack.be/west-vlaanderen/...mal-237729.html

Ik kan me zelf nogal moeilijk aansluiten bij dit artikel. Maakt dit me dan conservatief? Natuurlijk niet, maar ik vind wel dat er bepaalde tradities zijn die men beter niet kan veranderen. Het is heel goed dat de kerk wilt vernieuwen, want dit zou alleen maar zorgen voor een groei van de kerk. Desalniettemin blijft het een christelijke gemeenschap waarover men het heeft. Deze christelijke gemeenschap hanteert de Bijbel als 'handleiding' en ik vind persoonlijk niet dat men deze 'handleiding' maar occasioneel moet gebruiken. Ik vind het geweldig dat de kerk holebi's erkent en accepteert, maar hun huwen binnen de christelijke gemeenschap is iets waar ik toch geen voorstander van ben.
Een nieuwe reeks rituelen bedenken om dit mogelijk te maken, vind ik ook nonsens. De sacramenten en rituelen die we de dag van vandaag uitvoeren zijn al eeuwen oud en ik vind niet dat dit nu moet veranderen. Natuurlijk ben ik nog maar een jongvolwassene en weet ik hier het fijne niet van, maar ik ben wel van mening dat de kerk zijn rituelen niet moet veranderen zodat holebi's deze ook kunnen verkrijgen. Daarom verdienen holebi's wel andere manieren buiten de kerk om toch een spirituele verbintenis aan te gaan.